Κωστής Καλλιβρετάκης: «Όποιος δεν αναρωτιέται ακολουθεί το κοπάδι νιώθοντας ασφάλεια»
Έκανε το «μπαμ» παίζοντας με τον Σάκη Ρουβά στην ταινία «Αlter Ego». Έκτοτε, υποδύθηκε ενδιαφέροντες ρόλους σε έργα ρεπερτορίου και ενώ το μέλλον του διαγραφόταν ευοίωνο, ο Κωστής Καλλιβρετάκης, τα παράτησε όλα και έφυγε στη Γερμανία, συγκεκριμένα στο Βερολίνο, όπου εκεί βρήκε αυτό που ονειρευόταν και ήθελε πάντα. Παίζει και σκηνοθετεί διάφορες παραστάσεις, όλες με «ψαγμένη ματιά» η οποία τον χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως ηθοποιό. Τη περίοδο αυτή επανήλθε στην Ελλάδα, γιατί πρωταγωνιστεί στο έργο του Θανάση Τριαρίδη «Lebensraum» το οποίο παίζεται στο Black Box.
Συνέντευξη στον Βασίλη Παπαβασιλείου
Ενώ η πορεία σου διαγραφόταν ευοίωνη, αποφάσισες να εγκαταλείψεις τα ‘’πάτρια εδάφη’’ και να φύγεις στο εξωτερικό. Για ποιο λόγο;
Από χρόνια προσπαθούσα να συνδεθώ με το Βερολίνο και η αφορμή μου δόθηκε με τη σκηνοθεσία των Αζά-Τσινικόρη “Τelemachos-Should I Stay or Should I Go” στο θέατρο Ballhaus Naunynstr. Tο ό,τι έμεινα είχε να κάνει με την ανάγκη να ξεφύγω από την Ελλάδα και την κούραση που με είχε καταβάλει λόγω σοβαρών καταστάσεων.
Τι σε άγγιξε στο έργο ‘’Lebensraum’’ του Θανάση Τριαρίδη και αποφάσισες να πεις το ‘’ναι’’ και πρωταγωνιστήσεις σε αυτό;
Το παιχνίδι του μυαλού και πως η χειραγώγηση είναι καθαρά θέμα εντυπωσιασμού κάποιες φορές. Επίσης η παραδοχή πως κάποιες φορές οι φασίστες δε βρίσκονται εκεί έξω αλλά “εδώ μέσα”.
Εκεί που σταματά η ελευθερία, ξεκινά η αναρχία;
Καταρχήν θα διαφωνήσω με τη χρήση του όρου Αναρχία ως κακού ή ως αποδιοπομπαίου. Κύριο χαρακτηριστικό των ατόφιων αναρχικών κινημάτων είναι η αλληλεγγύη ως προς τον Αδύναμο, κάτι που η “ελευθερία” των αστικών δημοκρατιών ακόμα δεν έχει προσφέρει. Και ναι εκεί που σταματά η ελευθερία ξεκινά η ασυδοσία. Των εκλεκτών.
Τι είναι ελευθερία για εσένα;
Η ελευθερία επιλογής, η ανάληψη ευθύνης. Η απρόσκοπτη ελευθερία μετακίνησης.
Ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στην ευκολία και στην ευτέλεια;
Ο άνθρωπος είναι επιρρεπής στο να αποφεύγει να αμφισβητεί. Όποιος δεν αναρωτιέται ευτελίζει την ελεύθερη βούληση και ως εκ τούτου ακολουθεί το κοπάδι νιώθοντας ασφάλεια.
Ποια είναι τα καινούργια καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Επιστροφή στο Βερολίνο όπου η τελευταία σκηνοθεσία μου “die Dunkelkammer” (Ο σκοτεινός θάλαμος), βασισμένη στη “Ζωή εν Τάφω” του Μυριβήλη και το “Ουδέν νεώτερο από το δυτικό Μέτωπο” του Ρεμάρκ, ξαναπαίζεται για κάποιες παραστάσεις έχοντας ενταχθεί στο ρεπερτόριο του θεάτρου Ballhaus Naunynstr.
Στη συνέχεια θα ταξιδέψουμε σε φεστιβάλ του Αμβούργου κι από Σεπτέμβριο ξεκινά νέος κύκλος συνεργασίας με το θέατρο Maxim Gorki. Υπάρχουν και κάποιες ιδέες για την Αθήνα, αλλά η έλλειψη χρηματοδότησης στην Ελλάδα αποτελεί πάντα αποτρεπτικό λόγο.
