Ο ΤΑΖ αναρωτιέται αν τελικά όντως ο Σεφερλής έκανε τη διαφορά.
Ποιον ενδιαφέρουν τα πρωινάδικα; Μάλλον τους εντελώς τελειωμένους. Το εννοώ κι ας προσβάλλω μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Μπάστα. Τι είπαμε προσβάλλω; Μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων; Είσαι τρελή κούκλα μου; Μπορεί να κονταροχτυπιούνται στα μεγάλα νούμερα, να ακούς 30άρια και 35άρια όμως τι αντιπροσωπεύουν τα μεγάλα νούμερα; Ποσοστά επί των τηλεοράσεων που είναι εκείνη την ώρα ανοιχτές. Πόσες τηλεοράσεις είναι εκείνη την ώρα ανοιχτές; Ελάχιστες. Παρ’ όλα αυτά η ελληνική σόου μπίζνα συνεχίζει να τροφοδοτείται από αυνάνες σταρ (λέμε τώρα) που επειδή τους βλέπουν 10 γριές κάθε πρωί αισθάνονται ότι λάμπουν. Το πιο αστείο είναι όταν μιλάνε για το σουξέ που μπορεί να έχει στα νεανικά κοινά. Προσωπικά δεν γνωρίζω κανέναν 20 άρη ή 30άρη να παίρνει τηλέφωνο στη δουλειά του να τους πει ότι θα αργήσει επειδή βλέπει Ντορέτα και Γιώργο. Και άνεργος να είναι δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να ξυπνάει 10 το πρωί κλαρίνο για να δει τηλεόραση. Οπότε ποιος δουλεύει ποιον; 27 χρόνια μετά την έναρξη της ιδιωτικής τηλεόρασης το μοτίβο παραμένει βαρετά το ίδιο αντανακλώντας την πλήξη και την απουσία έμπνευσης όλης της Ελληνικής σόου μπιζ. Σε σημείο που φτάνω να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά ο Σεφερλής, όσες διαφωνίες κι αν έχω με την αισθητική του κατεύθυνση, το έκανε καλύτερα από όλους εφ’ όσον αν μη τι άλλο το έκανε διαφορετικά και επθεωρησιακά;
