Εσκασε η πολιτική «βόμβα» -Πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας
Πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης στη σκιά των αποκαλύψεων για τις υποκλοπές κατάθεσε από το βήμα της Βουλής ο αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας.
Σε μια ιδιαίτερα σκληρή ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε με σφοδρότητα τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως συντονιστή των υποκλοπών.
Και κλείνοντας την ομιλία του έριξε τη «βόμβα» που πάντως είχε προαναγγελθεί από χθες με τις κινήσεις που έκανε ο κ. Τσίπρας να πάει στον Πρόεδρο τη ΑΔΑΕ, κ. Ράμμο και στη συνέχεια στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Είπε:
«Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας.
Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.
Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης».
Αναφερόμενος προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη ήταν ιδιαίτερα επικριτικός καθώς τον κατηγόρησε ως οργανωτή ενός ρυπαρού δικτύου.
Είπε συγκεκριμένα:
«Δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, επιχειρηματίες, στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων, έχουν ταπεινωθεί, σε «στόχους» κι έγιναν βορά ενός παράνομου, πράγματι ρυπαρού δικτύου.
Ενός εγκληματικού δικτύου θα έλεγα εγώ.
Που είχε όμως έδρα το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Και συντονιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που οργάνωσε αυτό το δίκτυο προκειμένου να έχει στο χέρι, όχι μόνο χρήσιμες πληροφορίες για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους πολιτικούς του φίλους, τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, τη στρατιωτική ηγεσία, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματικούς του στρατεύματος».
Ο κ. Τσίπρας είπε ότι ο φάκελος που πήρε από την ΑΔΑΕ περιείχε τα στοιχεία για τις παράνομες επισυνδέσεις. Τα στοιχεία για 6 πρόσωπα που ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ζητήσει να ενημερωθεί. Και τόνισε ότι συνολικά οι παρακολουθούμενοι έφτασαν αισίως τους 10.
Ζήτησε επισήμως να διεξαχθεί έλεγχος από την Αρχή, εάν ετέθη σε επισύνδεση ο υπουργός Εργασίας κ. Χατζηδάκης, ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, ο κ. Φλώρος, ο αρχηγός του ΓΕΣ, κ. Λαλούσης, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, κ. Διακόπουλος και ο κ. Λιακόπουλος
Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα
Κυρίες και κύριο βουλευτές
Για την πατρίδα, την κοινωνία, τα πολιτικά κόμματα, τους πολίτες, έρχεται κάποτε μια κρίσιμη στιγμή, που καλούνται να πάρουν μια σαφή θέση.
Να πουν το μεγάλο ΝΑΙ, ή το μεγάλο ΟΧΙ.
Σε μια τέτοια στιγμή βρισκόμαστε σήμερα.
Η Ελλάδα κλυδωνίζεται μέσα στα ταραγμένα νερά της γεωστρατηγικής αστάθειας.
Την κοινωνία την πολιορκεί η ανασφάλεια για το σήμερα.
Και η αγωνία για το αύριο.
Και δυστυχώς,
οι τύχες της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της πατρίδας, σε μια τέτοια στιγμή, βρίσκονται στα χέρια μιας κυβέρνησης όχι μόνο ανίκανης, προσκολλημένης σε ιδιοτέλειες και συμφέροντα, αλλά και βαθιά αντιδημοκρατικής.
Και ενός πρωθυπουργού που γράφει το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποστασίας.
Από τους κανόνες της δημοκρατίας.
Από την ηθική της δημοκρατίας.
Από τις γραμμές και τις συντεταγμένες του κράτους δικαίου που αποτελεί θεμέλιο της δημοκρατίας.
Κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια και τα αφτιά μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει.
Γιατί αυτό που συμβαίνει δεν αφορά μόνο κάποιους έγκριτους συνταγματολόγους, ή κάποιους ιδιαίτερα ευαίσθητους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως θέλουν να το εμφανίζουν οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης.
Αφορά τη ζωή των ανθρώπων.
Αφορά το κλίμα και τους κανόνες μέσα στους οποίους η κοινωνία δρα και προοδεύει, αξιοποιώντας δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες.
Μας αφορά όλους.
Η ελληνική κοινωνία ζει εδώ και έξι μήνες στη δίνη των αποκαλύψεων για ασύλληπτο αριθμό υποκλοπών.
Στη δίνη της πιο εκτεταμένης και βαθιάς εκτροπής από τους κανόνες δικαίου που είδε η χώρα μετά το 1974.
Στη δίνη ενός πρωτοφανούς σκανδάλου.
Δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, επιχειρηματίες, στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων, έχουν ταπεινωθεί, σε «στόχους» κι έγιναν βορά ενός παράνομου, πράγματι ρυπαρού δικτύου.
Ενός εγκληματικού δικτύου θα έλεγα εγώ.
Που είχε όμως έδρα το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.
Και συντονιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που οργάνωσε αυτό το δίκτυο προκειμένου να έχει στο χέρι, όχι μόνο χρήσιμες πληροφορίες για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους πολιτικούς του φίλους, τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, τη στρατιωτική ηγεσία, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματικούς του στρατεύματος.
Αλλά και για να τους έχει στο χέρι.
Να τους εκβιάζει.
Να γνωρίζει τις σκέψεις, τις επιδιώξεις, τις αδυναμίες τους.
Και το δίκτυο αυτό το οργάνωσε με πολύ σοβαρό σχεδιασμό από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου.
Πήρε την ΕΥΠ στο γραφείο του.
Τοποθέτησε Επικεφαλής της έναν δικό του άνθρωπο παρόλο που δε πληρούσε τα κριτήρια του νόμου.
Άλλαξε τον νόμο, δε κόλλησε σε αυτό.
Φρόντισε να τοποθετηθεί αρμόδια της ΕΥΠ εισαγγελέας η κα Βλάχου.
Και έχρισε βοηθό εκπληρώσεως τον ανιψιό του, για το συντονισμό του δικτύου.
Αξιοποίησε τις σχέσεις της χώρας με χώρες με προηγμένη τεχνολογία και κατάφερε να διαθέσει στο ρυπαρό και εγκληματικό του δίκτυο, προηγμένα τεχνολογικά συστήματα.
Που ξεπερνάνε κάθε φαντασία.
Γιατί δεν υποκλέπτουν μόνο τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αλλά και κάθε στιγμή 24 ώρες το 24ωρο, αρκεί να έχεις δίπλα σου το κινητό σου τηλέφωνο.
Εν πλήρη γνώση του έστησε μια Οργουελιανή δυστοπία.
Με εκατοντάδες θύματα που έλαβαν το παγιδευμένο μήνυμα με το κακόβουλο λογισμικό.
Μεταξύ αυτών ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Σπίρτζης, η κα Γεροβασίλη, δεκάδες υπουργοί, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες.
Και για όσους δεν άνοιγαν το κακόβουλο μήνυμα και δε μολύνονταν, υπήρχε ο άλλος δρόμος ο παραδοσιακός.
Ο νομότυπος.
Με τις υπογραφές και την ευγενική συνδρομή μιας εισαγγελέως που από ότι φαίνεται από τις καταθέσεις της στην Επιτροπή Θεσμών, εν πλήρη επίγνωση ότι διαπράττει κατάχρηση εξουσίας, έσπευδε να υπογράφει διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες διατάξεις για τη παρακολούθηση όποιων της ζητούνταν και για όσο της ζητούνταν.
Ο κος Μητσοτάκης ως εγκέφαλος και αρχηγός αυτού του εγκληματικού δικτύου, προέβη στις πράξεις αυτές διότι πέραν όλων των άλλων, διακατέχεται από μια βαθύτατη οίηση και αλαζονεία.
Η κα Βλάχου, λοιπόν που έχει υπογράψει δεκάδες διατάξεις.
Ήταν και αυτή μέλος του ρυπαρού δικτύου ;
Και αν ναι γιατί βρίσκεται ακόμη στη θέση της ;
Γιατί μια επικίνδυνη για τη δημοκρατία εισαγγελέας που κάνει κατ εξακολούθηση κατάχρηση εξουσίας, βρίσκεται ακόμη στη κρίσιμη αυτή θέση, με επιμονή Μητσοτάκη.
Και ενώ εχω επισήμως ζητήσει την απομάκρυνσή της.
Προφανώς γιατί πράγματι είναι μέλος του ρυπαρού και εγκληματικού δικτύου και τη προστατεύει ο επικεφαλής του εγκληματικού δικτύου, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.
Κυρίες και κύριοι της συμπολίτευσης, για όλα αυτά μόνο μια λέξη υπάρχει : Ζόφος
Ζόφος και παρακμή.
Και είναι δυο φορές ζόφος όταν διαπράττονται εγκλήματα κατά της δημοκρατίας με πρόσχημα την εθνική μας ασφάλεια.
Αν εσείς όλα αυτά μπορείτε να τα καταπιείτε.
Είτε γιατί εκβιάζεστε.
Καθώς τα στοιχεία που έχουν μαζέψει από τις παρακολουθήσεις που σας αφορούσαν σίγουρα βρίσκονται στα χέρια του αρχηγού του ρυπαρού δικτύου.
Είτε γιατί σκέφτεστε την επανεκλογή σας.
Είτε γιατί θέλετε να αφήσετε μόνο τον κο Μητσοτάκη να πιεί το ποτήρι του εξευτελισμού, χωρίς να έχει άλλοθι.
Είναι δικός σας πρόβλημα.
Σας συμπονώ και σας κατανοώ.
Αλλά ορισμένες φορές βρίσκεται κανείς ενώπιον της ιστορίας.
Γιατί οι αποφάσεις μπροστά σε τέτοια γεγονότα έχουν ιστορική αξία.
Μπορεί αυτή η εκτροπή να περάσει χωρίς απόδοση ευθυνών;
Σε ένα κράτος δικαίου;
Σε μια δημοκρατία με το βάρος των ιστορικών πληγών που έχει υποστεί στο παρελθόν η δημοκρατία μας;
Και αν αυτό συμβεί, τι θα σημαίνει για την επόμενη ημέρα.
Για την όποια κυβέρνηση του μέλλοντος;
Έχουμε λοιπόν ιστορική ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτή επιχείρηση συλλογικού μιθριδατισμού της ελληνικής κοινωνίας.
Και γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό δεν αφορά μια παράταξη ή μια ιδεολογική μάχη.
Αυτό αφορά τη δημοκρατία, αφορά το Σύνταγμα, αφορά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.
Δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοκρατική παράταξη.
Αφορά κάθε δημοκράτη πολίτη.
Αριστερό ή δεξιό είτε κεντρώο.
Και υπήρξαν τέτοιες φωνές από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής.
Δύο πρώην πρωθυπουργοί καταδίκασαν με το δικό τους τρόπο, αλλά σαφώς, τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου.
Και ζήτησαν εν ονόματι της δημοκρατίας να χυθεί φως.
Όλος ο δημοκρατικός νομικός κόσμος, ο ΔΣΑ, 20 έγκριτοι συνταγματολόγοι, καταδίκασαν τη «γνωμοδότηση» Ντογιάκου προτάσσοντας την ανάγκη να προστατεύσει η δημοκρατία τον εαυτό της και τους θεσμούς.
Υπήρξαν και θα υπάρξουν αυτές οι φωνές.
Αλλά δεν αρκούν πια κάποιες φωνές.
Στις κρίσιμες στιγμές για τη δημοκρατία, ο καθένας και η καθεμιά οφείλουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.
Και να σταθούμε με δημοκρατική ευθύνη απέναντι στην εκτροπή.
Αλλά και απέναντι στις συνέπειες της εκτροπής.
Γιατί είναι ήδη ορατές οι πληγές στο σώμα της δημοκρατίας και της πατρίδας.
Όταν η παραβίαση του κράτους δικαίου, στην πιο απεχθή της μάλιστα εκδοχή, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, συνοδεύει την οικονομική και κοινωνική κρίση.
Όταν η υπονόμευση δικαιωμάτων του πολίτη, του εργαζόμενου, του ανθρώπου, συνοδεύει τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την αγωνία, της κοινωνικής πλειοψηφίας
Όταν η δημοκρατία διασύρεται και η εκτελεστική εξουσία συμπεριφέρεται σαν ο ιδιοκτήτης των δημόσιων ταμείων και της χώρας.
Όταν η εκτροπή εκτροχιάζει την απαραίτητη εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και μεταφέρει ένα κλίμα σήψης και απαξίας στο κοινωνικό σώμα.
Όταν οι υποκλοπές συνοδεύουν οικονομικά σκάνδαλα, διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, σκανδαλώδεις εξυπηρετήσεις μεγάλων συμφερόντων.
Όταν το παρακράτος συνοδεύει την αισχροκέρδεια και την εκποίηση των πάντων.
Όταν τέλος, ακόμα και οι ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας εμπλέκονται στα ρυπαρά παιγνίδια των υποκλοπών και των εκβιασμών τύπου μαφίας.
Τότε δεν αρκεί απλώς να διαπιστώνουμε ότι η δημοκρατία, η σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, η θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, ακόμα και η εθνική μας ασφάλεια, έχουν γίνει παίγνιο στα χέρια μιας αδίστακτης κυβέρνησης και ενός αδίστακτου πρωθυπουργού.
Τότε, οφείλουμε, έχουμε ιστορική υποχρέωση να δράσουμε.
Και σε ότι μας αφορά θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που μας προσφέρει το Σύνταγμα και η δημοκρατία.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι ένοχοι.
Δεν έχουν μόνο πολιτικές, αλλά και βαρύτατες προσωπικές και νομικές ευθύνες.
Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας.
Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.
Δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.
Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης.
Η Βουλή θα κληθεί να αποφασίσει:
Με τη Δημοκρατία ή με την εκτροπή.
Και σύντομα την οριστική και τη σωστή απάντηση στο ερώτημα θα δώσει ο ελληνικός λαός.
Που θα πάρει στα χέρια του την υπόθεση της δημοκρατίας.
Την υπόθεση της ίδιας του της ζωής.
Όλο το κείμενο της πρότασης μομφής
Προς τον κ. Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων
ΘΕΜΑ: «Πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης (Άρθρα 84, παρ.2 Συντ. και 142 ΚτΒ)»
Το πολίτευμα και η χώρα διέρχονται την πιο σκοτεινή περίοδο από την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Είναι πια αποδεδειγμένο ότι πολιτικοί, δημόσια πρόσωπα, ανώτατοι κρατικοί αξιωματούχοι, καθώς και δημοσιογράφοι παρακολουθούνταν, με την επίκληση λόγων εθνικής ασφάλειας, από την υπαγόμενη στον πρωθυπουργό ΕΥΠ. Και υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι τα ίδια πρόσωπα παρακολουθούνταν και με τη χρήση του κατασκοπευτικού λογισμικού predator. Το δυσώδες σκάνδαλο των υποκλοπών είναι ιστορικά πρωτοφανές. Όπως και το βαρύτατο πλήγμα που επιφέρει στους θεσμούς της χώρας και τη δημοκρατική ομαλότητα. Η ευθύνη του πρωθυπουργού ατομικά και της κυβέρνησης συλλογικά είναι τεράστια, αυταπόδεικτη, αντικειμενική και αμεταβίβαστη.
Στο σκάνδαλο των υποκλοπών ήρθε να προστεθεί, μετά τη σταδιακή αποκάλυψή του, το σκάνδαλο της λυσσαλέας προσπάθειάς συγκάλυψής του, η άρνηση κάθε λογοδοσίας, η πάση θυσία προστασία των υπεύθυνων και των αυτουργών της θεσμικής εκτροπής και η προσπάθεια εκφοβισμού των κρατικών λειτουργών, που τιμώντας τη συνταγματική αποστολή τους, διεξάγουν έρευνες για την αποκάλυψη της αλήθειας.
Όμως, ο κ. Μητσοτάκης, που τόσο καιρό αρνιόταν κάθε ευθύνη, έρχεται πλέον αντιμέτωπος με τα τεκμήρια των ίδιων των πράξεών του. Αποδεικνύεται ότι υπερέβη κατ’ εξακολούθηση τα όρια που θέτουν η συνταγματική τάξη, το κράτος δικαίου και η δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος. Αποδεικνύεται ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του συγκρότησαν ένα μηχανισμό μαζικών παρακολουθήσεων και ότι, όταν άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι των αποκαλύψεων, εκείνος και η κυβέρνησή του επέβαλαν νομοθετικά τη σιωπή και το σκοτάδι και επιχείρησαν να ακρωτηριάσουν την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή (άρθρο 87 του ν. 4790/2021, ν. 5002/2022).
Η πρώτη θεσμική ενέργεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν να αναλάβει ο ίδιος προσωπικά την αρμοδιότητα της ΕΥΠ. Αποδεικνύεται ότι το έκανε προκειμένου να εκτελέσει ένα σχέδιο αυθαίρετης αξιοποίησης της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών με απώτερο σκοπό την κατίσχυση έναντι πάντων, πέρα από κανόνες και αρχές, και την εγκαθίδρυση ενός προσωπικού πολιτικού καθεστώτος. Αναλαμβάνοντας υπό τον άμεσο διοικητικό έλεγχό του την ΕΥΠ, ο κ. Μητσοτάκης ανέλαβε και τον ρόλο του επικεφαλής ενός νοσηρού ιστού παρακολουθήσεων στον οποίο στοχευμένα και εν γνώσει του ενεπλάκησαν ως θύματα όχι μόνο αντίπαλοι, αλλά και στελέχη της ίδιας της Κυβέρνησης και των υπηρεσιών των οποίων προΐσταται. Ο κ. Μητσοτάκης δεν νοείται να παραμένει πρωθυπουργός.
Τεράστιες ευθύνες έχει όμως και η κυβέρνηση συλλογικά. Συμπράττει στην προσπάθεια συγκάλυψης του σκανδάλου, που παρακωλύει την έρευνα και κάθε εξεταστική διαδικασία, επιχειρεί την απαξίωση της ερευνητικής δημοσιογραφίας, αλλά και της ΑΔΑΕ. Δεν νοείται να παραμένει στη θέση της μια Κυβέρνηση, τα μέλη της οποίας είναι εν δυνάμει παρακολουθούμενα και εν δυνάμει εκβιαζόμενα. Πόσω μάλλον όταν, μ’ αυτόν το φόβο να κρέμεται πάνω από το κεφάλι τους, οι υπουργοί καλούνται να υλοποιήσουν ανάλγητες κυβερνητικές πολιτικές –κατεδάφιση του ΕΣΥ, ανοχή αισχροκέρδειας, αδιαφορία για τη φτωχοποίηση και την υπερχρέωση των πολιτών και την αντιμετώπιση της πανδημίας, υποχώρηση της θέσης της χώρας στο διεθνές περιβάλλον κ.ά.– που ικανοποιούν τα συμφέροντα λίγων και ισχυρών.
Ο αγώνας του κ. Μητσοτάκη να αποκρύψει από τη λαϊκή κρίση την ηθική χρεοκοπία του έχει ξεπεράσει κάθε όριο, οδηγώντας στο διασυρμό κάθε άλλου θεσμού (Βουλή, δικαιοσύνη, ανεξάρτητες αρχές). Ο καθεστωτισμός του μεταδίδεται ως αντιδημοκρατική, θεσμική πανδημία, απομακρύνοντας τη χώρα από το ευρωπαϊκό κεκτημένο του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας.
Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων εργαλειοποίησαν την εθνική ασφάλεια χάριν αλλότριων συμφερόντων είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας. Η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, προσβάλλοντας τόσο βαριά τη δημοκρατία που δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.
Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης.
ΟΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Τσίπρας Αλέξης
Γεροβασίλη Όλγα
Αβραμάκης Ελευθέριος
Αγαθοπούλου Ειρήνη
Αδαμοπούλου Αγγελική
Αθανασίου Αθανάσιος (Νάσος)
Αλεξιάδης Τρύφωνας
Αμανατίδης Ιωάννης
Αναγνωστοπούλου Αθανασία (Σία)
Αποστόλου Ευάγγελος
Αραχωβίτης Σταύρος
Αυγέρη Θεοδώρα (Δώρα)
Αυλωνίτης Αλέξανδρος – Χρήστος
Αχτσιόγλου Ευτυχία (Έφη)
Βαγενά Άννα
Βαρδάκης Σωκράτης
Βαρεμένος Γεώργιος
Βασιλικός Βασίλης
Βερναρδάκης Χριστόφορος
Βέττα Καλλιόπη
Βίτσας Δημήτριος
Βούτσης Νικόλαος
Γιαννούλης Χρήστος
Γκαρά Αναστασία (Νατάσα)
Γκιόλας Ιωάννης
Δραγασάκης Ιωάννης
Δρίτσας Θεόδωρος
Ελευθεριάδου Σουλτάνα
Ζαχαριάδης Κώστας
Ζεϊμπέκ Χουσεΐν
Ζουράρις Κωνσταντίνος
Ηγουμενίδης Νικόλαος
Θραψανιώτης Εμμανουήλ
Καλαματιανός Διονύσιος – Χαράλαμπος
Κασιμάτη Ειρήνη (Νίνα)
Κατρούγκαλος Γεώργιος
Κάτσης Μάριος
Καφαντάρη Χαρούλα (Χαρά)
Κόκκαλης Βασίλειος
Κουρουμπλής Παναγιώτης
Λάππας Σπυρίδων
Μάλαμα Κυριακή
Μαμουλάκης Χαράλαμπος (Χάρης)
Μάρκου Κωνσταντίνος
Μεϊκόπουλος Αλέξανδρος
Μιχαηλίδης Ανδρέας
Μουζάλας Ιωάννης
Μπακαδήμα Φωτεινή
Μπαλάφας Ιωάννης
Μπάρκας Κωνσταντίνος
Μπουρνούς Ιωάννης
Μωραΐτης Αθανάσιος (Θάνος)
Νοτοπούλου Κατερίνα
Ξανθόπουλος Θεόφιλος
Ξανθός Ανδρέας
Ξενογιαννακοπούλου Μαριλίζα
Παπαδόπουλος Αθανάσιος (Σάκης)
Παπαηλιού Γεώργιος
Παπανάτσιου Αικατερίνη
Παππάς Νικόλαος
Πέρκα Θεοπίστη (Πέτη)
Πολάκης Παύλος
Πούλου Παναγιού (Γιώτα)
Ραγκούσης Ιωάννης
Σαντορινιός Νεκτάριος
Σαρακιώτης Ιωάννης
Σκουρλέτης Παναγιώτης (Πάνος)
Σκουρολιάκος Παναγιώτης
Σκούφα Ελισσάβετ (Μπέττυ)
Σπίρτζης Χρήστος
Συρμαλένιος Νικόλαος
Τελιγιορίδου Ολυμπία
Τζάκρη Θεοδώρα
Τζανακόπουλος Δημήτριος
Τζούφη Μερόπη
Τόλκας Άγγελος
Τριανταφυλλίδης Αλέξανδρος
Τσακαλώτος Ευκλείδης
Τσίπρας Γεώργιος
Φάμελλος Σωκράτης
Φίλης Νικόλαος
Φλαμπουράρης Αλέξανδρος
Φωτίου Θεανώ
Χαρίτου Δημήτριος (Τάκης)
Χαρίτσης Αλέξανδρος (Αλέξης)
Χατζηγιαννάκης Μιλτιάδης
Χρηστίδου Ραλλία
Ψυχογιός Γεώργιος.
