Μίλτος Τεντόγλου: Η Νίκη Ξάνθου αγόρασε τα «αμαρτωλά» παπούτσια – Στους σεισμόπληκτους της Τουρκίας ήδη τα χρήματα
Τα «αμαρτωλά παπούτσια» του Τορούν, με τα οποία ο Μίλτος Τεντόγλου πήδηξε 8,40 μ., ένα άλμα που η World Athletics ακύρωσε, έγιναν η αρχή στο γαϊτανάκι ενός ηθικού θριάμβου του Γρεβενιώτη, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα έκανε 8,41 μ. και βρέθηκε καβάλα στ’ άλογο.
Κατά την επιστροφή τους από το Λιουβέν της Γαλλίας, όταν ο 24χρονος άλτης, που ήδη έχει κατακτήσει κάθε πιθανό τίτλο, απέδειξε ότι «μπορώ να κάνω 8,40 μ. όποτε θέλω», ο προπονητής του, Γιώργος Πομάσκι, τόνισε ότι τα παπούτσια ίσως βγουν σε δημοπρασία ώστε τα έσοδα να πάνε στους σεισμόπληκτους της Τουρκίας, οι οποίοι επλήγησαν τα ξημερώματα της 6ης Φεβρουαρίου από τα 7,8 Ρίχτερ που συντάραξαν κυριολεκτικά τα νότια και τα νοτιοανατολικά της χώρας.
Δεν χρειάστηκε να γίνει αυτό, καθώς όμοιος ομοίω αεί πελάζει: η παλαίμαχος άλτρια του μήκους Νίκη Ξάνθου, «ασημένια» πρωταθλήτρια κόσμου στην Αθήνα το 1997 και πρωταθλήτρια Ευρώπης κλειστού στίβου το 2002 στη Βιέννη, ήρθε σε επαφή με τον Πομάσκι, ο οποίος ήταν ο προπονητής της, και εξέφρασε το ενδιαφέρον να αγοράσει τα παπούτσια. Ο ΣΕΓΑΣ το κατέστησε εφικτό και το ποσό, μαζί με χρήματα που συγκέντρωσε ελληνική εταιρεία τροφίμων, βρίσκεται ήδη σε λογαριασμό που υπέδειξε το τουρκικό Υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας, ειδικά για τον σκοπό αυτόν.
Η Ξάνθου τόνισε στην επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής Ομοσπονδίας Στίβου: «Ο σεισμός στην Τουρκία συγκίνησε όλους τους Έλληνες κι εμένα προσωπικά. Βλέποντας τις σκηνές τις πρώτες μέρες με τους απεγκλωβισμένους ανθρώπους από τα ερείπια, μου ήρθε η επιθυμία να βοηθήσω πιο ενεργά. Σαν από μηχανής θεός ο Μίλτος μετά τη γνωστή φασαρία με τα παπούτσια του και το άλμα στα 8,40 μ., που δεν αναγνωρίστηκε, ανακοίνωσε μαζί με τον Γιώργο Πομάσκι τη συγκινητική τους ιδέα να διαθέσουν τα παπούτσια για να συγκεντρώσουν χρήματα για τα παιδιά της Τουρκίας.
Ως πρώην αθλήτρια του Πομάσκι, αλλά και ως άνθρωπος που καταλαβαίνει πόσο μεγάλος αθλητής και όχι μόνο είναι ο Μίλτος, μίλησα μαζί τους και τους είπα ότι θα ήθελα να πάρω εγώ τα παπούτσια και να δώσω τα χρήματα που επιθυμούν για τους σεισμόπληκτους. Ιδέα που έγινε άμεσα αποδεκτή».
