Η “κατάρα των Φαραώ” έγινε φάρμακο για τον καρκίνο
Τοξικός μύκητας μετατρέπεται σε φάρμακο κατά της λευχαιμίας
Η “κατάρα των Φαραώ” ‘έγινε φάρμακο για τον καρκίνο. Τοξικός μύκητας μετατρέπεται σε φάρμακο κατά της λευχαιμίας.
Ο Aspergillus flavus, ένας τοξικός μύκητας που συνδέθηκε με την περιβόητη «κατάρα των Φαραώ» λόγω των ανεξήγητων θανάτων αρχαιολόγων που άνοιξαν τον τάφο του Τουταγχαμών, έχει μετατραπεί σε ένα ισχυρό όπλο στη μάχη κατά της λευχαιμίας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια ανακάλυψαν ότι ο μύκητας αυτός μπορεί να παράγει ενώσεις με αντικαρκινικές ιδιότητες, ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην ανακάλυψη φαρμάκων.
Η ιδέα της «κατάρας των Φαραώ» προέκυψε τη δεκαετία του 1920, όταν μια σειρά πρόωρων θανάτων ακολούθησε το άνοιγμα του τάφου του βασιλιά Τουταγχαμών. Δεκαετίες αργότερα, οι γιατροί υπέθεσαν ότι σπόρια μυκήτων, αδρανή για χιλιετίες, θα μπορούσαν να ευθύνονται. Η θεωρία αυτή ενισχύθηκε τη δεκαετία του 1970, όταν δώδεκα επιστήμονες που εισήλθαν στον τάφο του Καζίμιρ Δ΄ στην Πολωνία, εμφάνισαν σοβαρά προβλήματα υγείας, με δέκα από αυτούς να καταλήγουν. Μεταγενέστερες έρευνες αποκάλυψαν ότι ο τάφος περιείχε τον τοξικό μύκητα Aspergillus flavus, οι τοξίνες του οποίου μπορούν να προκαλέσουν λοιμώξεις του πνεύμονα, ιδιαίτερα σε άτομα με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Παραδόξως, ο ίδιος αυτός μύκητας αποτελεί πλέον πηγή μιας πολλά υποσχόμενης νέας θεραπείας για τον καρκίνο.
Η “κατάρα των Φαραώ” έγινε φάρμακο για τον καρκίνο
Όπως επισημαίνει η Σέρι Γκάο, αναπληρώτρια καθηγήτρια Χημικής και Βιομοριακής Μηχανικής και ανώτερη συγγραφέας της δημοσίευσης στο «Nature Chemical Biology», «Οι μύκητες μας έδωσαν την πενικιλίνη. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι απομένει να βρεθούν πολλά περισσότερα φάρμακα που προέρχονται από φυσικά προϊόντα».
Η θεραπεία που ανακαλύφθηκε ανήκει στην κατηγορία των ριβοσωμικά συντιθέμενων και μετα-μεταφραστικά τροποποιημένων πεπτιδίων (RiPPs). Ενώ χιλιάδες RiPPs έχουν εντοπιστεί σε βακτήρια, λίγα μόνο έχουν βρεθεί σε μύκητες. Για να ανακαλύψουν περισσότερα, οι ερευνητές μελέτησαν δώδεκα στελέχη του Aspergillus, με τον Aspergillus flavus να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Αφού απομόνωσαν τέσσερα διαφορετικά RiPPs, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτά τα μόρια μοιράζονταν μια μοναδική δομή αλληλοσυνδεόμενων δακτυλίων. Ονόμασαν αυτά τα, άγνωστα μέχρι πρότινος, μόρια ασπεριγκιμικίνες, από τον μύκητα στον οποίο βρέθηκαν.
Κατά της λευχαιμίας
Ακόμη και χωρίς τροποποίηση, οι ασπεριγκιμικίνες έδειξαν σημαντικό ιατρικό δυναμικό. Δύο από τις τέσσερις παραλλαγές είχαν ισχυρά αποτελέσματα έναντι των λευχαιμικών κυττάρων όταν αναμειγνύονταν με ανθρώπινα καρκινικά κύτταρα. Μια άλλη παραλλαγή, στην οποία οι ερευνητές πρόσθεσαν ένα λιπίδιο (παρόμοιο με αυτό που βρίσκεται στον βασιλικό πολτό), λειτούργησε τόσο αποτελεσματικά όσο η κυταραβίνη και η δαουνορουβικίνη, δύο φάρμακα εγκεκριμένα από τον FDA που χρησιμοποιούνται εδώ και δεκαετίες για τη θεραπεία της λευχαιμίας. Περαιτέρω πειραματισμοί έδειξαν ότι οι ασπεριγκιμικίνες πιθανώς διαταράσσουν τη διαδικασία της κυτταρικής διαίρεσης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ενώσεις αυτές είχαν ελάχιστη έως καθόλου επίδραση σε καρκινικά κύτταρα του μαστού, του ήπατος ή των πνευμόνων, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι επιδράσεις των ασπεριγκιμικινών είναι ειδικές για ορισμένους τύπους κυττάρων. Αυτό είναι ένα κρίσιμο χαρακτηριστικό για οποιαδήποτε μελλοντική φαρμακευτική αγωγή, καθώς μειώνει τις παρενέργειες σε υγιείς ιστούς. Οι ερευνητές εντόπισαν παρόμοιες ομάδες γονιδίων και σε άλλους μύκητες, γεγονός που υποδηλώνει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά RiPPS μυκήτων προς ανακάλυψη.
Το επόμενο βήμα είναι η δοκιμή των ασπεριγκιμικινών σε ζωικά μοντέλα, με την ελπίδα να προχωρήσουν μια μέρα σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, προσφέροντας μια νέα ελπίδα στους ασθενείς με λευχαιμία.
Όλα τα viral βίντεο εδώ
