Μέμος Μπεγνής: Ο άνθρωπος είναι το πιο άρρωστο ον του πλανήτη
Μέμος Μπεγνής: Ο άνθρωπος είναι το πιο άρρωστο ον του πλανήτη. Τι απόκαλύψε ο γνωστός ηθοποιός στην “OnTime Σαββατοκύριακο”
Μέμος Μπεγνής: Ο άνθρωπος είναι το πιο άρρωστο ον του πλανήτη. Τoυ άρεσαν από παιδί τα Χριστούγεννα και έβαζε τη δική του… χρυσόσκονη για να τα ζει σε όλο τους το μεγαλείο, με πολλή αγάπη. Το ίδιο κάνει μέχρι σήμερα ο Μέμος Μπεγνής, που θυμήθηκε ωραίες δικές του χριστουγεννιάτικες στιγμές, την αγαπημένη του συνήθεια και το δώρο που τον ξετρέλανε.
Μέμος Μπεγνής: Ο άνθρωπος είναι το πιο άρρωστο ον του πλανήτη
Γι’ αυτά και πολλά άλλα μίλησε στην «Οn time Σαββατοκύριακο». Για τον ήρωα των παιδικών του χρόνων, το θαύμα, τη μοναχικότητά του, τα social media και τις ψεύτικες ζωές για τα «like», την αυταρέσκεια και την αποξένωση, ενώ ξέσπασε για την κατάντια της εποχής και την καταστροφή που έρχεται…
Συμμετέχεις μαζί με άλλους αγαπημένους καλλιτέχνες (Μπέσσυ Αργυράκη, Τάνια Τρύπη, Αντώνη Λουδάρο, Λευτέρη Ελευθερίου, Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλο κ.ά.) για τρίτη χρονιά στις μουσικές χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις στη στοά City Link. Tη Δευτέρα 23 του μηνός στις 16.45 και στις 30 Δεκεμβρίου στις 14.00, με τη συνοδεία στο πιάνο του Κωνσταντίνου Παγιάτη, φέρνεις στον κόσμο μηνύματα αγάπης.
Ναι και είναι ευτυχία για μένα, αυτή είναι η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό γιατί εκτός από την αγάπη του κόσμου, όπου τραγουδάμε όλοι μαζί και χαιρόμαστε αυτές τις γιορτινές μέρες, τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου εποχή. Κι αυτό γιατί θυμάμαι τα ωραία παιδικά μου χρόνια στη Σαλαμίνα και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα. Έβλεπα μαγεμένος τη διαδικασία του στολίσματος του δέντρου και του σπιτιού, καθώς η μητέρα μου μέχρι και σήμερα λατρεύει τα Χριστούγεννα και το σπίτι της αυτές τις μέρες είναι σαν να… πέρασε από εκεί ο Άγιος Βασίλης (γέλια). Εγώ έχω και μια αγαπημένη συνήθεια να κάνω ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο χωριό πάνω σε ένα πιάνο με ουρά που έχω. Κάνω κάθε χρόνο τέτοιες μέρες μια τεράστια κατασκευή με χαρτί που το ζαρώνω και φτιάχνω τα βουνά με κούτες από κάτω σαν βάση κι αυτό το βουνό που φτάνει μέχρι το ταβάνι έχει τούνελ με τρενάκι, σπιτάκια, δεντράκια, ανθρωπάκια κ.ά. Μου παίρνει μια μέρα να το στήσω άδειο κι έρχονται και οι φίλοι μου και το στολίζουμε με όλα αυτά που έχει επάνω, γιατί μοιάζει με ένα μικρό χωριό. Ο στολισμός στο σπίτι είναι παρεΐστικη διαδικασία, ένα έθιμο που το κάνουμε κάθε χρόνο. Αυτό το πήρα κι από τη μαμά μου, αλλά και από την Ιταλία που πήγα σχολείο και κάθε τάξη έκανε τμήματα του χωριού, δηλαδή άλλη τάξη έκανε τη φάτνη, άλλη τάξη έκανε τα δέντρα, τα ανθρωπάκια, τα σπιτάκια και στο τέλος ενώναμε τα θρανία και το στήναμε επάνω. Οπότε, λίγο η μαμά μου με τη γιορτινή της διάθεση, λίγο το σχολείο στην Ιταλία, με έκαναν και φτιάχνω κάθε χρόνο αυτή τη μεγάλη χριστουγεννιάτικη κατασκευή. Όμως και στη Σαλαμίνα θυμάμαι ότι ένιωθα πολύ έντονα τα Χριστούγεννα, γιατί ο μπαμπάς μου ήταν αξιωματικός, οπότε στη γιορτή του Ναύσταθμου που πηγαίναμε, περίμενα πώς και πώς αυτό το μπλε καρτελάκι που έφερνε ο μπαμπάς στο σπίτι να το δώσω όταν θα πήγαινα στη γιορτή και, ανάλογα με την ηλικία μου, να πάρω το δώρο μου.
Βλέπουμε -τώρα έχει γίνει σάλος και με την υπόθεση του αστυνομικού της Βουλής- πατεράδες να κακοποιούν τα παιδιά τους και να οδηγούνται στη Δικαιοσύνη.
Δυστυχώς, ζούμε σε μια κοινωνία που είναι άρρωστη. Ο άνθρωπος είναι το πιο άρρωστο ον του πλανήτη, κι αν δεν συνέλθουμε, οδεύουμε προς την καταστροφή. Βλέπουμε όλη την «αρρωστίλα» που βγαίνει σήμερα στην κοινωνία μας, απόρροια της έλλειψης παιδείας και των κοινωνικών δομών. Δεν υπάρχουν κοινωνικές δομές. Όταν ένα παιδί δεν μεγαλώνει ελεύθερο να εκφράζεται όπως θέλει και καταπιέζεται για να κάνει αυτό που του υπαγορεύει η κοινωνία, τότε βγαίνουν στη φόρα όλα αυτά που ζούμε, όλες οι κακίες, όλα τα απωθημένα που έχει ένας άνθρωπος και κάνει ένα… μπαμ, κι έχουμε αυτά τα αποτελέσματα που βλέπουμε στην κοινωνία.
Μου είπες ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας ο άνθρωπος οδεύει προς την καταστροφή. Δηλαδή, πιστεύεις ότι δεν υπάρχει ελπίδα;
Γενικά είμαι αισιόδοξος, αλλά βλέποντας πού οδεύει ο κόσμος, δεν βλέπω και πολύ φως. Όταν όλοι σκοτώνονται μεταξύ τους, σκοτώνονται άνθρωποι, βιάζονται παιδιά και κακοποιούνται, ολόκληρες χώρες ισοπεδώνονται, δεν υπολογίζουν τίποτα και στο τέλος του 2024 είμαστε ακόμα σε πολέμους, περισσότερους από παλιά, λες: «Εδώ κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Όλα γίνονται για το συμφέρον, για το χρήμα». Μόνο και μόνο αυτό λέει πάρα πολλά. Αυτό που λέω εγώ είναι πάντα: «Επικοινωνήστε όλοι από κάθε βήμα που έχει ο καθένας την αγάπη. Δεν θα ζήσουμε για πάντα, οπότε τα χρόνια που θα ζήσουμε να είναι καλά. Έτσι, ο καθένας μας καλό είναι να φτιάξει το μικρόκοσμό του -όπως κάνω εγώ και πολύς κόσμος- με αγάπη και υποστήριξη. Από κει και πέρα, αν ο καθένας φτιάξει ένα μικρόκοσμο αγάπης, ίσως υπάρχει ελπίδα να αντιστραφεί όλο αυτό που ζούμε.
Η συνέχεια στην “OnTime Σαββατοκύριακο”.
