Γιώργος Γαλίτης: Δεν ξέρω γιατί κόπηκα από την τηλεόραση
Γιώργος Γαλίτης: Δεν ξέρω γιατί κόπηκα από την τηλεόραση. Το ότι δεν είμαι στην τηλεόραση δεν σημαίνει και τίποτα λέει ο γνωστός κωμικός
Είναι γεννημένος κωμικός ηθοποιός! Δικαίως τον έχουν αποκαλέσει «Έλληνα Πίτερ Σέλερς» και «σύγχρονο Μπάστερ Κίτον», καθώς μπορεί με μια αυτοσχέδια κίνησή του να… πάρει μαζί του το κοινό. Ο Γιώργος Γαλίτης διαθέτει την ευγένεια, τη σοβαρότητα και τη φινέτσα των ηθοποιών «παλαιάς κοπής», όχι μόνο σπουδαίων Ελλήνων κωμικών αλλά και ξένων. Κι αυτό γιατί έχει «μπολιαστεί» από το πνεύμα σπουδαίων εκπροσώπων του είδους: από τον Θύμιο Καρακατσάνη, τον Χάρρυ Κλυνν και τον Ευγένιο Σπαθάρη μέχρι τον Τσάρλι Τσάπλιν, τον Πίτερ Σέλερς, τον Μπάστερ Κίτον και τον Τζέρι Λιούις -που είναι οι αγαπημένοι του-, δημιουργώντας το δικό του ξεχωριστό κωμικό στιλ. Του αρέσει η «ετικέτα» του κωμικού ηθοποιού όχι μόνο γιατί κάνει τον κόσμο να γελάει, αλλά και για την… έκρηξη που του συμβαίνει στη σκηνή, καθώς ο ίδιος στη ζωή του είναι σοβαρός και σεμνός. Είναι… σίφουνας στο σανίδι, εκπληκτικός στις κινήσεις του, στις μιμήσεις και τις γκριμάτσες του, αιχμηρός, αλλά και απολαυστικός στο γράψιμό του και στις γελοιογραφίες του, που γίνονται viral στα social media. Σπάνια δίνει συνεντεύξεις, καθώς είναι χαμηλών τόνων, και προφυλάσσει την προσωπική του ζωή. Παρ’ όλα αυτά είπε πολλά στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο»∙ μοιράστηκε αλήθειες του και στιγμές του. Αναφέρθηκε στα «όχι» τα οποία είπε στην τηλεόραση, στην ταινία που ετοιμάζει, στον Θύμιο Καρακατσάνη, τον Χάρρυ Κλυνν και τον Λάκη Λαζόπουλο. Ακόμα μίλησε για «στημένα παπαράτσι», ενώ μας αποκάλυψε το λόγο που δεν έκανε οικογένεια, αλλά και τη δυσκολότερη στιγμή του.
Νιώθετε ότι έχετε πει αρκετά «όχι» σε προτάσεις που σας έγιναν στο θέατρο και στην τηλεόραση;
Τα «όχι» που έχω πει ήταν περισσότερο στην τηλεόραση, σε κάποια τηλεπαιχνίδια ή στο να παρουσιάσω τα βραβεία «Playboy» και κάτι τέτοια που δεν τα συμπαθώ. Είναι τα δύο «όχι» που λέω: Δεν πάω σε τηλεπαιχνίδια και δεν γράφω τις συνεντεύξεις μου, γιατί πλέον σ’ το ζητάνε κι αυτό. Δίνω μόνο ελάχιστες, μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις ή επιλέγω να πάω κάπου να μιλήσω δέκα λεπτά για τη δουλειά μου, για το τι κάνω τη συγκεκριμένη περίοδο. Τώρα, το να ξοδεύεσαι σε όλο αυτό το σύστημα, νομίζω ότι δεν είναι και χρήσιμο για τη δουλειά. Είναι μεγάλη φθορά.
Έχετε να εμφανιστείτε στην τηλεόραση πάνω από είκοσι χρόνια. Δεν σας έχουν προτείνει κάτι;
Να σας πω την αλήθεια, δεν το έχω καταλάβει όλο αυτό. Δηλαδή, κόπηκε λίγο απότομα αυτό, χωρίς να καταλάβω για ποιο λόγο, γιατί δεν είχα προβλήματα, δεν μάλωσα με κάποιον μεγάλο παραγωγό ή με τους υπευθύνους κάποιου καναλιού, αν και υπήρξαν κι αυτά – με την έννοια, όταν λες «δεν πάω σε αυτή την εκπομπή ή στην άλλη», υπάρχει περίπτωση ένα κανάλι να σου θέσει βέτο. Υπάρχουν κανάλια όπου δεν έχω εμφανιστεί σχεδόν ποτέ και δεν έχω κάνει σίριαλ. Υπάρχει περίπτωση να είναι και τυχαίο, όλα μέσα στο κεφάλι μας είναι. Η τηλεόραση, προς Θεού, δεν λέω ότι με έχει ανάγκη -κανέναν δεν έχει ανάγκη-, όλοι είμαστε σε αυτή τη δουλειά και υπάρχουν πολλοί άξιοι άνθρωποι και πολύ καλύτεροι, δεν μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά ούτως ή άλλως, είναι κάτι το οποίο εμένα δεν μου έχει λείψει. Σαν δουλειά μπορεί να μου έχει λείψει, γιατί θα μπορούσα να πω «α, θα κάνω αυτά» – έτυχαν κάτι σενάρια, αλλά δεν προχωρήσαμε και δεν έγινε και κάτι. Δεν με πειράζει καθόλου αυτό. Το ότι δεν είμαι στην τηλεόραση δεν σημαίνει και τίποτα. Δηλαδή, θα σήμαινε λίγο μια πιο εύκολη πορεία, με την έννοια ότι είσαι αναγνωρίσιμος, σε προτιμούν ακόμα και οι θεατρικοί παραγωγοί ή κάνεις πιο εύκολα πράγματα, μπορείς να προτείνεις κάποιο έργο. Είναι αλλιώς όταν κάνεις μια τηλεοπτική επιτυχία. Δεν είναι όμως κάτι για το οποίο είπα «αχ, μου λείπει». Επίσης, δεν ζηλεύω ποτέ. Δεν ζηλεύω ούτε ηθοποιούς ούτε καριέρες. Δεν έχω απωθημένα.
Εμένα η παρουσία μου στην τηλεόραση ήταν πέντε χρόνια. Οπότε θεωρώ ότι είμαι περισσότερο θεατρικός ηθοποιός, δηλαδή με γοητεύει και αγαπώ πολύ το θέατρο. Τώρα, αν προκύψει και κάτι καλό τηλεοπτικά, μακάρι. Όμως, προτιμώ χίλιες φορές να κάνω σινεμά παρά τηλεόραση. Θέλω να κάνω ταινία «Τα ραδίκια ανάποδα», μια μαύρη κωμωδία με δεκατρείς ιστορίες, διαφορετικές από το θεατρικό μου, το οποίο φέτος το ανέβασα για 10η σεζόν. Είναι μια παράσταση όπου έρχεται και ξανάρχεται κόσμος για να τη δει, κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο.
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.
