Γιάννης Παπαθανάσης: Η διαφήμιση που με έκανε γνωστό ενόχλησε τον Ξανθόπουλο
Τι αποκάλυψε ο ηθοποιός για το ρόλο που παρέπεμπε στον Νίκο Ξανθόπουλο
Γιάννης Παπαθανάσης: Η διαφήμιση που με έκανε γνωστό ενόχλησε τον Ξανθόπουλο. Ο αγαπημένος Σταύρακας από το «Καφέ της Χαράς», το «σύγχρονο γελαστό παιδί του λαού», όχι μόνο γιατί υποδύθηκε ρόλο που παρέπεμπε στον Νίκο Ξανθόπουλο, αλλά και γιατί αυτόν το χαρακτηρισμό «επιτρέπουν» και τα προσωπικά βιώματα, ο Γιάννης Παπαθανάσης, μίλησε στην ON time.
Από ποια ηλικία σού μπήκε στο μυαλό να γίνεις ηθοποιός;
Θυμάμαι ότι ήμουν έξι-επτά χρονών και κανόνιζα παραστασούλες με εισιτήριο στο δημοτικό και στο γυμνάσιο, έπαιζα Καραγκιόζη. Είχα πάντα την τρέλα να… ξεκλειδώνω τον εαυτό μου και να τον αφήνω ελεύθερο να εκφράζει συναισθήματα, τα πρώτα θεατρικά σκιρτήματα, ας το πούμε κι έτσι. Τότε, πραγματικά, είχα ζήτηση στις παρέες, γιατί έλεγαν: «Πάμε να δούμε τον Γιάννη για να μας κάνει πλάκα, να γελάσουμε, γιατί είναι ηθοποιός». Γελούσαν πολύ και με βοήθησαν οι δικοί μου άνθρωποι να κάνω το όνειρό μου πραγματικότητα.
Τη φοβερή σου ατάκα «για τη φουκαριάρα τη μάνα μου», που είχες πει στη γνωστή διαφήμιση, σου τη λένε ακόμα;
Αυτό είναι «must». Συνεχώς μού το λένε. Πέρασε πολύ στον κόσμο. Κι απορώ πώς δεν το έχουν ξεχάσει, γιατί αυτή η διαφήμιση σταμάτησε το 2012. Βοηθάει πάρα πολύ και το ίντερνετ, όπου μπορεί ο καθένας να δει ό,τι θέλει. Αυτό πια μου έχει γίνει συνήθεια. Να πηγαίνω για φαγητό ή για καφέ και να βλέπω αριστερά- δεξιά τον κόσμο με τα κινητά στα χέρια να με φωτογραφίζει και να λένε: «Αυτός είναι; Ο Σταύρακας; Όχι, δεν είναι. Καλέ, είναι!». Μου έχει τύχει άπειρες φορές αυτό και το διασκεδάζω. Γιατί κάνεις παντού φίλους. Είσαι ο φίλος τους. Σε αγκαλιάζουν, σε φιλάνε, αυτό όλο εμένα με τρελαίνει, μου αρέσει πάρα πολύ. Έχω πάρει πολλή αγάπη από τον κόσμο και τον ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.
Γιάννης Παπαθανάσης: Η διαφήμιση ενόχλησε τον Ξανθόπουλο
Όταν έκανες τη διαφήμιση όπου η ατάκα «όχι για μένα αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου» είχε γίνει σλόγκαν, πώς ένιωθες που με αυτή σου τη μίμηση σε σύγκριναν με τον Νίκο Ξανθόπουλο και έλεγαν ότι μοιάζεις σε αυτόν;
Εγώ δεν το είχα πάρει και πολύ στα σοβαρά. Απλά μετά σοβάρεψε το θέμα, όταν έμαθα ότι ο Ξανθόπουλος την είδε τη διαφήμιση και τον ενόχλησε, γιατί, όπως είχε πει τότε, αυτά που έπαιζε στις ταινίες είχαν πάθος, ήταν λόγια ψυχής και δεν υπήρχε κάτι κωμικό. Είχε δίκιο, γιατί πραγματικά εκείνα τα χρόνια οι ταινίες που έκανε ο Νίκος Ξανθόπουλος άγγιζαν όλους τους ανθρώπους. Γιατί όλοι προέρχονταν από τα ερείπια, από τους πολέμους, από έναν εμφύλιο, δηλαδή εκείνη την εποχή οι άνθρωποι οι πονεμένοι έβλεπαν στον Ξανθόπουλο τη ζωή τους. Τώρα που τα έχουμε όλα, τα κινητά, τη χλιδή, επειδή δεν κολλούσε όλο αυτό, σκέφτηκε ο σεναριογράφος να το κάνει λίγο πιο κωμικό. Εμείς κάναμε τη δουλειά μας σε άλλο ύφος, πιο κωμικό, δεν θίξαμε, δεν προσβάλαμε. Απλά το κάναμε έτσι για να το καταλάβουν οι νέοι. Και μάλιστα εκείνη την εποχή μπήκε στο λεξιλόγιό τους η «φουκαριάρα μάνα».
Η μητέρα σου τι σου είπε;
Η μάνα μου ως «κωμίκα», γιατί από αυτήν πήρα, όταν είχα έρθει στο Αγρίνιο, παρόλο που φαινόταν σοβαρή -και σκέφτηκα «οχ, δεν της άρεσε»- με αποστόμωσε λέγοντάς μου: «Παιδάκι μου, εντάξει, είμαι φουκαριάρα, έχω περάσει βάσανα, αλλά αυτό το ζάχαρο γιατί το είπες; Αφού δεν έχω ζάχαρο» (γέλια). Δηλαδή, τόσο μέσα από την ψυχή μου είπα τα λόγια σε αυτή τη διαφήμιση, «να φάω έναν κουραμπιέ όχι για μένα αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα μου, γιατί έχει ζάχαρο και δεν μπορεί να το απολαύσει», που πίστεψε ότι τα έλεγα στα αλήθεια. Και μέσα στο σπίτι με τη μάνα μου κάναμε πλάκα όταν βλέπαμε τη διαφήμιση. Η μάνα μου με βοήθησε να φτιάξω έναν κόσμο φανταστικό.
Περισσότερα στην εφημερίδα ON time Σαββατοκύριακο
