Ο Γιάννης Καλλιάνος μίλησε στην κάμερα της εκπομπής Πάμε Δανάη και στη δημοσιογράφο Κατερίνα Νινιού.
Μέσα σε όλα, αναφέρθηκε στην απόφασή του να ασχοληθεί με τη μετεωρολογία, τον ανταγωνισμό που έχει βιώσει αλλά και την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του.
Όσα είπε ο Γιάννης Καλλιάνος
“Μπήκα στο Μαθηματικό ως μια σχολή πρώτη επιλογής. Kάποια στιγμή μπήκαν τα μαθήματα μετεωρολογίας ως μαθήματα επιλογής. Είδα ότι πρόκειται για μια επιστήμη που σου δίνει μια δυνατότητα που δεν την έχουν όλοι, τη δυνατότητα να προβλέπεις τον καιρό των επόμενων ημερών. Η Ρίκα Βαγιάνη ήταν η πρώτη που πριν από 15χρόνια μου έδωσε τη δυνατότητα να βγω μπροστά στο γυαλί και να λέω τις προγνώσεις του καιρού.
Το θυμάμαι σαν μια κόλαση που έζησα. Μόλις βγήκα στον αέρα, ξεράθηκε το στόμα μου, είχα ταχυκαρδίες, ίδρωσα, νόμιζα ότι θα πέσω κάτω, τρέμανε τα πόδια μου”. Ανέφερε αρχικά ο Γιάννης Καλλιάνος.
“Έχω βιώσει ζήλια και ανταγωνισμό σε μεγάλο βαθμό. Υπήρχαν άνθρωποι μεγαλύτεροι, που όταν πρωτοβγήκα και έλεγα τον καιρό στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, έλεγα “αυτός δε πέφτει ποτέ μέσα”, έλεγαν ότι δεν έχω τελειώσει καν το μαθηματικό. Η πορεία του καθενός όμως, δίνει απαντήσεις σε όλους” αποκάλυψε σε άλλο σημείο.
“Έχω δεχτεί αρνητικά σχόλια για τη σχέση μου με τον Θεό. Έχω ένα πολύ συγκεκριμένο φυλαχτό και το έχω πάνω μου συνέχεια. Το θαύμα που ζω είναι καθημερινό. Και τι εννοώ, με το που πιάνω στο χέρι μου αυτό το φυλαχτό, ό,τι και να μου έρθει το αντιμετωπίζω με ηρεμία, αισιοδοξία και τρομερή δύναμη. Το έχω δίπλα μου και το κρατάω όταν παρουσιάζω το δελτίο καιρό, το έχω στο χέρι μου. Το είχα μαζί μου όταν γεννιόταν ο γιος μου, το κρατάω επίσης όταν μιλάω σε μια προεκλογική ομιλία όταν μιλάω σε κόσμο. Το έχω μαζί μου πάντα.
Από τις δυσκολότερες στιγμές που έχω περάσει στη ζωή μου, ήταν όταν νόσησαν με κορονοϊό και οι δυο γονείς μου. Μπήκε στο νοσοκομείο η μητέρα μου και σχεδόν ταυτόχρονα μπήκε και ο πατέρας μου. Ο αδελφός μου έλειπε. Δε μπορούσα να το διαχειριστώ. Κάποια στιγμή βγήκα στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου και έκλαιγα. Με ρώτησε ο άνθρωπος πως είναι οι γονείς μου που είναι στο νοσοκομείο και δε μπόρεσα να κρατηθώ. Έκλαιγα σαν μωρό παιδί” είπε τέλος ο Γιάννης Καλλιάνος.
