Γιάννης Γκιωνάκης – Το εφιαλτικό φινάλε του και η ζωή σαν παραμύθι όπως την περιγράφει η κόρη του Πολύνα
Από τον Νίκο Μουρατίδη
Με την Πολύνα Γκιωνάκη γνωριστήκαμε μέσω Facebook, της έκανα μια συνέντευξη, αλλά σκέφτηκα να κάνω και ένα ξεχωριστό άρθρο, για να μας μιλήσει για τον πατέρα της, τον θρύλο της ελληνικής κωμωδίας και επιθεώρησης Γιάννη Γκιωνάκη. Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να μάθουμε μερικά πραγματικά γεγονότα από τη ζωή και την καριέρα των αγαπημένων μας ηθοποιών. Όταν μιλάνε τα παιδιά του ή μέλη της οικογένειας είναι σαν να μαθαίνουμε τα πάντα από πρώτο χέρι.
Πολύνα μου, κατ’ αρχάς γιατί το όνομά σου το γράφεις έτσι;
- Γιατί με λένε Πολυξένη και όχι Παυλίνα (γέλια).
Τη μητέρα σου πώς λένε;
- Ζέτα
Σου έχει πει πώς γνωρίστηκαν με τον πατέρα σου;
- Βεβαίως. Άκου ιστορία. Η μητέρα μου στα 16 της, με μια φίλη της, πήγαν στο θέατρο να δουν μια παράσταση που έπαιζε ο Γκιωνάκης – ο οποίος πάνω από τη σκηνή την είδε και εντυπωσιάστηκε. Στο διάλειμμα της παράστασης που έπιναν μια πορτοκαλάδα στο φουαγιέ, εμφανίστηκε ο Γκιωνάκης. Η μητέρα μου τα έχασε όταν τον άκουσε να της λέει: «Τι κάνει ο αδελφός σου;». «Καλά», του απάντησε. «Στο σπίτι όλοι καλά;». «Καλά», του είπε. «Μένετε εκεί που μένατε… θύμισέ μου τη διεύθυνση»… Του την είπε. Στο καμαρίνι μετά, ο πατέρας μου είπε στον Νίκο Ρίζο, που ήταν κολλητός του. «Αυτήν τη μικρή εγώ θα την παντρευτώ». Την επομένη, εμφανίζεται στο σπίτι της μαμάς μου, συναντήθηκε με τον πατέρα της και την ζήτησε σε γάμο. (γέλια)
Πού παντρεύτηκαν;
- Στο Μαρούσι και μάλιστα με κουμπάρα τη Σοφία Βέμπο. Η Βέμπο, που ως γνωστό ήταν πολύ ζηλιάρα -ζήλευε πολύ τον Μίμη Τραϊφόρο- έλεγε συνέχεια, «στη μόνη γυναίκα που έχω εμπιστοσύνη είναι η Ζέτα» (γέλια).
Πρώτα γεννήθηκες εσύ ή η Ρενάτα;
- Πρώτη η Ρενάτα.
Ως παιδί τι θυμάσαι από τον πατέρα σου; Σας έπαιζε, σας διάβαζε παραμύθια;
- Όλα τα έκανε όταν ήταν σπίτι και δεν δούλευε. Αυτό που με τρέλαινε ήταν όταν μου έκανε το γέρο. Μιμούνταν κάποιον παππούλη μεγάλης ηλικίας που για κάποιο λόγο με έκανε και ξεκαρδιζόμουν. Επίσης θυμάμαι έντονα τα καλοκαίρια, που εμείς, με τη μαμά και τη γιαγιά μέναμε στο Λουτράκι για όλη την σεζόν και ο μπαμπάς ερχόταν κάθε Δευτέρα που είχαν ρεπό. Το πώς την περίμενα αυτή την Δευτέρα δεν φαντάζεσαι…
Ήταν αυστηρός ως πατέρας ή καλόβολος;
- Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ήταν ένας φυσιολογικός μπαμπάς, με τις καλές και τις κακές του μέρες, αλλά που ποτέ, μα ποτέ, δεν μας είχε δώσει ξύλο…
Σε είχε πάρει ποτέ μαζί του σε γύρισμα ταινίας;
- Πάρα πολλές φορές. Θυμάμαι μια φορά που είχαν γύρισμα σε ένα σπίτι στην Κηφισιά, και εγώ έπαιζα στον κήπο με το κουβαδάκι μου – ώσπου άκουσα κάτι που μίσησα σε όλη μου τη ζωή. Η μητέρα μου, επειδή ήταν της μόδας οι Beatles, με κούρευε σαν τον Paul McCartney – σαν αγοράκι. Κάποιοι ηθοποιοί λοιπόν εκεί στο γύρισμα με ρωτούσαν: «Καλέ εσύ, αγοράκι είσαι ή κοριτσάκι;» Δεν είχα χειρότερο… (γέλια).
Πότε κατάλαβες πως ήσουν κόρη ενός πολύ διάσημου ηθοποιού;
- Όταν μια χρονιά στην έναρξη του σχολικού έτους, η δασκάλα διαβάζοντας τα ονόματά μας, φτάνοντας στο δικό μου, σταμάτησε και είπε: «Γκιωνάκη; Τον Γκιωνάκη τι τον έχεις;».
Οι συμμαθητές σου τι σου έλεγαν στο σχολείο;
- Τίποτα, αλλά όταν έκανα πάρτι στο σπίτι έρχονταν όλοι μην τυχόν και τον δουν από κοντά.
Ποιος ήταν ο πρώτος διάσημος που γνώρισες από τον πατέρα σου;
- Μάλλον ο Νίκος Ρίζος, που ήταν πολύ φίλοι, δεν θυμάμαι… αλλά πάντως όλους τους γνώρισα. Όλοι -λίγο πολύ- έρχονταν στο σπίτι μας. Από Μάρω Κοντού και Τζένη Καρέζη μέχρι Αλεξανδράκη, Γαληνέα και Γιάννη Μιχαλόπουλο…
Όταν ξεκίνησες να βγαίνεις ραντεβού, σε άφηνε ή σου έκανε τη ζωή δύσκολη;
- Δεν φαντάζεσαι μαρτύριο! Όταν μου τηλεφωνούσε κάποιο αγόρι και το σήκωνε ο πατέρας μου, τον περνούσε από ιερά εξέταση. Του έκανε κανονική ανάκριση του καημένου…
Πώς θα τον χαρακτήριζες ως άνθρωπο;
- Ήταν νευρικός, κυκλοθυμικός, θύμωνε, φώναζε, αλλά κατά βάθος εντελώς καλόψυχος. Κι όταν νευρίαζε, μη νομίζεις, σε 5 λεπτά ξεχνούσε τα πάντα και γινόταν αρνί…
Όταν ήταν σπίτι ασχολούταν με κάτι, είχε κάποιο χόμπι;
- Έπαιζε πιάνο. Ήταν το απωθημένο του. Όταν ήταν μικροί οι γονείς του άφηναν την αδελφή του να παίζει πιάνο, αλλά τον μπαμπά όχι. Δεν ήθελαν να γίνει καλλιτέχνης… Επίσης να σου πω πως ήταν πολύ κοκέτης. Για να βγει έξω, γινόταν θέμα. Άλλαζε πέντε κοστούμια για να του πούμε ποιο ήταν το καλύτερο.
Στο γήπεδο, στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, σε είχε πάει ποτέ;
- Ποτέ. Ούτε ο ίδιος πήγαινε.
Σου είχε μιλήσει ποτέ για τα χρόνια που σπούδαζε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν;
- Βέβαια. Ήταν περήφανος που είχε για δασκάλους τους δύο τεράστιους του ελληνικού θεάτρου. Τον Κουν και τον Ροντήρη. Όταν μου μιλούσε για τον Κουν, μάλιστα, μιμούνταν και τη φωνή του.
Ποια ταινία του θεωρείς την καλύτερη του;
- Εμένα μου άρεσε πολύ «Ο αχόρταγος», του Δημήτρη Ψαθά, ταινία του 1967, αλλά που πριν το είχε παίξει το έργο και στο θέατρο. Μαζί του η Μάρω Κοντού, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος κ.ά.
Εκείνος είχε κάποια αγαπημένη;
- Ναι, το «Μην ερωτεύεσαι το Σάββατο», μια ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη -1962- με τον μπαμπά, τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και άλλους που δεν θυμάμαι αυτήν τη στιγμή…
Βλέποντας το βιογραφικό του, διαπιστώνω πως όταν ήσουν γύρω στα 10, εκείνος έπαιζε σε 7-8 ταινίες μέσα στο χρόνο. Άρα έλειπε πολύ.
- Πάρα πολύ, Νίκο μου. Σε μένα μάλιστα, που του είχα αδυναμία, ήταν αβάσταχτη η απουσία του… Αργότερα, όταν έκανα ψυχανάλυση, καταλήξαμε πως η επιλογή μου να ερωτεύομαι και να παντρεύομαι μεγαλύτερους άντρες, ήταν από την έλλειψη του πατέρα μου.
Επίσης να σε ρωτήσω -αν ξέρεις- γιατί ένας Γκιωνάκης, ένα τόσο μεγάλο όνομα, ο ηθοποιός που θεωρείται ο κύριος θεατρικός εκπρόσωπος των έργων του Δημήτρη Ψαθά, που έκανε συνεργασία με το «Προσκήνιο» του Αλέξη Σολωμού κ.τ.λ., γιατί κατέφυγε στις φτηνιάρικες βιντεοταινίες – που ήταν πρόχειρες, τσαπατσούλικες, με κακά σενάρια και σκηνοθεσία; Είχε ανάγκη τα χρήματα;
- Ναι, εκείνη την περίοδο – στα μέσα της δεκαετίας του ’80, είχε μεγάλη ανάγκη. Χρειαζόταν χρήματα και δεν ήθελε να πουλήσει κάποιο ακίνητο, οπότε άρχισε τις βιντεοταινίες.
Στο θέατρο, πότε τον είδες πρώτη φορά;
- Δεν θυμάμαι τίτλο, αλλά ήταν μια επιθεώρηση στο θέατρο «Ακροπόλ» με τη Ζωζώ Σαπουντζάκη. Σε πρόζα το πρώτο ήταν «O αχόρταγος», που λέγαμε πριν. Πρέπει να ήμουν 7 ετών τότε.
Για τους γάμους σου ή για την προσωπική σου ζωή τι σου έλεγε;
- Δεν συμφωνούσε με καμιά από τις επιλογές μου. Και επειδή δεν ήταν καθόλου διπλωμάτης, τα έλεγε και σε μένα και στις σχέσεις μου – όλα φόρα παρτίδα (γέλια).
Πόσα εγγόνια απέκτησε;
- Τρία. Δύο κορίτσια από τη Ρενάτα και τον Λευτέρη από μένα.
Ήταν χαρούμενος – τα πρόλαβε να τα χαρεί;
- Ναι, τα πρόλαβε και ήταν ευτυχής όταν έπαιζε μαζί τους.
Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με την Αφροδίτη Κοζανιτά – πώς αντέδρασες;
- Δύσκολες στιγμές για όλη την οικογένεια. Μια υπόθεση που κράτησε σχεδόν τρία χρόνια και ήταν πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες. Άσχημη περίοδος. Αυτή η υπόθεση του στοίχισε ένα σωρό χρήματα αλλά και την υγεία του…
Η μητέρα σου ήξερε πως είχε εξωσυζυγικές σχέσεις;
- Ναι, αλλά του στάθηκε. Όλοι μας ήμασταν δίπλα του. Όσο κι αν μας πλήγωνε όλο αυτό – σταθήκαμε στο πλευρό του ως οικογένεια.
Πέθανε 80 ετών με σοβαρά προβλήματα υγείας. Τι συνέβη ακριβώς;
- Πολύ στενόχωρη περίοδος. Ήταν κατάκοιτος για 4 χρόνια. Έπασχε από σακχαρώδη διαβήτη – που του προξένησε ένα σωρό εγκεφαλικά. Το σάκχαρο είναι πολύ ύπουλη ασθένεια. Μέχρι που χρειάστηκε να υποστεί ακρωτηριασμό. Του έκοψαν το ένα πόδι… (Την ακούω να μιλάει πολύ συγκινημένη). Δεν δέχτηκε να καθίσει σε αναπηρικό καροτσάκι ποτέ. Όλη μέρα στο κρεβάτι να κοιτάει το ταβάνι. Ούτε τηλεόραση δεν ήθελε. Είχε πέσει σε βαθιά κατάθλιψη πριν πεθάνει.
Υπάρχει κάτι που σου είχε πει και που σε ακολουθεί σε όλη σου την ζωή;
- Μου έλεγε κάτι πολύ συχνά: «Εσύ δεν έχεις ανάγκη. Εσύ είσαι Γκιωνάκη».
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΝ ΤΙΜΕ Σαββατοκύριακο στις 4/6
