ΦΡΙΧΤΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ: Πλουτώνιο 4.500 φορές πάνω από το φυσιολογικό σε πρώην βρετανικό πυρηνικό πεδίο!
ΦΡΙΧΤΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ: Πλουτώνιο 4.500 φορές πάνω από το φυσιολογικό σε πρώην βρετανικό πυρηνικό πεδίο! Η σιωπηλή απειλή του βυθού
ΦΡΙΧΤΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ: Πλουτώνιο 4.500 φορές πάνω από το φυσιολογικό σε πρώην βρετανικό πυρηνικό πεδίο!
Οι βρετανικές δοκιμές, οι οποίες περιελάμβαναν την ανατίναξη ενός πλοίου και πύργων, πραγματοποιήθηκαν κοντά στα νησιά Trimouille και Alpha. Σήμερα, αυτά τα νησιά αποτελούν μέρος ενός προστατευμένου θαλάσσιου πάρκου, γνωστού για την πλούσια βιοποικιλότητα και τα απειλούμενα είδη που φιλοξενεί – μια ειρωνεία της τύχης, δεδομένης της κρυφής ραδιενεργής μόλυνσης.
Παρά την απουσία άμεσου κινδύνου για την ανθρώπινη υγεία, όπως διαπιστώθηκε σε προηγούμενες έρεψεις σε ψάρια, οι επιστήμονες επισημαίνουν την επιτακτική ανάγκη για:
- Χαρτογράφηση των “θερμών σημείων” ρύπανσης, ώστε να εντοπιστούν οι περιοχές με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση ραδιενέργειας.
- Παρακολούθηση της βιοσυσσώρευσης, δηλαδή της συσσώρευσης του πλουτωνίου στους οργανισμούς του οικοσυστήματος.
- Αξιολόγηση των οικοσυστημικών επιπτώσεων, για να κατανοηθεί πλήρως η επίδραση της ραδιενέργειας στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Η Διεύθυνση Πυρηνικής Ασφάλειας της Αυστραλίας (ARPANSA) υποστήριξε ενεργά την έρευνα, τονίζοντας ότι παρέχει πολύτιμα στοιχεία για τη μακροχρόνια επίδραση των πυρηνικών εκρήξεων στο περιβάλλον.
Οι επισκέπτες του θαλάσσιου πάρκου προειδοποιούνται να λαμβάνουν προφυλάξεις: να μην παραμένουν στα νησιά πάνω από μία ώρα την ημέρα και να μην αγγίζουν το έδαφος. Σύμφωνα με τον Tim Hunt, υπεύθυνο διαχείρισης της περιοχής από τη Διεύθυνση Πάρκων και Άγριας Ζωής της Δυτικής Αυστραλίας, οι ισχύοντες περιορισμοί θεωρούνται επαρκείς, αλλά θα επανεξεταστούν αν απαιτηθεί από τα νέα επιστημονικά δεδομένα.
Η ερευνήτρια Williams-Hoffman κατέληξε με μια δήλωση που δείχνει το μέγεθος της πρόκλησης: «Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Τώρα που έχουμε την εικόνα της ρύπανσης, το επόμενο είναι να μελετήσουμε πώς και αν επηρεάζονται τα θαλάσσια οικοσυστήματα που ζουν εκεί.» Η έρευνα αυτή ανοίγει τον δρόμο για μια βαθύτερη κατανόηση των μακροχρόνιων συνεπειών της πυρηνικής κληρονομιάς και την ανάγκη για συνεχή παρακολούθηση και προστασία των μολυσμένων περιοχών.