Ποια ηθοποιός είναι η χαριτωμένη φατσούλα;
Ποια ηθοποιός είναι η χαριτωμένη φατσούλα; Τα αθώα παιχνίδια στους δρόμους της Χαριλάου, ο ξάδερφος Ζήσης Βρύζας και η «γλυκιά μελαγχολία»
Ποια ηθοποιός είναι η χαριτωμένη φατσούλα; Η Ιωάννα Τριανταφυλλίδου γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1985. Μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη, η ηθοποιός περιγράφει μια ζωή πλούσια σε οικογενειακές σχέσεις. Όπως εξηγεί: «Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, έχω μια μεγαλύτερη αδερφή, ωστόσο πάντα ένιωθα ότι ανήκω σε μια μεγαλύτερη οικογένεια – η μητέρα μου είναι τόσο δεμένη με τις αδερφές της, που με τα ξαδέρφια μου μεγαλώσαμε σαν αδέρφια, κι εγώ σαν να έχω πέντε μαμάδες: τη δική μου, τις αδερφές της και τη γιαγιά μου».
Ποια ηθοποιός είναι η χαριτωμένη φατσούλα;
Οι παιδικές της αναμνήσεις είναι γεμάτες από αθώα παιχνίδια στους δρόμους της Χαριλάου, μιας εποχής που, όπως τονίζει, «νομίζω ήμουν από τις τελευταίες γενιές που ευχαριστηθήκαμε παιχνίδι στο δρόμο». Η Θεσσαλονίκη, αν και παραμένει η πόλη της, έχει αλλάξει με τα χρόνια και οι παιδικοί της φίλοι έχουν πλέον τις δικές τους οικογένειες, γεγονός που καθιστά τις συναντήσεις πιο δύσκολες. Παρ’ όλα αυτά, η πόλη τής προκαλεί πάντα «μια γλυκιά μελαγχολία».
Σε μια χιουμοριστική νότα, η Ιωάννα αναφέρεται στην αλλαγή των αθλητικών της προτιμήσεων: «Στο σχολείο ήμουν Άρης, γιατί με βόλευε, επειδή όποτε έπαιζε χάναμε μάθημα. Αλλά όταν πήγε ο ξάδερφός μου, ο Ζήσης Βρύζας, στον ΠΑΟΚ, άλλαξα ομάδα».
Η επιθυμία της να γίνει ηθοποιός ήταν έντονη από πολύ μικρή ηλικία. «Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ηθοποιός, χωρίς να ξέρω ακριβώς τι είναι. Δεν θυμάμαι καν πότε διαχώρισα μέσα μου το ότι είναι η Τζένη Καρέζη που υποδύεται τη Μαντώ Μαυρογένους – σε μικρή ηλικία θεωρείς πως αυτό που βλέπεις είναι και ο άνθρωπος» ,εξομολογείται. Η υποκριτική ήταν το μόνο που ήθελε να κάνει, με την αστροναυτική να αποτελεί ένα εναλλακτικό παιδικό όνειρο.
«Στην αρχή, όταν το ανακοίνωσα στους γονείς μου, τους είχε φανεί πολύ λογικό, ήμουν και χορεύτρια, έκανα παραστάσεις χορού σε θέατρα, οπότε ήταν απόλυτα φυσιολογικό για ένα κοριτσάκι να παίζει, να χορεύει», θυμάται. Ωστόσο, όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν επρόκειτο για ένα παιδικό καπρίτσιο, άρχισαν να ανησυχούν. Ο χώρος της υποκριτικής ήταν άγνωστος γι’ αυτούς, κάτι που τους δυσκόλευε να της προσφέρουν καθοδήγηση. Παρ’ όλα αυτά, με την πάροδο του χρόνου και την επιτυχία της να περάσει στη δραματική σχολή του ΚΒΘΕ, έγιναν απόλυτα υποστηρικτικοί. «Παρακολουθούν τις σειρές που παίζω, όταν έρχονται στην Αθήνα με βλέπουν στο θέατρο και είναι οι πιο αυστηροί κριτές!», λέει.
