Ποιο είναι το ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη;
Ποιο είναι το ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη; Οι… Ελληνάρες γονείς, το κοινόβιο και τα μαθητικά χρόνια
Ποιο είναι το ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη; Γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1961 στο Μόντρεαλ του Καναδά από γονείς Έλληνες μετανάστες. Λίγο καιρό μετά επέστρεψαν στην Ελλάδα. Μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη και θυμάται με νοσταλγία τα ανέμελα παιδικά της χρόνια. Μεταξύ άλλων, η γλυκιά ηθοποιός έχει περιγράψει: «Γεννήθηκα στον Καναδά, όμως, όταν με έκαναν οι γονείς μου, ήρθαν αμέσως εδώ, στη Νέα Σμύρνη. Η μητέρα μου ασχολιόταν με τα οικιακά και ο πατέρας μου ήταν αντιπρόσωπος σε μια εταιρεία κλωστοϋφαντουργίας.
Ποιο είναι το ντροπαλό κορίτσι που μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη;
Ήταν μια οικογένεια αστών. Ελληνάρες, όμως, ε; Όχι αστεία. Δεν ήθελαν το παιδί τους να μεγαλώσει στον Καναδά και στα 16 να φύγει από το σπίτι, όπως έκαναν εκεί. Ήθελαν τις παραδόσεις. Εγώ έφυγα από το σπίτι, οριστικά, στα 27 μου. Όταν ήμουν 17 και έβγαινα έξω, με έπαιρναν 40 τηλέφωνα για να δουν πού βρίσκομαι. Ήταν καταδυναστευτικοί, αλλά και δημοκράτες. Μέχρι τότε, όμως, εγώ ήμουν ένα ήρεμο κοριτσάκι, χαμηλών τόνων, εξαιρετικά ντροπαλό. Η ντροπή που ένιωθα δεν υπήρχε… Πού να τολμήσω να πω ότι θέλω να γίνω ηθοποιός;
Το ψώνιο, εντάξει, πάντα το είχα, αλλά ως εκεί». Στη συνέχεια μίλησε και για τη γειτονιά όπου μεγάλωσε: «Έζησα στη Νέα Σμύρνη, το ωραιότερο προάστιο του κόσμου. Όταν ήμουν μικρή, η γειτονιά μας είχε μόνο μονοκατοικίες και ήταν τίγκα στο πράσινο. Τώρα, άσ’ τα… Και πάλι είναι ωραία όμως. Είχα παρέες, έπαιζα με τα παιδιά στη γειτονιά, όμως ήμουν κλειστό παιδί. Καμία σχέση με αυτό που βλέπεις σήμερα. Και τώρα είμαι εσωστρεφής, αλλά όχι τόσο. Στο σχολείο ήμουν ή του ύψους ή του βάθους. Δηλαδή, έκθεση, αρχαία, κείμενα είχα 19 και φυσικοχημείες ήμουν πάτος. Τελείωσα το σχολείο και ήθελα να πιάσω δουλειά, και όχι για άλλο λόγο, αλλά για να είμαι ανεξάρτητη οικονομικά».
Για την οικογένειά της έχει πει: «Ήταν πολύ διευρυμένη και διαφορετική η ζωή μου. Είχαμε πολλά μέλη σε αυτή την οικογένεια, που ήταν σταθεροί φίλοι των γονιών μου. Ήταν σαν κοινόβιο. Πολλή εξωστρέφεια, πολύ γλέντι. Θυμάμαι μόνο γελαστά τα παιδικά μου χρόνια. Δεν θυμάμαι να μου έχει μείνει κάτι στενάχωρο. Δεν θυμάμαι κάτι σκούρο στα παιδικά μου χρόνια. Άμα είναι ηλίθιος κάποιος σαν εμένα, πιστεύει ότι η φωτεινή πλευρά θα υπάρχει για πάντα στη ζωή. Είναι ένα βαθύτατο κόμπλεξ, δεν είναι χιούμορ που “υποτιμάω” τον εαυτό μου. Μικρή δεν πήρα ποτέ το “μπράβο” και γι’ αυτό το λέω στα σκυλιά μου. Ευτυχώς, είχα φαν κλαμπ τον μπαμπά μου, που κρατούσε τα ίσα» είπε η Τζόυς Ευείδη.
