H Eurovision μήπως να «λύσει» και το… Κυπριακό;
Ούτε σαχλά τραγούδια ακούστηκαν, ούτε τσιρκολίκια έκαναν επι σκηνής οι ερμηνευτές τους, παρά τα όσα κάποιοι εμμονικά θέλουν να αναδεικνύουν από το διαγωνισμό της Γιουροβίζιον που πάει, πέρασε… Ωστόσο η πολιτική διάσταση που ο διαγωνισμός-φιέστα πήρε, με το τελικό αποτέλεσμα και τη νίκη της Ουκρανίας, βρήκαν πολλούς απροετοίμαστους. Και κυρίως την καθωσπρέπει EBU (Ευρωπαϊκή Ένωση Ραδιοτηλεοπτικών Μέσων επί το ελληνικότερο).
Η EBU λοιπόν, που «κόβει και ράβει» τους κανονισμούς και ακόμη και στο πρόσφατο παρελθόν έχει αναγκάσει συμμετοχές χωρών να αλλάξουν εξαιτίας ψηγμάτων πολιτικής στους στίχους των τραγουδιών της, έβλεπε από το Μάρτιο την Ουκρανία να έρχεται με «φόρα νικητή» στη Στοκχόλμη. Τα στοιχήματα αλλά και οι δημοσκοπήσεις, έδιναν το ξεκάθαρα πολιτικό τραγούδι «1944» στη δεύτερη θέση. Ουδείς όμως αντιδρούσε καθώς ουδείς πίστευε ότι το κοινό εννοούσε αυτό που ψήφιζε στα gallop. Η Ρωσία δεν είχε αντιδράσει στη συμμετοχή των Ουκρανών κι όλα κυλούσαν ήρεμα με τη λογική του ότι το «1944», «είναι καλό τραγούδι, αλλά δεν κερδίζει». Και κέρδισε! Βέβαια οι στίχοι δεν αναφέρονται σε συγκεκριμένα ιστορικά στοιχεία, αλλά σε μια γενικότητα ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τον τόπο και το σπίτι τους. Αόριστα.
Σκεφτείτε λοιπόν του χρόνου την Κύπρο να συμμετέχει στο διαγωνισμό με ένα τραγούδι που θα λέγεται «1974». Αόριστα πάλι, να κάνει μια ανάλογη περιγραφή ανθρώπων που ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Θα φτάσει ποτέ η Κύπρος να ανέβει στη σκηνή του διαγωνισμού; Αδύνατον…
Στα αποτελέσματα της φετινής Γιουροβίζιον, απροετοίμαστη πιάστηκε και η… ΕΡΤ! Η κρατική τηλεόραση θεωρώντας ότι ο διαγωνισμός είναι «τσίρκο» και ότι εκείνη μόνη μπορεί να στείλει πολιτικό μήνυμα για το προσφυγικό, «τρολάροντας» ουσιαστικά τους Ευρωπαίους, έφαγε τα μούτρα της! Αφενός γιατί οι υπόλοιπες συμμετοχές ήταν σύγχρονα, ακόμη και ψαγμένα τραγούδια σε ήχο (πχ Αυστραλία), ή και εικόνα (βλέπε Ρωσία) κι αφετέρου γιατί η Ουκρανία έδειξε ξεκάθαρα με την πρωτιά της πόσο απλό είναι να στείλεις μήνυμα, ακόμη και βαθιά πολιτικό, όταν το κάνεις με τα «όπλα» που σου δίνονται, δηλαδή με σύγχρονο ήχο και εικόνα. Κι όχι παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα…
