Γνωστή Ελληνίδα στιχουργός αποκαλύπτει πως η καριέρα της ξεκίνησε από ένα… πακέτο τσιγάρα! (ΦΩΤΟ)
Η γυναίκα που κρύβεται πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες του Μιχάλη Χατζηγιάννη μιλά για το «τυχαίο» ξεκίνημα της στην στιχουργική.
«Εργαζόμουν ως δημοσιογράφος στο ραδιοφωνικό σταθμό 9.84, κάνοντας σύνταξη ειδήσεων, ρεπορτάζ και παραγωγή. Κάποια στιγμή, ο Πέτρος Κωλέτης μου ζήτησε τσιγάρο και στο πακέτο μου είδε ότι είχα γράψει κάτι. Το διάβασε και μου ζήτησε να του δείξω τα γραπτά μου. Ύστερα από λίγο καιρό με προέτρεψε να κάνω μουσική επιμέλεια στο ραδιοφωνικό σταθμό Seven, στην εκπομπή της Άννας Παναγιωτοπούλου. Εκείνη διάβασε τα ποιήματά μου, με έστειλε στη γνωστή στιχουργό Μαριανίνα Κριεζή, της οποίας της άρεσαν και μου έδειξε την τεχνική: τα κουπλέ, τα ρεφρέν και να σβήνω τα περιττά. Ήθελε να με γνωρίσει με ένα νέο τότε στο χώρο παιδί, τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, με τον οποίο μόλις είχε συνεργαστεί». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. «Έτσι, κάναμε τα μισά τραγούδια στο Κρυφό Φιλί, την Ακατάλληλη Σκηνή ολόκληρη και ο ένας δίσκος έφερε τον άλλο» διηγείται στο People, η Ελεάνα Βραχάλη, καταξιωμένη στιχουργός και ποιήτρια με εκατοντάδες δουλειές και συνεργασίες στο ενεργητικό της.
«Από ένα πακέτο τσιγάρα ξεκίνησε» λέει με έμφαση η αδελφή της Χριστίνα, συμπληρώνοντας πως την εντυπωσιάζει το ότι βλέπει στίχους της Ελεάνας γραμμένους με σπρέι σε τοίχους αλλά και σε τατουάζ, όπως το δημοφιλές πλέον «το υπόλοιπο της ζωής ας είναι ζωή».
Αν δεν τύχαιναν όλα αυτά και δεν συνωμοτούσε στην κυριολεξία το σύμπαν για να γίνει στιχουργός, τι ονειρευόταν να κάνει στη ζωή της η Ελεάνα; «Ήθελα να σπουδάσω αγγλική φιλολογία στο Deree, αλλά τελικά σπούδασα μουσικολογία και ψυχολογία. Ο στόχος μου ήταν η εγκληματολογία και το πιθανότερο είναι να γινόμουν μια καλή εγκληματολόγος, αν έρχονταν αλλιώς τα πράγματα. Βέβαια, και σήμερα ό,τι έχει να κάνει με εγκλήματα το ξεψαχνίζω όσο περισσότερο μπορώ» ομολογεί. «Δεν θα ξεχάσω τη μεγάλη συναυλία του Μιχάλη Χατζηγιάννη στο Λυκαβηττό, όταν είχε βγει ο δίσκος Κρυφό Φιλί», λέει η Χριστίνα. Ο κόσμος είχε σκαρφαλώσει μέχρι και στους βράχους. Εγώ με τη μητέρα μας ήμασταν στα κάγκελα μπροστά στη σκηνή και η Ελεάνα καθόταν μόνη στην κερκίδα. Όλοι οι θεατές είχαν ανάψει αναπτήρες και τραγουδούσαν. Η Ελεάνα μαζεμένη σήκωνε το κεφάλι της στον ουρανό και ψιθύριζε “σε ευχαριστώ, Θεέ μου”»,
