Η έκρηξη του Θοδωρή Ρωμανίδη: Θα του πέταγα καρέκλα, με είπε “τουρκάκι”
Η έκρηξη του Θοδωρή Ρωμανίδη: Θα του πέταγα καρέκλα, με είπε “τουρκάκι”. Το Πάσχα της σιωπής και ο ρατσισμός που βίωσε
Η έκρηξη του Θοδωρή Ρωμανίδη: Θα του πέταγα καρέκλα, με είπε “τουρκάκι”. Του αρέσει να βλέπει τον κόσμο να γελάει, ενώ και ο ίδιος έχει πολύ χιούμορ. Ο Θοδωρής Ρωμανίδης θυμάται με θλίψη κάθε Πάσχα στην Κωνσταντινούπολη, όπου έζησε μέχρι 13 χρονών.
Η έκρηξη του Θοδωρή Ρωμανίδη: Θα του πέταγα καρέκλα, με είπε “τουρκάκι”
Εκεί όπου οι Έλληνες γιόρταζαν κρυφά την Ανάσταση του Κυρίου, όπως οι πρώτοι χριστιανοί. Γι’ αυτά μίλησε στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» ο γνωστός ηθοποιός, αλλά και για το ωραιότερο Πάσχα της ζωής του, όταν κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά του την κόρη του Ελένη-Γεωργία. Επίσης, αναφέρθηκε στο «κακό μάτι» που «χτύπησε» την «Tootsie» με τον τραυματισμό του Μάρκου Σεφερλή, το ρατσισμό που βίωσε, το πρόβλημα της υγείας του και το χαμό της μητέρας του. Κι ακόμα μας αποκάλυψε πότε ξέσπασε σε λυγμούς, αλλά και το τάμα στον Άγιο Εφραίμ, τον προστάτη της οικογένειάς του.
Θέλω να σε πάω αρκετά πίσω, στην Κωνσταντινούπολη, όπου μεγάλωσες μέχρι τα δεκατρία σου χρόνια μόνο με τη μητέρα σου, αφού χώρισε από τον πατέρα σου όταν εσύ ήσουν δύο χρονών και τον πατέρα σου τον είδες ελάχιστα στη ζωή σου. Πώς θυμάσαι την Ανάσταση και το Πάσχα;
Καθόλου ευχάριστα, γιατί κάναμε Ανάσταση στα κρυφά, μέρα μεσημέρι, βράδυ δεν μπορούσαμε να πάμε. Ούτε σουβλίζαμε αρνί, ούτε είχαμε τη χαρά και τους χορούς της Ανάστασης. Ήταν στενάχωρο όλο αυτό, αλλά το παλεύεις και μαθαίνεις να ζεις έτσι. Δεν είναι τυχαίο που ελάχιστοι Έλληνες έχουν μείνει στην Κωνσταντινούπολη πια. Απ’ όλο μου το σόι μόνο ένας ξάδελφός μου έχει μείνει και φυλάει τις Θερμοπύλες.
Στην Τουρκία ήσουν ο Ρωμιός, περνούσατε δύσκολα. Όταν ήρθες δεκατριών χρονών στην Ελλάδα, βίωσες το ρατσισμό, όπως πολλοί Έλληνες που ήρθαν από εκεί;
Εννοείται. Θυμάμαι, κόντεψα να φέρω μια καρέκλα στο κεφάλι ενός συμμαθητή μου γιατί με αποκάλεσε «Τουρκάκι». Αυτό και το «τουρκόσπορος» τα άκουγα συνέχεια. Είναι το γνωστό «στην Ελλάδα ξένος και στα ξένα Έλληνας». Όταν το κατάλαβα αυτό, ηρέμησα κι εγώ. Ας έλεγαν ό,τι ήθελαν, εγώ ήξερα μέσα μου τι είμαι.
Ποιο είναι το πιο ωραίο Πάσχα που έχεις κάνει και ποιο το πιο δύσκολο;
Δύσκολα ήταν στην Κωνσταντινούπολη, που δεν ξέραμε τι ακριβώς γίνεται. Δηλαδή, έρχονταν τα ελληνικά περιοδικά της εποχής, ο «Θησαυρός», το «Ρομάντζο», και βλέπαμε κάποιους που ψήνανε τον οβελία, γιατί τότε δεν υπήρχαν τα μοτέρ, και λέγαμε με έκπληξη: «Κοίτα πώς γιορτάζουν το Πάσχα στην Ελλάδα!». Το ωραιότερο Πάσχα για μένα και τη Δέσποινά μου ήταν όταν γεννήθηκε η κόρη μας και μάλιστα πολύ κοντά στο Πάσχα, 23 Απριλίου. Την κρατούσαμε αγκαλίτσα, μετά τη βάζαμε στην κούνια της και είχε αυτή την υπέροχη μυρωδιά του μωρού που με τρελαίνει. Αυτό ήταν το πιο ωραίο μας Πάσχα, που με τη γυναίκα μου ξεκινούσαμε μια νέα ζωή μαζί με μια άλλη ζωή. Κι επειδή γεννήθηκε ανήμερα του Αγίου Γεωργίου, την ονομάσαμε Ελένη-Γεωργία. Δόξα τω Θεώ, η κόρη μας, αν και ζει στο εξωτερικό, τα κρατάει τα ελληνικά έθιμα. Θα βάψει αυγά, θα φτιάξει τσουρέκια, θα πλάσει κουλουράκια.
Η συνέχεια στην “ONtime Σαββατοκύριακο”.
