Πριγκίπισσα Σαρλίν: «Το σώμα μου λέει όχι»
H πρώην Ολυμπιονίκης μίλησε για τα όριά της στα 47 της
Η πριγκίπισσα Σαρλίν του Μονακό μίλησε για πρώτη φορά για τη ζωή της πριν γίνει μέλος της πριγκιπικής οικογένειας της χώρας των Μονεγάσκων.
Η πριγκίπισσα, που γεννήθηκε στη Νότια Αφρική, ήταν μια επιτυχημένη κολυμβήτρια πριν αποσυρθεί από τον επαγγελματικό αθλητισμό το 2007, τέσσερα χρόνια πριν παντρευτεί το σύζυγό της, pρίγκιπα Αλβέρτο του Μονακό.
Στο ενεργητικό της ως κολυμβήτρια, εκτός από τις διακρίσεις της σε Ολυμπιακούς Αγώνες, η Σαρλίν κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια και ένα αργυρό μετάλλιο στους Αγώνες Όλης της Αφρικής του 1999 στο Γιοχάνεσμπουργκ και συνέχισε να εκπροσωπεί τη Νότια Αφρική στους Αγώνες Κοινοπολιτείας, κερδίζοντας ένα αργυρό μετάλλιο στη σκυτάλη 4X100 μέτρα μικτή.
Ωστόσο, μπορεί στην παιδική και εφηβική της ηλικία να ασχολήθηκε επαγγελματικά με την κολύμβηση, αλλά σήμερα, ως μητέρα δύο παιδιών και πριγκίπισσα, παραδέχτηκε ότι δυσκολεύεται να κολυμπήσει.
Μιλώντας στο περιοδικό Gala, η πριγκίπισσα Σαρλίν παραδέχτηκε ότι στην καθημερινότητά της δεν έχει χώρο η γυμναστική στο βαθμό που η ίδια θα ήθελε.
«Περπατάω, κάνω ποδήλατο, κολυμπάω επίσης, αλλά όχι όσο πριν», είπε αρχικά. «Δεν κάνω κολύμβηση με την ίδια ένταση όπως στο παρελθόν. Όταν ήμουν νέα, προπονούμουν σκληρά, έθετα σωματικές προκλήσεις στον εαυτό μου. Αυτές τις μέρες βάζω μέτρο», συνέχισε.
Και μπορεί να εξακολουθεί να έχει την ίδια επιθυμία και το πάθος για τη γυμναστική, όπως στη νεανική ηλικία της, όμως η 47χρονη Σαρλίν παραδέχτηκε: «Μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο γιατί η φύση μου είναι να θέλω να σπάσω ρεκόρ, να κερδίσω μετάλλια και να ξεπεράσω τα όριά μου. Αλλά, σχεδόν στα 47 μου, δεν μπορώ πια να το κάνω… το σώμα μου δεν με αφήνει. Το πνεύμα και η καρδιά μου μπορεί, αλλά το σώμα μου λέει όχι!».
Η Σαρλίν, η οποία έχει ιδρύσει το Ίδρυμα Πριγκίπισσα Σαρλίν του Μονακό για την πρόληψη των πνιγμών παιδιών, αναφέρθηκε στο πώς η ζωή της είχε κορεστεί από τον αθλητισμό.
«Ήμουν πρώτα και κύρια αθλήτρια. Προπονούμουν για να συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτός ήταν ο στόχος μου. Κάποιες φορές ένιωθα λίγο απομονωμένη από άλλους εφήβους. Η κολύμβηση καταλάμβανε όλο μου τον χρόνο. Αφιέρωνα όλες μου τις μέρες, εβδομάδες και χρόνια για να είμαι στην κορυφή του αθλήματός μου», είπε χαρακτηριστικά.
Και κατέληξε: «Νομίζω ότι πρέπει να το αποδεχτείς (σ.σ. το γήρας). Το να κυνηγάς την αιώνια νεότητα είναι μια ψευδαίσθηση. Απλώς προσπαθώ να παραμείνω όσο το δυνατόν πιο νέα στο σώμα και στην καρδιά μου».
