Μιχάλης Νικολινάκος: Ο ζεν πρεμιέ που φλέρταρε με το θάνατο
Μιχάλης Νικολινάκος: Ο ζεν πρεμιέ που φλέρταρε με το θάνατο. Για να γλυτώσει από τους ναζί κρύφτηκε σ’ ένα ξεροπήγαδο
Μιχάλης Νικολινάκος: Ο ζεν πρεμιέ που φλέρταρε με το θάνατο. Ήταν ο άντρας με τον οποίο όλες οι γυναίκες ήταν ερωτευμένες τη δεκαετία του ’50. Ένας καλλιτέχνης με δύο εξίσου επιτυχημένες καριέρες: ηθοποιός και ζωγράφος. Ήταν από τους «σταρ» της εποχής, μαζί με τους Ανδρέα Μπάρκουλη, Κώστα Κακαβά, Αλέκο Αλεξανδράκη, Δημήτρη Παπαμιχαήλ, αλλά από τους λιγότερο γνωστούς, ίσως γιατί έμεινε λίγα χρόνια στον κινηματογράφο, μόλις μία δεκαετία.
Μιχάλης Νικολινάκος: Ο ζεν πρεμιέ που φλέρταρε με το θάνατο
Ο Μιχάλης Νικολινάκος γεννήθηκε το 1923 στα Χανιά της Κρήτης από γονείς Μανιάτες. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός του Λιμενικού κι έτσι τα παιδικά του χρόνια τα έζησε σε διάφορες παραθαλάσσιες πόλεις, αφού λόγω της δουλειάς του πατέρα του έπρεπε να μετακομίζουν συχνά. Έτσι, η Καλαμάτα, η Κέρκυρα, η Χαλκίδα και ο Γερολιμένας στη Μάνη ήταν οι πόλεις όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Όντας έφηβος, αυτή η περιήγηση κατέληξε στον Πειραιά, όπου εγκαταστάθηκε στα Μανιάτικα με τα δύο αδέλφια του και τους γονείς του.
Στην Κατοχή ήταν ένας εντυπωσιακός νέος και όντας πολιτικοποιημένος έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Παραλίγο, μάλιστα, να είναι ένα από τα θύματα των ναζιστών στο μεγάλο μπλόκο της Κοκκινιάς, όπου γλίτωσε κρυμμένος σ’ ένα ξεροπήγαδο. Αρκετά ζωγραφικά έργα του είναι εμπνευσμένα από τα χρόνια εκείνα. Μετά τη λήξη του πολέμου το 1946, σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Κωνσταντίνο Παρθένη. Είχε από μικρός το μικρόβιο του ζωγράφου. Αργότερα, το 1952, φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, αφού είχε ήδη γυρίσει την πρώτη του ταινία στον κινηματογράφο, «Το Στραβόξυλο».
Υπήρξε μαθητής του μεγάλου σκηνοθέτη Δημήτρη Ροντήρη∙ ήταν ψηλός, φωτογενής, κομψός, αρρενωπός και σύντομα έγινε γνωστός και αγαπητός στο κοινό και κυρίως στις γυναίκες. Θεωρήθηκε ο κατεξοχήν ζεν πρεμιέ της δεκαετίας του ’50.
Για μία δεκαετία, 1954-1964, έπαιξε 35 πρώτους ρόλους σε ελληνικά φιλμ και σε ορισμένα ξένα, ενώ το 1959 εκπροσώπησε μαζί με την Έλλη Λαμπέτη την Ελλάδα στο Φεστιβάλ των Καννών, με την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη «Το Τελευταίο Ψέμα». Με τη ζωγραφική ξεκίνησε τη ζωή του και με αυτή την έκλεισε. Χρησιμοποιούσε όλους τους τρόπους και τις τεχνικές της, λάδια, ακουαρέλες, μελάνια, μολύβια, κάρβουνο και χαρακτική για να αποτυπώσει την έμπνευσή του. Το έργο του κρίθηκε εξπρεσιονιστικό με καθαρό όμως προσωπικό τόνο. Υπήρξε επίσης πολύ γνωστός και ως σκιτσογράφος με συνεργασίες σε περιοδικά, εφημερίδες και άλλα έντυπα. Πέθανε στην Αθήνα στις 13 Δεκεμβρίου 1994, σε ηλικία 74 ετών, και κηδεύτηκε στο κοιμητήριο της Αναστάσεως του Πειραιά.
Περισσότερες πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του στο site https://nikolinakos.com.
