Συγκλονίζει η Ρούλα Κουσκουρή: «Φορούσα την περούκα µου και κανείς δεν ήξερε τη μάχη που έδινα»
H Ρούλα Κουσκουρή μίλησε για τη μάχη που έδωσε με τον καρκίνο και βγήκε νικήτρια.
Συγκεκριμένα η δημοσιογράφος και συνεργάτιδα της Ζήνας Κουτσελίνη είπε: «Πριν από τρία χρόνια ήρθα αντιμέτωπη µε τον καρκίνο στο στήθος. Είναι κάτι που το δημοσιοποιώ για πρώτη φορά και το πράττω γιατί θέλω να καταλάβει καθένας που είναι αντιμέτωπος µε αυτή την ασθένεια ότι µμπορεί να βγει νικητής. Το 2020 λοιπόν, ενώ βρισκόμουν σε δημοσιογραφική αποστολή στη Σάµο για την κάλυψη των σεισμών και µμιλούσα στο τηλέφωνο δίνοντας το ρεπορτάζ, ένιωσα ότι κάτι έπιασα μεταξύ του στήθους και του ώμου. Παρότι πριν από τρεις µήνες είχα κάνει την ετήσια µαστογραφία, όπως πρέπει να κάνουν όλες οι γυναίκες. Ξαφνιάστηκα. Τελείωσα τη δημοσιογραφική µου αποστολή και περίμενα να επιστρέψω στην Αθήνα, για να µπορέσω να επικοινωνήσω µε τον γιατρό και να δω τι µπορεί να είναι αυτό. Μετά από εξετάσεις εντοπίστηκε ότι ήταν καρκίνος σε αρχικό στάδιο».
Και τόνισε στο Secret και τη Σάσα Σταμάτη η Ρούλα Κουσκουρή: «Έγινε ογκοεκτοµή. Και από εκεί και πέρα οι γιατροί έκριναν ότι πρέπει να περάσω από έναν κύκλο χημειοθεραπειών και ακτινοβολιών. Ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής µου, γιατί έπρεπε να πολεμήσω την ασθένεια µε το σώμα µου, το µυαλό µου και την ψυχή µου. Το οργανικό του σώματος το είχαν αναλάβει οι γιατροί µε τις θεραπείες.Εγώ έπρεπε να αντιμετωπίσω τις σκέψεις που περνούσαν από το µυαλό µου και να διαχειριστώ την εικόνα µου, που άλλαζε, όπως χάνοντας τα μαλλιά µου από τις χημειοθεραπείες. Αλλά έβαλα ψυχή, για να σταθώ όρθια και να βγω νικήτρια, κάτι που κατάφερα. Επίσης, δεν σταμάτησα ποτέ να δουλεύω. Φορούσα την περούκα µου και κανείς δεν ήξερε τη μάχη που έδινα. ∆εν άφησα ποτέ την εικόνα µου».
Και υπογράμμισε: «Υπήρξαν στιγμές που, χωρίς να το θέλω, έρχονταν άσχημες σκέψεις, που είχαν να κάνουν περισσότερο µε τα παιδιά µου. Όμως, ήταν και αυτά που µου έδωσαν τη δύναμη, όπως και ο σύζυγός µου, αφού στάθηκαν δίπλα µου και µε βοήθησαν µε όλες τις δυνάμεις τους να σταθώ στα πόδια µου και στο τέλος να τα καταφέρω».
