Το σοκ του Ιβάν Σβιτάιλο: Τον βρήκα σε κατάσταση αποσύνθεσης
Το σοκ του Ιβάν Σβιτάιλο: Τον βρήκα σε κατάσταση αποσύνθεσης. Η συγκλονιστική εξομολόγηση του ηθοποιού στην “ON Time Σαββατοκύριακο”
Το σοκ του Ιβάν Σβιτάιλο: Τον βρήκα σε κατάσταση αποσύνθεσης. Πάλεψε πολύ στη ζωή του, παρόλο που και όμορφος είναι και πολύ ταλαντούχος, κάτι που φαίνεται στα εκφραστικά του μέσα, σε κάθε κίνησή του, καθώς λάμπει στη σκηνή, ό,τι κι αν κάνει. Ο χορογράφος και ηθοποιός Ιβάν Σβιτάιλο κατάφερε να «ισορροπήσει» ανάμεσα σε δύο πατρίδες, τη Ρωσία και την Ελλάδα. Σε μια συνέντευξη καρδιάς στην «ΟΝ time Σαββατοκύριακο» αποκάλυψε τις δικές του αλήθειες με μια ηρεμία ψυχής για την οποία «δούλεψε», περνώντας από… Συμπληγάδες, για να βάλει στην άκρη τους «δαίμονές» του και να ακολουθήσει μόνο τους… αγγέλους, που του δείχνουν το φως προς τον άνθρωπο.
Το σοκ του Ιβάν Σβιτάιλο: Τον βρήκα σε κατάσταση αποσύνθεσης
Μας μίλησε για την πατρίδα που άφησε και το ρατσισμό που δέχτηκε όταν πρωτοήλθε στην Ελλάδα, τη μεγάλη «πληγή» του εξαιτίας του πατέρα του, τις αδυναμίες του, τις οποίες νίκησε, και τις ενοχές, την ψυχοθεραπεία, το #ΜeToo, τον πόνο προς την αυτογνωσία, την οικογένειά του, που του έχει αλλάξει τη ζωή, τον επικείμενο θρησκευτικό του γάμο και τη βάφτιση της δεύτερης κόρης του, την πίστη στον Θεό, τη συγχώρεση και το «θαύμα» της λύτρωσης.
Παρά το γεγονός ότι η μητέρα σου Αγάπη (Λιούμπα) στάθηκε πολύ δίπλα σου, έχει υψηλή πανεπιστημιακή μόρφωση και σε μεγάλωσε με πραγματική αγάπη, ήταν «πληγή» για σένα το ότι χώρισε με τον πατέρα σου Νικολάι και φύγατε στην Ελλάδα.
Όταν ταξίδεψα το 2017 στην Κριμαία, τον βρήκα σε μια κλινική σε κατάσταση… αποσύνθεσης. Άσπρισα σε μια μέρα! Ξύπνησα το επόμενο πρωί και το μούσι μου ήταν άσπρο και, όταν μιλήσαμε εκεί πέρα, κατάλαβα ότι τα λάθη δεν τα κάνει μόνο ένας, όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Αυτός φεύγοντας δεν είχε πλέον κάτι άλλο, μόνο με κοίταξε και μου είπε «έχω κάνει πολλά λάθη» και τα αναγνώρισε.
Τον δικαιολόγησες; Μπορέσατε να κάνετε μια αγκαλιά;
Βεβαίως και κάναμε μια μεγάλη αγκαλιά (η φωνή του «σπάει»). Εγώ εκείνη τη μέρα ένιωσα και πολλές ενοχές, γιατί μέσα από τον εγωισμό μου -το ότι τα κατάφερα και τα πήγα καλά στη ζωή μου χωρίς τη βοήθειά του-, όταν τον αντίκρισα σε αυτή την κατάσταση, κατηγόρησα τον εαυτό μου ότι ίσως έπρεπε να πάρω αυτή την πρωτοβουλία πολύ νωρίτερα. Κι εννοώ χωρίς να χρειάζεται να ταξιδέψω εκεί κάνοντας ένα ντοκιμαντέρ για τους Έλληνες της Κριμαίας και μέσα σε αυτό να λύσω και ένα πολύ σημαντικό θέμα της ζωής μου. Μέχρι τότε δεν έβρισκα τη δύναμη να το κάνω. Πέθανε έπειτα από ένα χρόνο, αλλά εκείνη η αγκαλιά ήταν πολύ σημαντική. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα πιο απελευθερωμένος.
Η συνέχεια στην “ON Time Σαββατοκύριακο”.
