Ο τηλεοπτικός Χριστός που έγινε ζητιάνος λόγω του εθισμού του στην ηρωίνη
Ο τηλεοπτικός Χριστός που έγινε ζητιάνος λόγω του εθισμού του στην ηρωίνη. Το τραγικό φινάλε του Αλέξη Γκόλφη
Ο τηλεοπτικός Χριστός που έγινε ζητιάνος λόγω του εθισμού του στην ηρωίνη. Ο Αλέξης Γκόλφης υπήρξε μια εμβληματική φιγούρα των ελληνικών τηλεοπτικών 70s. Έλαμψε στα πρώτα του βήματα ως ηθοποιός, κατακτώντας τη φήμη με τον εμβληματικό ρόλο του Χριστού στο τηλεοπτικό έπος της ΕΡΤ «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται», κατά την περίοδο 1975-76. Όμως, όσο θεαματική ήταν η άνοδός του, άλλο τόσο δραματική υπήρξε η πτώση του.
Ο τηλεοπτικός Χριστός που έγινε ζητιάνος λόγω του εθισμού του στην ηρωίνη
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, βρέθηκε να ζει άστεγος και πάμφτωχος, βασανισμένος από τον εφιάλτη της εξάρτησης από την ηρωίνη. Το πάθος αυτό του στοίχισε όχι μόνο τα χρήματα και τη δόξα, αλλά και την ίδια του την αξιοπρέπεια. Κατέληξε να ζει μόνος του σε ένα ερειπωμένο σπίτι, το οποίο είχε καταλάβει παράνομα, χωρίς ρεύμα και νερό, στην περιοχή της πλατείας Αμερικής.
Οι εικόνες από εκείνες τις ημέρες της παρακμής σοκάρουν: Ένα παλιό στρώμα από τα σκουπίδια ως κρεβάτι, μπουκάλια άδεια να στηρίζουν κεριά στο σκοτάδι, μια ξεχασμένη ελληνική σημαία να διακοσμεί τον άδειο χώρο – ίσως ως μακρινή ανάμνηση κάποιας άλλης, πιο φωτεινής εποχής.
Ο ίδιος κάποτε ήταν όχι μόνο γνωστός ηθοποιός, αλλά και επιτυχημένος επιχειρηματίας. Τα μπαρ του, η «Σφίγγα» και το «Λούκι», άφησαν εποχή ως αγαπημένα στέκια της αθηναϊκής νεολαίας, με το τελευταίο να γίνεται και στίχος στο τραγούδι των αδελφών Κατσιμίχα «Μια βραδιά στο Λούκι». Ωστόσο, όλα αυτά έμειναν πίσω, θαμμένα κάτω από το βάρος της εξάρτησης.
Η ιστορία του είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της καταστροφής που μπορεί να φέρει η ηρωίνη. Από θρύλος της μικρής οθόνης, κατέληξε ζητιάνος του δρόμου, παρακαλώντας για λίγα χρήματα, λίγη τροφή ή μια ακόμη δόση.
Στα ελάχιστα στηρίγματά του, ο παλιός του συμμαθητής από το 8ο Γυμνάσιο Ηλίας Γεωργουλέας, ο οποίος, αν και δεν μπλέχτηκε ποτέ με τα ναρκωτικά, δεν εγκατέλειψε το φίλο του. Του παρείχε στήριξη οικονομική και συναισθηματική, κρατώντας ζωντανή μια παιδική φιλία που δεν λύγισε μπροστά στην κατάρρευση.
Δυστυχώς, η μοίρα υπήρξε ανελέητη. Ο Αλέξης Γκόλφης, λίγο πριν από το τέλος, κρατούσε σημειώσεις με τα ονόματα των παλιών του φίλων που είχαν χαθεί – οι περισσότεροι από ναρκωτικά. Κάθε όνομα συνοδευόταν από ένα σταυρό. Ο πρώτος ήταν της Ελένης Βελονάκη. Κάπου πιο κάτω, το όνομα του Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο ίδιος ήλπιζε πως θα τη γλίτωνε, πως δεν θα εντασσόταν σε αυτή τη μακάβρια λίστα. «Ελπίζω», έλεγε. Τον Αύγουστο του 2007, ο Αλέξης Γκόλφης έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η σορός του έμεινε στα «αζήτητα» για περίπου δύο μήνες, μέχρι που τελικά η ΕΡΤ κάλυψε τα έξοδα της κηδείας του.
