Βίωσαν τα δικά τους «Θαύματα» – Έλληνες επώνυμοι που έχουν εξομολογηθεί ότι η πίστη τους στον Θεό τούς έχει σώσει
Σε λίγες ώρες οι χριστιανοί ορθόδοξοι ανά τον κόσμο θα γιορτάσουν την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Ανάμεσα στους πιστούς, πολλοί είναι και οι Έλληνες επώνυμοι που έχουν κατά καιρούς εξομολογηθεί τον προσωπικό τους Γολγοθά και τη δική τους ανάσταση. Δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν μιλήσει για τα θαύματα που έχουν βιώσει στη ζωή τους. Πέρασαν κρίσιμες ώρες με την υγεία τους, σκέφτηκαν το χειρότερο σενάριο, ενώ σήμερα μιλούν δημόσια για το δικό τους προσωπικό «θαύμα», το οποίο βίωσαν και τους έφερε πιο κοντά στον Θεό.
Ρούλα Κορομηλά: Ήταν άλλος άνθρωπος
Με δάκρυα στα μάτια, η Ρούλα Κορομηλά παραδέχτηκε για πρώτη φορά όσα βίωσε το διάστημα που προσπαθούσε να αποκτήσει παιδί. Την αποκάλυψη είχε κάνει πριν από μερικά χρόνια ο Γιώργος Θεοφάνους, όταν είχε βρεθεί καλεσμένος σε εκπομπή της: «Πριν από δέκα χρόνια ήμουν στην παραλία, κάπου στη Χαλκιδική. Είχα τα παιδιά μου και παίζαμε με τα κουβαδάκια, με την άμμο κ.λπ… Ακούω μια φωνή από πίσω μου: “Γιώργο!”. Γυρνάω, βλέπω έναν άνθρωπο… και λέω: “Ποια είσαι;”. Μου λέει: “Είμαι η Ρούλα”. Δεν σε κατάλαβα! Καταλαβαίνεις τι λέμε τώρα; Ήταν τόσο άρρωστο το κορίτσι αυτό! Μετά από τόσες προσπάθειες για να κάνεις παιδί, δεν ήταν για κάτι άλλο… Ήθελες να γίνεις μαμά, ρε γαμ…ο! Αυτό… Και φύγαμε και πήγαμε το βράδυ μαζί στο μοναστήρι του Αγίου Παϊσίου και καθίσαμε μαζί με την ηγουμένη και τις καλόγριες, κάναμε μια παράκληση και η Ρούλα σηκώθηκε. Ήρθε στο καρεκλάκι -ήταν ακόμα στο αναπηρικό- και σηκώθηκε το κορίτσι μου» είχε αποκαλύψει ο Γιώργος Θεοφάνους, με τη Ρούλα Κορομηλά να ξεσπά σε κλάματα.
Ανθή Βούλγαρη: Είδα έναν πολύ όμορφο άντρα
Η Ανθή Βούλγαρη, μετά τη μεγάλη περιπέτεια με την υγεία της, έχει μιλήσει για όσα θαυμαστά έζησε: «Όταν είχε έρθει η ώρα να κάνω το χειρουργείο, είχε πει ο γιατρός ότι πρέπει να μπω στην εντατική. Ήταν ένα οκτάωρο χειρουργείο. Όταν μπήκα και βγήκα, κατάλαβα ότι είχαν τελειώσει όλα, και είδα μια πολύ όμορφη μορφή, δεν έχω δει πιο όμορφο άντρα, πολύ φωτεινό, και κατάλαβα ότι είναι ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος, χωρίς να έχω πάει ποτέ στο μοναστήρι του. Όταν βγήκα από το χειρουργείο δεν μπήκα στην εντατική και, όταν βγήκα, είδα την εικόνα του αγίου Ιωάννη του Ρώσου. Είναι προστάτης μου από τότε».
Άντζελα Δημητρίου: Με άγγιξε στην κοιλιά
Σε μια από τις παλαιότερες συνεντεύξεις της, η Άντζελα Δημητρίου είχε μιλήσει ανοιχτά για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε την περίοδο που ήταν έγκυος στην κόρη της: «Η κατάσταση της υγείας μου ήταν πολύ κρίσιμη. Φοβόμουν ότι θα χάσω το παιδί. Τελικά παρουσιάστηκε η Παναγία μπροστά μου και το παιδί μου ζει. Επικαλέστηκα τη βοήθειά της. Ξαφνικά εμφανίστηκε μια σκιά μπροστά μου, με άγγιξε στην κοιλιά και μου είπε “μη φοβάσαι”, κι έφυγε. Την επόμενη μέρα πήγα στο γιατρό και δεν είχα πρόβλημα» είχε αποκαλύψει η τραγουδίστρια.
Ειρήνη Μερκούρη: Δεν ήξερα αν θα ζήσω
Η Ειρήνη Μερκούρη έχει μιλήσει για την περιπέτεια της υγείας της και όσα την έκαναν να στραφεί στον Θεό: «Ο φόβος ήταν πολύ έντονος. Είχα παραδοθεί στον Χριστό και είχα ζητήσει τη βοήθειά του. Όταν οι γιατροί μού είπαν πως πρέπει να μπω στο χειρουργείο, μέσα μου δεν ήξερα αν θα ζήσω. Πολλές έντονες στιγμές. Κάποια στιγμή είπα: ίσως είμαι πολύ νέα ακόμα. Άρχισα να κλαίω και να ζητάω να ζήσω περισσότερο. Είχα την εικόνα του Χριστού στα χέρια μου και με νάρκωσαν έτσι, με την εικόνα στα χέρια μου. Είδα ένα όνειρο, αφού βγήκα από το χειρουργείο, να με ξυπνά ο άγιος Δαβίδ. Από εκεί και πέρα ένιωσα καλά» είχε περιγράψει η Ειρήνη Μερκούρη.
Σταμάτης Σπανουδάκης: Σε αναπηρικό καροτσάκι…
Καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι ήταν ο μουσικοσυνθέτης, ο οποίος εξέφρασε δημόσια την ευγνωμοσύνη του για την ίασή του στον άγιο Σπυρίδωνα. «Ήταν μια ακριβή εμπειρία αυτή που έζησα/ζήσαμε στη συναυλία της Κέρκυρας. Αρχίζω απ’ τα δικά μου. Ήμουν τρεις μήνες στο κρεβάτι με πόνους, χάπια, ενέσεις και δύο εγχειρήσεις, και κάθε μέρα έλεγα: “πώς να το αναβάλω, πώς να εκθέσω, να απογοητεύσω τόσο κόσμο;”. Και με ένα “έχει ο Θεός και θα βοηθήσει ο άγιος”, καθισμένο σε αναπηρικό καροτσάκι, με πήγαν με τη βοήθεια του Γιώργου Βλάχου σπίτι – αεροδρόμιο – αεροπλάνο – Κέρκυρα – ξενοδοχείο, όπου επιτέλους ξάπλωσα. Έρχεται, λοιπόν, στο ξενοδοχείο ο Σπύρος Νίκας, οστεοπαθητικός, να με δει, σταλμένος από τη συμμαθήτρια και αγαπημένη φίλη μου Μαρία Βούλγαρη. Παρόντες, η κόρη του Πολύνα, η φίλη μας Ματούλα (φυσικοθεραπεύτρια) και η Ντόρη. Με “πείραξε” αρκετή ώρα με τα χέρια του και μου λέει: “σήκω”. Γέλασα λίγο και μετά από αρκετά “σήκω”, πήρα θάρρος, σηκώθηκα και πήγαμε βόλτα χωρίς μπαστούνι στους διαδρόμους του ξενοδοχείου με πόνο μεν, αλλά όρθιος».
Νίκος Κουρκούλης: Κατέρρευσα στο Άγιον Όρος
Ο Νίκος Κουρκούλης έχει μιλήσει ανοιχτά για την περιπέτεια με τον καρκίνο, αλλά και για την επίσκεψή του στο Άγιον Όρος, που άλλαξε τα πάντα. «Μετά από μια οξεία παγκρεατίτιδα, διαπιστώθηκε ότι υπήρχε ένα πρόβλημα στην κεφαλή του παγκρέατος. Ήταν καρκίνος. Εντελώς ξαφνικά, ένας φίλος μου με παρακίνησε να πάμε για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος… Μεγάλη Παρασκευή, βρισκόμουν μπροστά από μια εικόνα και ένας παππούλης μού είπε: “Όταν φύγει ο κόσμος, έλα μόνος σου, να σε πάρω εγώ μέσα”. Εκεί κατέρρευσα. Είδα ένα ήσυχο περιβάλλον που μπορούσα να καταρρεύσω. Έκανα το Πάσχα εκεί και μετά κατέβηκα στην Αθήνα. Διένυα την τρίτη περίοδο εξετάσεων και τότε διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε τίποτα. Μου είπαν ότι πρόκειται για περίπτωση αυτοΐασης».
Κώστας Χαρδαβέλλας: Ένιωθα ένα χτύπημα στο στήθος
Για τη δική του περιπέτεια, αλλά και για το δικό του «θαύμα» έχει μιλήσει και ο Κώστας Χαρδαβέλλας: «Όταν πήγαμε στην Πάρο, ένιωθα την ανάγκη να πάω να προσευχηθώ. Ήξερα ότι έχω καρκίνο, μου το είχαν πει ήδη. Πήγα και προσευχήθηκα στην Παναγία την Εκατονταπυλιανή. Έμεινα απέναντί της και της είπα: “Βοήθησέ με να το αντιμετωπίσω και να ζήσω”. Ήταν τέτοια η ένταση της παράκλησής μου, που ένιωθα ένα χτύπημα στο στήθος. Ένιωσα ότι υπάρχει μια θεία προστασία στη μάχη που θα έδινα» τόνισε ο δημοσιογράφος και συμπλήρωσε: «Βγαίνοντας από την εκκλησία, ήταν δίπλα μου μια μαυροφορεμένη γυναίκα και μου είπε: “Αυτό το κράτησα για εσένα”, δίνοντάς μου κάτι σαν φυλαχτό. Πήρα στο χέρι μου το φυλαχτό και το κοιτούσα. Μόλις σήκωσα το κεφάλι μου για να την ευχαριστήσω, η γυναίκα αυτή είχε εξαφανιστεί».
