Η “Δράκαινα της Μάνης”: Η ψυχρή φόνισσα που έσπειρε τον θάνατο με παραθείο
Η “Δράκαινα της Μάνης”: Η ψυχρή φόνισσα που έσπειρε τον θάνατο. Μια γυναίκα, τέσσερις φόνοι: Η ανατριχιαστική ιστορία της Αικατερίνης Δημητρέα που σόκαρε την Ελλάδα του ’60
Η “Δράκαινα της Μάνης”: Η ψυχρή φόνισσα που έσπειρε τον θάνατο με παραθείο
Το πρωινό της 27ης Μαΐου 1962, η γυναίκα που σύντομα θα έμενε στην ιστορία ως η «δράκαινα της Μάνης», έκανε τις δουλειές του σπιτιού όταν δέχτηκε την επίσκεψη της μητέρας της, Στεφούλα Λουκαρέα, 80 ετών. «Κάθισε μάνα να σε φιλέψω ένα πιάτο φαγητό», της είπε η Αικατερίνη, προσφέροντάς της μακαρόνια με κιμά. Αυτό το φαινομενικά αθώο κέρασμα ήταν όμως «μπολιασμένο» με παραθείο, ένα ισχυρό δηλητήριο. Λίγη ώρα αργότερα, η 80χρονη Στεφούλα σωριάστηκε στο πάτωμα με φοβερούς πόνους και ξεψύχησε. Ο γιατρός που κλήθηκε στο σπίτι πιστοποίησε τον θάνατο, αποδίδοντάς τον σε καρδιακή εμβολή, διάγνωση που φάνηκε πιστευτή, καθώς η ηλικιωμένη αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα.
Η σατανική 42χρονη είχε καταφέρει να «ξεγλιστρήσει» χωρίς την παραμικρή υποψία. Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, στις 19 Ιουλίου, η Δημητρέα κάλεσε την εξαδέλφη της, Ποτούλα Τσιλιγονέα, για καφέ. Μετά από συζήτηση, και λίγο πριν αποχωρήσει από το σπίτι, η καλεσμένη «ξαπλώθηκε» στο πάτωμα και ξεψύχησε. Κατά την πτώση της χτύπησε στο κρανίο, γεγονός που οδήγησε και πάλι τον γιατρό στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος επήλθε λόγω της πτώσης. Παρά τον δεύτερο θάνατο εντός του σπιτιού της, κανείς δεν υποψιάστηκε την Αικατερίνη Δημητρέα. Η τρομακτική της ψυχραιμία και η ικανότητά της να καλύπτει τα ίχνη της ήταν ανατριχιαστικές.
Το θανατηφόρο δείπνο και το μοιραίο λάθος
Ενώ το χωριό λυπόταν την 42χρονη για τη «φρικτή μοίρα» της, εκείνη οργάνωνε το επόμενο χτύπημά της. Λίγες ημέρες μετά τον θάνατο της εξαδέλφης της, κάλεσε στο σπίτι τον αδελφό της, Κωνσταντίνο Λουκαρέα. Τον τράταρε καφέ με το «αγαπημένο» της συστατικό: το παραθείο. Ο Κωνσταντίνος, φεύγοντας από το σπίτι, ένιωσε έντονους πόνους και κατέρρευσε στη μέση του δρόμου. Ευτυχώς, οι συγχωριανοί του τον μετέφεραν αμέσως στο νοσοκομείο, όπου του έγινε πλύση στομάχου και διαπιστώθηκε ότι αντιμετώπιζε προβλήματα με τη χολή του. Αυτή η αναποδιά δεν πτόησε τη Δημητρέα. Μόλις ο αδελφός της βγήκε από το νοσοκομείο, τον κάλεσε ξανά στο σπίτι της για να του κάνει το τραπέζι. Μέσα στα αβγά που τον κέρασε, έβαλε μπόλικη ποσότητα παραθείου, με αποτέλεσμα ο Κωνσταντίνος να ξεψυχήσει μέσα σε λίγα λεπτά. Και πάλι, η διάγνωση του γιατρού ήταν «καρδιακή προσβολή έπειτα από κρίση χολής», με το χωριό να κάνει πια λόγο για κάποια βαριά κατάρα που ακολουθούσε την οικογένεια Λουκαρέα.
Η οικογένεια της Δημητρέα μετρούσε ήδη τρεις νεκρούς, όμως ούτε αυτό έβαλε φραγμό στα σχέδιά της. Στις 6 Σεπτεμβρίου, η Δημητρέα θα προσφέρει στον 5χρονο ανιψιό της ένα λουκούμι. Θα περάσουν ελάχιστα λεπτά μέχρι το αγοράκι να λιποθυμήσει βγάζοντας αφρούς από το στόμα. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες των γονέων του να το πάνε έγκαιρα στο νοσοκομείο, ο μικρούλης θα ξεψυχήσει μέσα σε λίγη ώρα. Ο τέταρτος φόνος ήταν και το μοιραίο λάθος της «δράκαινας της Μάνης», αφού το μικρό παιδί δεν είχε κάποια γνωστή ασθένεια στην οποία θα μπορούσε να αποδοθεί ο θάνατός του.
Το ξέσπασμα της αλήθειας και η φρικτή ομολογία
Η ιατροδικαστική γνωμάτευση για την περίπτωση του ανιψιού ήταν αδιαμφισβήτητη: δηλητηρίαση. Το χωριό άρχισε να ψιθυρίζει, σύντομα να συζητά ανοιχτά, ότι όλα τα θύματα της οικογένειας είχαν επισκεφθεί το σπίτι της 42χρονης. Η νεκροτομή αποκάλυψε πως το 5χρονο αγόρι είχε στα σπλάχνα του ίχνη παραθείου. Ταυτόχρονα, η αστυνομία ανακάλυψε ότι το μοιραίο πρωινό, η Δημητρέα είχε «αρπαχτεί» με τη μητέρα του ανιψιού της, ενώ ένας μάρτυρας εμφανίστηκε, υποστηρίζοντας πως την είδε να του προσφέρει ένα λουκούμι.
Τέσσερις ημέρες αργότερα, η Αικατερίνη Δημητρέα ομολόγησε τα εγκλήματά της στον πρόεδρο της κοινότητας, δηλώνοντας με ψυχρότητα πως «έπρεπε να πεθάνουν γιατί μου φέρθηκαν άσχημα». Στη συνέχεια, οδήγησε τους χωροφύλακες που τη συνέλαβαν σε μια εκκλησία λίγο έξω από το χωριό, όπου αποκάλυψε την κρυψώνα του παραθείου. Κατά την απολογία της, περιέγραψε πως είχε επιχειρήσει να δηλητηριάσει δύο ακόμη συγγενείς της – τη σύζυγο του άλλου της αδελφού και την 4χρονη ανιψιά της – χωρίς να τα καταφέρει, καθώς αρνήθηκαν τα «καλούδια» που τους προσέφερε.
Κατά τη μεταφορά της στη φυλακή, δεκάδες δημοσιογράφοι περίμεναν έξω από το κτίριο, ρωτώντας την γιατί θέλησε να σκοτώσει όλη την οικογένειά της. «Γιατί σκότωσες τη μάνα σου;» τη ρώτησαν. Η απάντησή της ήταν σοκαριστική: «Της έριξα παραθείο στα μακαρόνια για να γίνουν πιο νόστιμα!». Λίγα λεπτά αργότερα, η Δημητρέα έδωσε μια πιο «λογική» (για την ίδια) εξήγηση στους αστυνομικούς: η μητέρα της ήθελε να τη διώξει από το σπίτι, το ίδιο και ο αδελφός της, ενώ η νύφη της «έβαζε λόγια για μένα να αφήσουν να πεθάνω της πείνας και εγώ και η κόρη μου». Δύο ημέρες αργότερα, όλο το χωριό παρακολούθησε την εκταφή των υπολοίπων τριών θυμάτων, με την νεκροψία να επιβεβαιώνει την παρουσία παραθείου στον οργανισμό τους.
Η «ύαινα της κόλασης» και το τέλος του τρόμου
Στον ανακριτή, η Δημητρέα συνέχισε την ίδια αφήγηση: «Με βασάνιζε συνεχώς η μάνα μου και ο αδελφός μου με έδερνε. Ήμουν μια φτωχή γυναίκα που την εγκατέλειψε ο άνδρας της και έπρεπε να ζήσω το μικρό μου κοριτσάκι, αλλά μου φερόντουσαν όλοι εχθρικά. Με πίεζαν να κάνω όλες τις δουλειές αν και ήξεραν πως είμαι άρρωστη κι έπασχα από την καρδιά μου. Κάθε ώρα μου έλεγαν να φύγω από το σπίτι. Γι’ αυτό κι εγώ τους εκδικήθηκα. Με μισούσαν όλοι. Θέλαν το κακό μου». Το πιο ανατριχιαστικό κομμάτι της απολογίας της ήρθε όταν συμπλήρωσε: «Στο μνημόσυνο του αδερφού μου είχα αποφασίσει να βάλω παραθείο στα κόλλυβα, να εξαφανιστεί όλο το χωριό από προσώπου γης». Αυτή η δήλωση την έστειλε απευθείας στο Δαφνί, όπου παρέμεινε μέχρι την έναρξη της δίκης της.
Στο Κακουργιοδικείο Ναυπλίου, τον Μάιο του 1963, η «δράκαινα της Μάνης» υποστήριξε ότι δεν θυμόταν τις πράξεις της. Ωστόσο, η ψυχιατρική γνωμάτευση που αναγνώσθηκε στο δικαστήριο έκανε λόγο για χαμηλό επίπεδο νοημοσύνης, χωρίς αναφορά σε κάποιου είδους ψύχωση. Ο εισαγγελέας τη χαρακτήρισε «ύαινα της κόλασης», και το δικαστήριο, στις 8 Μαΐου 1963, την καταδίκασε τετράκις στην ποινή του θανάτου και σε 15ετή κάθειρξη για απόπειρα ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Τα ξημερώματα της 10ης Απριλίου 1965, η «δράκαινα της Μάνης» εκτελέστηκε στο Γουδί στις 05:30 το πρωί, κλείνοντας έτσι ένα από τα πιο σκοτεινά κεφάλαια στην εγκληματική ιστορία της Ελλάδας.
