Οι εφιαλτικές στιγμές του Κώστα Καζάκα
Οι εφιαλτικές στιγμές του Κώστα Καζάκα: Ξυπνούσα το βράδυ τη γυναίκα μου για να την αποχαιρετήσω, γιατί πίστευα ότι θα πεθάνω!
Οι εφιαλτικές στιγμές του Κώστα Καζάκα. Είναι ο ευαίσθητος, ερωτευμένος Αλβανός Μπουκουράν στους «Συμπέθερους απ’ τα Τίρανα», αλλά και ο άτακτος, τσαχπίνης Ζαχαρίας στην τηλεοπτική σειρά «VIΠ Καλά Γεράματα». Ο Κώστας Καζάκας, έπειτα από πολλά χρόνια στο θέατρο, χρειάστηκε μόνο έναν τηλεοπτικό ρόλο για να γίνει γνωστός στο κοινό, αλλά και viral στα social media.
Οι εφιαλτικές στιγμές του Κώστα Καζάκα
Ο ηθοποιός είναι γεμάτος καλοσύνη και αγάπη, με πολύ χιούμορ και μεράκι σε ό,τι κάνει. Για όλα μίλησε στην «ΟΝ Time Σαββατοκύριακο»: Για τη δημοσιότητα που άργησε να έρθει στην Ελλάδα, αλλά τον… ακολούθησε στην Κύπρο, όπου έγινε αμέσως δημοφιλής, τις δύσκολες και τις ωραίες στιγμές του, τις ανασφάλειές του και τις κρίσεις πανικού, που λίγο έλειψε να τον κάνουν να το… βάλει στα πόδια! Ακόμα, μας αποκάλυψε γιατί… αθωώνει αυτούς που τον έχουν πληγώσει, αλλά και την πρώτη θεατρική συνεργασία του με τον ηθοποιό γιο του, που δρέπει δάφνες στην Κύπρο, καθώς το χειμώνα θα παίξουν στην Αθήνα, στο σπουδαίο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Το μεγάλο μας τσίρκο».
Ίσως αυτό το πέρασμα από τα πενήντα σας χρόνια στην άλλη δεκαετία της ζωής σας σας ενόχλησε ψυχολογικά, ήταν μια εσωτερική διεργασία αυτογνωσίας που έπρεπε να περάσετε;
Δεν ξέρω… Και να σκεφτείς ότι εκείνη την εποχή πρωταγωνιστούσα σε σπουδαία έργα, κωμωδίες, όπου γελούσε ο κόσμος και έβλεπα την αποδοχή του, ότι με αγαπάνε, εγώ όμως έπαιζα και δεν αισθανόμουν καλά. Είχα μια αγωνία ότι κάτι κακό θα μου συμβεί. Δεν είχε συμβεί τίποτα, π.χ., κάποια απώλεια που να με είχε ταράξει. Συνέβη ξαφνικά. Είχα κρίσεις άγχους. Τα έβαλα κάτω και σκέφτηκα: «Αν δεν την κάνω αυτή την παράσταση, δεν θα ξαναπαίξω στο θέατρο. Τι θα κάνω; Θα σταματήσω από τα πενήντα μου να παίζω στο θέατρο;». Θυμάμαι μετά σε ένα έργο, το «Μπαμ», έκανα πρεμιέρα με ένα θέατρο φίσκα από κόσμο, όπου είχα αλλάξει όλα τα χρώματα στο πρόσωπό μου από την αγωνία. Παίζαμε μαζί με τον εξαιρετικό Κύπριο ηθοποιό Μάριο Στυλιανού. Και λες και ήταν… προφητικός ο τίτλος του έργου, γιατί έγινε το… μπαμ μέσα μου και ξεπέρασα τα άγχη και τις φοβίες μου. Όταν ήμουν νέος, μου συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Όλη μέρα ήμουν χάλια και, με το που έβγαινα στη σκηνή, αισθανόμουν θαυμάσια. Είχα… σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Κρίσεις πανικού. Και είχα χάσει και πολλά κιλά. Μου λέγανε: «Πήγαινε στο γιατρό να δεις τι συμβαίνει με την υγεία σου». Αυτό συνέβη εκεί γύρω στο 1995 και μέχρι το 2000 είχα αυτές τις κρίσεις πανικού.
Και πώς τα αντιμετωπίσατε; Πήγατε σε ψυχολόγο;
Έκανα ψυχοθεραπεία. Μέχρι εκεί. Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε κάτι παραπάνω. Δεν πήρα χάπια. Ήταν όμως δύσκολο. Θυμάμαι, ξυπνούσα το βράδυ τη γυναίκα μου για να την αποχαιρετήσω, γιατί πίστευα ότι θα πεθάνω! Ευτυχώς, η Δώρα ήταν ψύχραιμη. Με καθησύχαζε και μου έλεγε: «Αφού δεν έχεις πεθάνει μέχρι τώρα, δεν θα πεθάνεις ποτέ».
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.
