Ποιος ηθοποιός είναι ο χαριτωμένος μπόμπιρας της φωτογραφίας;
Ποιος ηθοποιός είναι ο χαριτωμένος μπόμπιρας της φωτογραφίας; Οι επικίνδυνες «βόλτες» στο μπαλκόνι, το πόστερ του Τζέιμς Ντιν και οι παραστάσεις στα οικογενειακά τραπέζια
Ποιος ηθοποιός είναι ο χαριτωμένος μπόμπιρας της φωτογραφίας; Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου του 1970 στην Αθήνα. Όπως έχει παραδεχτεί, «την επαφή, την αγάπη για τη λογοτεχνία και την ποίηση την πήρα από τον πατέρα μου. Επίσης, από την αδελφή μου. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που διαβάζαμε – η μάνα μου, ο πατέρας μου, όλοι. Την αγάπη για το θέατρο την κληρονόμησα και από τους δύο γονείς μου. Είδα από πολύ νωρίς θέατρο, στην Επίδαυρο πήγα πρώτη φορά σε ηλικία οκτώ χρονών – κάπου εκεί. Και οι παραστάσεις που έβλεπα ήταν του Λεωνίδα Τριβιζά, που ήταν συγγενής, πολύ φίλος των γονιών μου και είμαστε πολύ δεμένοι οικογενειακά».
Ποιος ηθοποιός είναι ο χαριτωμένος μπόμπιρας της φωτογραφίας;
Ο ίδιος θυμάται πως δεν ήταν άτακτο παιδί, ωστόσο έκανε επικίνδυνα πράγματα και περιγράφει: «Δεν ήμουν άτακτο παιδί. Ήμουν αρκετά συγκροτημένος, αλλά έχω κάνει πολύ επικίνδυνα πράγματα. Το πατρικό μου σπίτι είναι ένα διαμέρισμα που βρίσκεται στον όγδοο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Παλαιό Φάληρο. Όταν λοιπόν ξεχνούσα τα κλειδιά μου, χτυπούσα στη διπλανή και έμπαινα στο σπίτι περνώντας εξωτερικά από το μπαλκόνι με κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να βρεθώ στο κενό. Είχα απόλυτη έλλειψη φόβου και μου είναι αδιανόητο όχι μόνο να φανταστώ το γιο μου να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά ακόμα και ότι εγώ ο ίδιος το έκανα».
Από πολύ μικρή ηλικία, ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης ήταν «άπληστος» για τη ζωή σε όλες της τις εκφάνσεις. «Από μικρός ήμουν άπληστος για τη ζωή σε όλες τις εκδοχές της –τη γνώση, την επαφή με τους ανθρώπους, την επιτυχία, την αποδοχή, το θαυμασμό– τα ήθελα όλα! Μάλιστα, θεωρούσα ότι η υστεροφημία είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να επιδιώξει κανείς. Θυμάμαι πως είχα στον τοίχο του δωματίου μου ένα πόστερ του Τζέιμς Ντιν –το οποίο μου είχε χαρίσει η πρώτη μου κοπέλα– κι έγραφε πάνω “Immortality is the only true success”. Αργότερα, ήρθε και ο Γούντι Άλεν, που είπε πως δεν θέλει να πετύχει την αθανασία με το έργο του, θέλει απλώς να μην πεθάνει. Κι έτσι, ενώ ως παιδί είχα έναν τρόμο ανυπαρξίας, μεγαλώνοντας άρχισα να αναγνωρίζω ότι μπορώ να κάνω ωραία πράγματα, αλλά πάνω κάτω αυτό είναι».
Η μητέρα του έχει πει μεταξύ άλλων για τον ηθοποιό: «Δεν ξέραμε αν θα γινόταν καλλιτέχνης, αλλά μπορώ να πω ότι από πολύ μικρή ηλικία ο Κωνσταντίνος έδινε παράσταση στις οικογενειακές συγκεντρώσεις. Πολύ συχνά ήταν ο διασκεδαστής μας, με ευχάριστο τρόπο. Δεν το σκεφτόμασταν ότι θα γίνει ηθοποιός, ο μπαμπάς του ήθελε να δώσει στη Νομική για να έχει πτυχίο. Αλλά τελικά δεν μετανιώσαμε».
