Πώς το αντιγριπικό εμβόλιο προστατεύει από την άνοια;
“Ο εμβολιασμός είναι το σωστό πράγμα που πρέπει να κάνετε για να προστατευθείτε από τη γρίπη. Πλέον, γνωρίζουμε ότι επιπροσθέτως πιθανώς μειώνει και τον κίνδυνο για Αλτσχάιμερ”, λέει ο δρ. Paul E. Schulz, M.D., καθηγητής νευρολογίας και διευθυντής του Κέντρου Νευρογνωστικών Διαταραχών στην Ιατρική Σχολή McGovern στο UTHealth Houston.
Τα τελευταία χρόνια, μελέτες έχουν δείξει, ότι όσοι εμβολιάζονται κατά της γρίπης είναι λιγότερο πιθανό (σε σύγκριση με όσους δεν κάνουν το εμβόλιο) να αναπτύξουν άνοια, αν και δεν είναι σαφές το τι ακριβώς συμβαίνει στον εγκέφαλο και έχει αυτό το αποτέλεσμα. Μια θεωρία που έχουν ορισμένοι ειδικοί είναι ότι η καθαυτή μόλυνση (γρίπη) παίζει ρόλο στην ανάπτυξη της νόσου του Αλτσχάιμερ. Ο αντιγριπικός εμβολιασμός βοηθάει ακριβώς στην αποτροπή αυτών των λοιμώξεων.
Άλλοι, όπως ο δρ. Schulz, λένε ότι είναι πιθανό ο αντιγριπικός εμβολιασμός να μειώνει την λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος που επιτίθεται στην αμυλοειδική πλάκα (μια πρωτεΐνη που βρίσκεται σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα στον εγκέφαλο ασθενών με Αλτσχάιμερ) ως εισβολέα, προκαλώντας χρόνια φλεγμονή του εγκεφάλου και θάνατο γειτονικών κυττάρων.
“Το πρόβλημα στο Αλτσχάιμερ είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα συνεχίζει να προσπαθεί να απαλλαγεί από την πλάκα και δεν μπορεί. Η πλάκα κάθεται εκεί για 10 χρόνια και το ανοσοποιητικό σύστημα συνεχίζει να της ρίχνει δηλητήρια όλο αυτό το διάστημα και σκοτώνει εγκεφαλικά κύτταρα στη διαδικασία”, εξηγεί ο δρ. Schulz.
Το αντιγριπικό εμβόλιο συνδέεται με 40% μειωμένο κίνδυνο Αλτσχάιμερ
Είναι επίσης πιθανό τα εμβόλια να ενισχύουν την ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αφαιρεί τις αμυλοειδείς πλάκες. Ο δρ. Schulz ήταν ο επικεφαλής συγγραφέας μιας μελέτης που βρήκε μια στατιστικά σημαντική διαφορά στη συχνότητα εμφάνισης του Αλτσχάιμερ, αφού παρακολούθησε δύο ομάδες συμμετεχόντων (η μία εμβολιασμένη κατά της γρίπης και η άλλη όχι) για έως και οκτώ χρόνια.
Οι ομάδες, των 935.887 ατόμων η καθεμία, συγκροτήθηκαν από μια εθνική βάση δεδομένων ασθενών. Και οι δύο ομάδες μοιράζονταν πολλά από τα ίδια χαρακτηριστικά και παράγοντες κινδύνου (ηλικία, φύλο και παθήσεις όπως η υπέρταση) εκτός από ένα: η μία ομάδα εμβολιάστηκε κατά της γρίπης και η άλλη όχι.
Ο ίδιος και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς που έλαβαν τουλάχιστον ένα εμβόλιο γρίπης κατά την περίοδο παρακολούθησης των τεσσάρων ετών είχαν 40% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν Αλτσχάιμερ σε σύγκριση με εκείνους που δεν έκαναν το εμβόλιο. Πρόσθετη ανάλυση διαπίστωσε ότι όσοι λάμβαναν ετήσιο εμβόλιο γρίπης είχαν το χαμηλότερο ποσοστό Αλτσχάιμερ.
“Όσο περισσότερους εμβολιασμούς κατά της γρίπης κάνετε, τόσο το καλύτερο”, λέει ο δρ. Schulz.
Η ομάδα του έχει μελετήσει τα αποτελέσματα των εμβολίων και για άλλες μολυσματικές ασθένειες, όπως εκείνο κατά του έρπητα ζωστήρα, κατά της πνευμονιοκοκκικής πνευμονίας και το τριπλό εμβόλιο τετάνου, διφθερίτιδας και κοκκύτη, με παρόμοια ευρήματα.
Ο ιολόγος δρ. Robert T. Schooley, λοιμωξιολόγος στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια (ο οποίος δεν έχει συμμετάσχει σε καμία από τις μελέτες) υποστηρίζει ότι “είναι σίγουρα εύλογο πως η μείωση της συχνότητας και της σοβαρότητας της γρίπης μέσω του εμβολιασμού μπορεί να καταπνίγει την ανοσολογική ενεργοποίηση με την πάροδο του χρόνου. Άλλες καταστάσεις που σχετίζονται με χρόνια ή επαναλαμβανόμενη ανεξέλεγκτη συστηματική φλεγμονή, όπως η χρόνια λοίμωξη από τον ιό HIV, μπορούν επίσης να συσχετιστούν με επιταχυνόμενη γνωστική έκπτωση και αυτός ο μηχανισμός μπορεί κάλλιστα να εξηγεί τα ευρήματα”.
