Ανατριχιάζει η Άννα Αδριανού: Ο πατέρας μου με οδηγεί στο φως
Ανατριχιάζει η Άννα Αδριανού: Η συγκλονιστική εξομολόγηση της για τον πατέρα της Νίκο Βασταρδή στην “ON time Σαββατοκύριακο”
Ανατριχιάζει η Άννα Αδριανού: Ο πατέρας μου με οδηγεί στο φως. Μπορεί να δείχνει «ήρεμο ποτάμι», γιατί έχει αυτογνωσία, γλυκύτητα, αισιοδοξία και πολλή αγάπη, αλλά δεν διστάζει να γίνει σκληρή, ακόμα και… αιρετική, απόλυτη και ωμή για χάρη ενός ρόλου. Η Άννα Αδριανού βάζει άλλο ένα δύσκολο θεατρικό στοίχημα και μεταμορφώνεται σε Λένι Ρίφενσταλ, «την κινηματογραφίστρια του Χίτλερ», όπως έχει μείνει γνωστή στην ιστορία. Για την απόφαση της αυτή, το ψεύτικο «άλλοθι» και την ηθική της τέχνης η Άννα Αδριανού μίλησε στην «ON time Σαββατοκύριακο» η σπουδαία κυρία του θεάτρου μας, συγγραφέας και σεναριογράφος, με πολλές μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό της.
Ανατριχιάζει η Άννα Αδριανού: Ο πατέρας μου με οδηγεί στο φως
Μια συζήτηση μαζί της έχει πάντα ενδιαφέρον γιατί -μεταξύ άλλων- μας αποκαλύπτει μεταφυσικές αλήθειες, καθώς έχει ασχοληθεί πολύ με αυτές και με την ανύψωση της ψυχής της. Εδώ και πολλά χρόνια, έχει διανύσει χιλιόμετρα στο σανίδι, με ήθος και αξιοπρέπεια τόσο στην τέχνη όσο και στη ζωή της, διατηρώντας μέσα της τις αξίες και τις αρχές που πήρε από το φιλόσοφο πατέρα της, το σπουδαίο ηθοποιό Νίκο Βασταρδή. Με αφορμή το δύσκολο ρόλο της, αναφέρθηκε στη σύγκρουση της ηθικής με την τέχνη, στον απολυταρχισμό και την προπαγάνδα, στην τρέλα της επιτυχίας, στο φως και το σκοτάδι, στους… δαίμονες που ξόρκισε, στον Θεό και το διάβολο, στο ντάρμα και το κάρμα της, στις «πληγές» της, στον πόνο και στο… μάτωμα της ψυχής της.
Σε όλη αυτή την πορεία που έχεις επιλέξει, χωρίς να παρεκκλίνεις από τις αρχές και τις αξίες σου, τόσο στα επαγγελματικά όσο και στα προσωπικά σου, υπήρξαν «Σειρήνες» που θα μπορούσαν να σε ξεστρατίσουν;
Πάντα υπάρχουν, είτε είναι φορές που κουράζεσαι, που απογοητεύεσαι και αναρωτιέσαι αν αυτό που κάνεις και αν αυτή η θέση που έχεις για τα πράγματα αξίζει τον κόπο. Όμως, παίζει ρόλο και πόσο φως ή σκοτάδι υπάρχει μέσα σου. Όπως θα έλεγε η Λένι Ρίφενσταλ -μόνο που εκείνη το είπε εντελώς διαφορετικά-, υπήρχε μέσα της ένα φως που την οδηγούσε ως καλλιτέχνιδα στη δημιουργία. Σε μένα, υπήρχε πάντα μέσα μου ένα φως που με οδηγούσε -και πιστεύω ότι συνεχίζει να με οδηγεί- στο καλό. Κι αυτό, βεβαίως, δεν μπορώ να μην το αποδώσω και στον πατέρα μου, τον Νίκο Βασταρδή. Ο πατέρας μου ήταν ίσως ο μόνος Άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου, ο οποίος είχε, αυτό που λέμε, το κέντρο μέσα του. Ήταν ολόκληρος δοσμένος σε αυτά τα θέματα. Ήταν ένας άνθρωπος όχι καλός με τη γραφική έννοια -μπορούσε και να θυμώσει-, αλλά ήξερε τον εαυτό του από μέσα και τον αποδεχόταν. Όλοι οι άνθρωποι που «λυσσάνε» να κάνουν καριέρα, να γίνουν κάποιοι, να έχουν λεφτά, να έχουν… να έχουν, δεν έχουν τον εαυτό τους. Ο πατέρας μου είχε τον εαυτό του από μικρό παιδί, γι’ αυτό και στάθηκε όρθιος βιώνοντας σκληρές καταστάσεις: πόλεμο, κακουχίες, εποχές φτώχειας στην Ελλάδα του ’50, ’60, κι όντας ηθοποιός σε ποιοτικά θέατρα πολύ πριν υπάρξει η τηλεόραση. Ένας άνθρωπος που έχασε το παιδί του σε νεαρή ηλικία. Θέλω να πω ότι, παρόλο που πέρασε όλα αυτά, ήταν όρθιος, γιατί ήξερε ότι η ζωή είναι αλλού. Ο πατέρας μου έλεγε μια σπουδαία φράση. Όταν κάποτε, Χριστούγεννα, του είπαν «δώστε μια ευχή για τους συναδέλφους σας», τους απάντησε: «Εύχομαι να τους φυλάει ο Θεός από την επιτυχία, γιατί την αποτυχία μπορείς να την αντέξεις, ενώ η επιτυχία μπορεί να σε τρελάνει, σε βγάζει από τον εαυτό σου».
Νιώθω ότι έζησες με ένα πατέρα φιλόσοφο.
Ακριβώς. Με ένα φιλόσοφο που δεν ήταν μόνο στο μυαλό και στις σκέψεις του έτσι, αλλά στο πετσί του. Ήταν στο κύτταρό του, έτσι γεννήθηκε. Καθετί που αισθανόταν, το έκανε πράξη, αυτό ήταν.
Πόσο έτοιμη ένιωσες όταν πέθανε ο πατέρας σου, όταν κόπηκε αυτή η ρίζα σου;
Δεν κόπηκε ποτέ αυτή η ρίζα. Υπάρχει πάντα. Θυμάμαι που μου έλεγε ο πατέρας μου λίγο πριν πεθάνει «μη στενοχωρηθείς, δεν θα σου λείψω, γιατί όλο αυτό που μας συνδέει, που είναι πιο πολύ όλα αυτά που είπαμε, που μοιραστήκαμε, που σου έχω μάθει, θα υπάρχει». Οπότε ποτέ δεν ένιωσα ότι «κόπηκα» από τον πατέρα μου. Πιστεύω ότι ο κόσμος συναντάει τους όμοιούς του, γιατί είναι πολύ ισχυρό σε αυτά τα πράγματα αυτό που είσαι. Κι έχω συναντήσει πολλούς ανθρώπους γύρω μου της ίδιας ηθικής στάσης με μένα.
Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.
