Χρήστος Φωτίδης: Ο Θύμιος Καρακατσάνης ήθελε να παίξει με τον Σεφερλή. Τον είχε για μεγάλο ταλέντο
«Το αποδεικνύει ο Μάρκος, που γεμίζει το “Δελφινάριο” μόνος του»
Χρήστος Φωτίδης: Ο Θύμιος Καρακατσάνης ήθελε να παίξει με τον Σεφερλή. Τον είχε για μεγάλο ταλέντο. Ο Χρήστος Φωτίδης ξεδιπλώνει μιλώντας στην «ΟΝtime Σαββατοκύριακο» και στη Σίσσυ Μενεγάτου πτυχές του χαρακτήρα του, αλλά και στιγμές του πιο προσωπικές, ενώ μιλάει και το δάσκαλό του Θύμιο Καρακατσάνη.
Να ’μαστε πάλι εδώ, τρία χρόνια μετά τη συνέντευξη που κάναμε στην «ΟΝtime», να μιλήσουμε για όλα αυτά που σου συνέβησαν και σου συμβαίνουν, καθώς σπάνια δίνεις συνεντεύξεις και μόνο όταν έχεις να πεις κάτι σημαντικό.
Μιλάω μόνο όταν αξίζει τον κόπο, γιατί και ο δημοσιογράφος που κάνεις τη συνέντευξη μαζί του παίζει τεράστιο ρόλο πώς με ευγένεια και με την κουβέντα θα μπορέσει να σε κάνει να ανοίξεις την καρδιά σου και να σου… λύσει τη γλώσσα. Αυτό το καταφέρνεις πάντα εσύ (γέλια). Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια, λοιπόν, έκανα ένα σωρό άλλα πράγματα. Έπαιξα στην τρίτη σεζόν της κωμικής σειράς «Χαιρέτα μου τον Πλάτανο». Μεγάλη μου τιμή και χαρά στα 33 χρόνια που είμαι στο χώρο, παίξαμε το ζευγάρι με την Μπέσσυ Μάλφα, ήταν καταπληκτικά και πήραμε και πολύ καλές κριτικές. Νιώθω μεγάλη υποχρέωση στον παραγωγό Γιάννη Καραγιάννη που μου εμπιστεύθηκε αυτόν το ρόλο, αλλά και στο σκηνοθέτη Ανδρέα Μορφονιό. Μάλιστα, τελειώνοντας τα γυρίσματα, παραμείναμε φίλοι. Επίσης, έπαιξα στους «Πανθέους» έναν πρώην στρατηγό, το μεγάλο έρωτα της Χρυσοστόμης (Κάτια Δανδουλάκη), στην «Ηλέκτρα» τον υπουργό της Χούντας, τον Δημοσθένη Φωτόπουλο, έναν πολύ ενδιαφέροντα ρόλο που μου εμπιστεύθηκε η Βίκυ Μανώλη – και την ευχαριστώ. Συνεχίζω και φέτος, όπως με ενημέρωσαν, παίζοντας το ρόλο του εφοπλιστή Κρονάκη στο «Grand Hotel». Ως ηθοποιός μου αρέσει να αλλάζω από ρόλο σε ρόλο, γι’ αυτό και δεν τυποποιήθηκα. Φαντάσου ότι στο ρόλο μου ως ταξίαρχος Σκαφάς στις «Άγριες Μέλισσες», που άφησα μουστάκι και φορούσα στολή, με αναγνώρισαν μόνο κάποιοι από τη φωνή μου. Είναι σπουδαίο ο ηθοποιός να υπηρετεί το ρόλο πρώτα και μετά τον εαυτό του. Δεν πάω να γίνω πιο γνωστός ως Χρήστος Φωτίδης. Μας έχει κάνει ο Νίκος Φώσκολος από τότε γνωστούς με τη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή» και εγώ τον ευγνωμονώ. Και μιας που έσκισε ο φίλος μου Στάμος Τσάμης, που σκηνοθέτησε τον «Άγιο Παΐσιο» -την εξαιρετική αυτή παραγωγή-, θα σου αποκαλύψω ότι το όνειρο που δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει ο Νίκος Φώσκολος ήταν να κάνει μια θρησκευτική τηλεοπτική σειρά: Το βίο του Κοσμά του Αιτωλού. Τη «Λάμψη» και το «Καλημέρα Ζωή» τα έκανε γιατί του ζητήθηκαν τέτοια καθημερινά σίριαλ από το κανάλι και το κοινό. Κι έπρεπε να ζήσει. Ήθελε πολύ να κάνει τον Κοσμά τον Αιτωλό, όπως είχε γράψει ιστορία το 1977 με τη σειρά στην ΥΕΝΕΔ «Πορφύρα και αίμα-Ρωμανός Διογένης» και πρωταγωνιστή τον Νίκο Βασταρδή. Δυστυχώς, δεν πρόλαβε… Επίσης, θεατρικά πρωταγωνίστησα μαζί με τη Γωγώ Ατζολετάκη σε ένα σπουδαίο έργο, στον «Πελεκάνο» του Στρίντμπεργκ. Κι ακόμα σε δύο πολύ ωραίες κωμωδίες, με τον Γιώργο Ματαράγκα και τον Πέτρο Ξεκούκη, στο «Ψύλλοι στ’ αυτιά» και πέρυσι στο «Έγκλημα στον… κήπο;».
Τότε λοιπόν, όπως μου είχες πει στη συνέντευξη, έκανες μεγάλη δυναμική επιστροφή ως ηθοποιός, γιατί για πολλά χρόνια είχες αφιερωθεί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, που είναι η άλλη μεγάλη σου αγάπη.
Δεν γινόταν αλλιώς. Άφησα την καριέρα μου λίγο πίσω για τον Δήμο Πεύκης-Λυκόβρυσης. Είχα πάρει τίτλους τους οποίους έπρεπε να τιμήσω: αντιδήμαρχος, πρόεδρος του Πολιτισμού και του Αθλητισμού. Για μια πενταετία έλειψα από το χώρο μου. Δυστυχώς, εκείνη την περίοδο έχασα το σπουδαίο «δάσκαλό» μου, τον Θύμιο Καρακατσάνη. Εγώ μετά το θάνατο του Θύμιου, έπαθα μελαγχολία και μεγάλο σοκ. Ήμασταν 15 χρόνια μαζί στη σκηνή. Κάναμε μεγάλες φεστιβαλικές παραστάσεις αλλά και στο θέατρο «Μπρόντγουεϊ» την παράσταση «Μικροί Φαρισαίοι» του Δημήτρη Ψαθά. Όταν «έφυγε» ο Καρακατσάνης, έπαθα κατάθλιψη. Το κατάλαβα αργότερα. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Αρνιόμουν να κάνω πράγματα. Ήταν ένας μεγάλος δάσκαλος με άλλους όρους απ’ ό,τι οι υπόλοιποι στο θέατρο. Δεν θέλω να μειώσω κανέναν, αλλά δεν υπάρχει κάποιος σαν τον Καρακατσάνη. Ήταν μοναδικός.
Λένε όμως ότι ήταν δύσκολος συνεργάτης. Είναι έτσι;
Ναι, ήταν δύσκολος, αλλά και δίκαιος. Δεν σε αδικούσε αν άξιζες. Εγώ είχα κάνει και βοηθός του σε σκηνοθεσίες και μου έλεγε: «Να καλέσουμε τον Ευρυπιώτη, τον Παπαματθαίου, τη Ρήγου, τον Χρυσικάκο και άλλους». Αν με κάποιους ηθοποιούς είχε συνεργαστεί σωστά, τους ξανάπαιρνε σε δουλειά. Κι εδώ θα σου αποκαλύψω άλλο ένα όνειρο που είχε ο Θύμιος Καρακατσάνης. Ήθελε να παίξει μαζί με τον Μάρκο Σεφερλή. Μου το είχε πει ο ίδιος. Τον Σεφερλή τον είχε για μεγάλο ταλέντο και το αποδεικνύει ο Μάρκος, που γεμίζει το «Δελφινάριο» μόνος του, ενώ κάποτε χρειαζόντουσαν δέκα πρωταγωνιστές για να το γεμίσουνε.
