Τα κρυμμένα μυστικά του νέου “Superman”. Ο νέος «Superman», σε σκηνοθεσία του Τζέιμς Γκαν, παρουσιάζει μια ριζοσπαστικά διαφορετική προσέγγιση στον υπερήρωα, ξεφεύγοντας από τα καθιερωμένα πρότυπα των υπερηρωικών ταινιών. Το φιλμ ακολουθεί τον Κλαρκ Κεντ λίγα χρόνια αφότου έχει αναλάβει τον μανδύα του Άνθρωπου από Ατσάλι, αλλά με μια πολύ πιο ανθρώπινη και εσωτερική οπτική.

Τα κρυμμένα μυστικά του νέου “Superman”

 

Αντιμέτωπος με τις δολοπλοκίες του Λεξ Λούθορ, ο Superman δεν καλείται απλώς να σώσει τον πλανήτη, αλλά και να συμφιλιωθεί με τη δική του κληρονομιά και το παρελθόν του, μια διαδικασία που τον φέρνει αντιμέτωπο με βαθιές υπαρξιακές κρίσεις. Παράλληλα, θέτει ως προσωπικό σκοπό ζωής να προστατέψει έναν περιθωριοποιημένο λαό, που αγωνίζεται με ελάχιστα μέσα και δυνατότητες για τη γη του. Αυτή η αλληγορική πλευρά της ταινίας έχει προκαλέσει αρκετές συζητήσεις, καθώς αναδεικνύει κοινωνικά και ηθικά διλήμματα.

Σε πολλά σημεία, η ταινία παρεκκλίνει από το παραδοσιακό τρίπτυχο «Αλήθεια, Δικαιοσύνη και Αμερικανικός Τρόπος Ζωής», καθώς ο Superman θέτει τη δική του ηθική πάνω από τα κυβερνητικά συμφέροντα, συγκρουόμενος μάλιστα μαζί τους. Αυτή η νέα εκδοχή του Άνθρωπου από Ατσάλι δεν συντονίζεται με το να εξυπηρετεί πολιτικά παιχνίδια. Δεν είναι ένα κυβερνητικό όπλο ούτε πατριωτικός εκπρόσωπος της μαρκίζας. Αντιθέτως, είναι ένα σύμβολο ελπίδας για όλους τους αδύναμους, αλλά και ο ίδιος «αδύναμος» μέσα από τη στολή του, γεγονός που τον καθιστά πιο προσιτό και ανθρώπινο.

Το νέο blockbuster έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές, τόσο για τη σκηνοθεσία του Γκαν όσο και για την ερμηνεία του Ντέιβιντ Κόρενσουετ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Συνολικά στην ταινία του Γκαν, οι αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες είναι περισσότερο εσωτερικές συγκρούσεις και όχι μόνο εξωτερικοί κίνδυνοι.

Ο ίδιος ο Superman μαθαίνει σκληρές αλήθειες για το παρελθόν του, που τον φέρνουν μπροστά σε μια υπαρξιακή κρίση την οποία καταφέρνει να ξεπεράσει μέσα από την αγάπη και την αποδοχή. Η Λόις Λέιν, η κλασική ερωτική του σύντροφος, έχει επίσης ζητήματα δέσμευσης, προσδίδοντας βάθος στη σχέση τους. Ο δε Superman δείχνει πιο «τρωτός», πιο γήινος, με ελαττώματα και ατέλειες, κάτι που γίνεται εμφανές ακόμη και στη συνέντευξη που δίνει στη Λόις. «Δεν εκπροσωπούσα κανέναν εκτός από τον εαυτό μου – και έκανα το καλό», λέει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την ανεξαρτησία της ηθικής του πυξίδας. Ακόμη, το δάκρυ του Superman, η θλίψη και η ευθύνη που αισθάνεται, κάνουν έναν «μετάνθρωπο» να αλλάξει στάση και να βρεθεί στο πλευρό του, ανατρέποντας την πορεία της ιστορίας, μια κίνηση που δείχνει τη δύναμη της ενσυναίσθησης.

---

 

Spoilers αποκάλυψη: Κρυμμένα μυστικά στις σκηνές μετά τους τίτλους τέλους

Πέραν όμως από την κεντρική πλοκή, η ταινία του Τζέιμς Γκαν περιλαμβάνει αρκετά κρυμμένα μυστικά στις δύο επιπλέον σκηνές που «πέφτουν» μετά τους τίτλους τέλους. Για όσους επιλέξουν να περιμένουν περίπου 10 λεπτά, αυτές οι σκηνές προσφέρουν επιπλέον βάθος και φόρους τιμής.

Αρχικά, υπάρχει μια συγκινητική στιγμή με τον Superman να «αράζει» με τον νέο πιστό του φίλο, τον Κρύπτο (Krypto, το σκυλί του Superman), αντικρίζοντας έναν πλανήτη που έχει αγαπήσει και έχει δεθεί μαζί του, αποδεχόμενος πλήρως την «ανθρώπινη» πλευρά του. Η εικόνα του Καλ-Ελ (Kal-El, το πραγματικό όνομα του Superman) και του Κρύπτο στο φεγγάρι, εκτός από το ότι είναι γαλήνια και χαριτωμένη, αποτελεί μια άμεση αναφορά σε μια από τις κλασικές ιστορίες κόμικ του Superman, και συγκεκριμένα στο All-Star Superman No. 6, με τον Γκαν να αποτίει τον δικό του φόρο τιμής σε αυτή τη σημαντική πηγή έμπνευσης. Το All-Star Superman είναι μια ιστορία όπου ο ήρωας αναλαμβάνει δώδεκα άθλους, σαν τον Ηρακλή, κάνοντας ό,τι μπορεί για να αφήσει το σύμπαν ως ένα καλύτερο μέρος πριν φύγει, μια ιστορία που έγινε ταινία κινουμένων σχεδίων το 2011 και ηχητικό βιβλίο φέτος. Ο ίδιος ο Γκαν έχει αναφέρει το All-Star ως τεράστια πηγή έμπνευσης για την ταινία, πέρα από άλλα κόμικς και κινούμενα σχέδια της DC. Ο Ντέιβιντ Κόρενσουετ δήλωσε μάλιστα πως διαβάζοντας το κόμικ, κατάλαβε τις προθέσεις και την αισθητική που προσπάθησε να περάσει ο Γκαν. Για τον Κόρενσουετ, το κοινό στοιχείο ανάμεσα στην ταινία και το κόμικ είναι η αίσθηση της «λαχτάρας» για την «αληθινή ζωή» που νιώθει ο πρωταγωνιστής.

Επιπρόσθετα, η μεγαλύτερη σε διάρκεια σκηνή μετά τους τίτλους τέλους δείχνει τον Superman και τον Mister Terrific να κοιτάζουν ένα κτίριο που… επανασυναρμολογήθηκε μετά τα λάθη του Λεξ Λούθορ – χωρίς να αποκαλύπτονται περισσότερες λεπτομέρειες για την πλοκή αυτής της σκηνής. Παρατηρώντας το «φαινόμενο», ο Superman αντιλαμβάνεται πως το κτίριο είναι ανομοιόμορφο, ενώ στη συνέχεια ζητάει συγγνώμη στον Terrific όταν εκείνος του λέει πως δεν μπορεί να «γίνει κάτι». Στην κομμένη σκηνή, λέει στον Mister Terrific: «Έι φίλε, συγγνώμη, δεν ήθελα να σε εκνευρίσω. Δεν έπρεπε να το αναφέρω». Τόσο απλά, τόσο ανθρώπινα. Σαν ο «Άνθρωπος από Ατσάλι» να αντιλαμβάνεται πως έχει τους δικούς του ψυχαναγκασμούς, τις δικές του ενοχές και τις αντιμετωπίζει όπως όλοι μας. Τίποτα υπερηρωικό εδώ, τίποτα ψεύτικο, τίποτα ιλουστρασιόν.

Με άλλα λόγια, ο Γκαν δείχνει με τον τρόπο του πως οι νέες ταινίες με σούπερ ήρωες μπορούν να κινηθούν προς μια κατεύθυνση που έχει μεγαλύτερο νόημα από τις μάχες καθαυτές και τα εντυπωσιακά εφέ. Το αν αυτή η κατεύθυνση άρεσε σε όλους ή όχι, είναι μια άλλη ιστορία, αλλά σίγουρα προσφέρει μια πιο βαθιά και ανθρώπινη προσέγγιση στον κόσμο των υπερηρώων.