Γερονικολού: Το… μυστήριο με το δαχτυλίδι της, τα παράπονα του Τσιμιτσέλη και οι καταγγελίες στο θέατρο
Καλεσμένη στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου ήταν η Κατερίνα Γερονικολού η οποία μίλησε για όλα και κυρίως για τη συμβίωσή της με τον αγαπημένο της Γιάννη Τσιμιτσέλη.
Η όμορφη ηθοποιός αναφέρθηκε στις καταγγελίες στου χώρου του θεάτρου που έχουν συγκλονίσει το πανελλήνιο και τόνισε το πόσο συναισθηματικά κοντά ένιωσε με τη Ζέτα Δούκα την οποία ένιωσε, όπως είπε, ως αδελφή της.
Η Κατερίνα Γερονικολού επίσης αναφέρθηκε και στην καραντίνα αλλά και στο πώς μοίρασε με τον αγαπημένο της Γιάννη Τσιμιτσέλη τονίζοντας πως της παραπονιέται συχνά για τα φαγητά που μαγειρεύει εκείνη.
Μάλιστα αποκάλυψε πως η μητέρα του ηθοποιού είδε τον γιο της να μαγειρεύει και ένιωσε ένα σφίξιμο στο στομάχι σε σημείο που της είπε ότι ήταν πρόθυμη να της μάθει να μαγειρεύει. Όμως, εκείνη είπε πως είναι καλά με τον Γιάννη έτσι όπως είναι αφού εκείνος έχει αναλάβει το μαγείρεμα και εκείνη όλες τις άλλες δουλειές στο σπίτι.
Ο Γρηγόρης με μοναδική… μαεστρία ρώτησε την Κατερίνα Γερονικολού για το δαχτυλίδι που φορούσε στο χέρι της και το οποίο έμοιαζε με μονόπετρο. Ήθελε να βγάλει… είδηση όμως η ηθοποιός του απάντησε ότι πρόκειται για ένα ψεύτικο δαχτυλίδι που έχει αγοράσει η ίδια και της αρέσει πολύ και γι’ αυτό το φοράει.
Τοποθετήθηκε επίσης για το ελληνικό #Me Too αλλά και πόσο την άγγιξε η κίνηση της Ζέτας Δούκα να μιλήσει άσχημη συμπεριφορά που βίωνε στην σκηνή.
Η ηθοποιός ανέφερε για την Ζέτα Δούκα αλλά και για την εξομολόγηση που έκανε η ίδια μέσω των social media: «Νιώθω ότι βγήκα προς τα έξω κι ότι μπορώ να κοιτάξω τους υπόλοιπους συναδέλφους στα μάτια. Να ξέρω ότι δεν κρύβω κάποιες πληγές αλλά τις αποκάλυψα δημόσια και για αυτό μαλάκωσαν . Η Ζέτα Δούκα δεν είναι φίλη μου αλλά την εκτιμώ κι επαγγελματικά και σε προσωπικό επίπεδο. Βλέποντάς την να ξεγυμνώνεται έτσι και να ξεδιπλώνει όλο αυτό που προφανώς την έτρωγε και να το επαναφέρει μετά από τόσα χρόνια, μου προκάλεσε πολύ έντονα συναισθήματα που δεν ήξερα ότι τα είχα.
Δηλαδή αν τα λέγαμε πριν από δύο χρόνια για κάποια πληγή ή συνεργασία, ίσως να σου έλεγα όλα καλά γιατί έχουν περάσει οκτώ χρόνια και δεν το σκέφτομαι. Όταν όμως βλέπω έναν πληγωμένο άνθρωπο, αισθάνθηκα σαν αδερφή της και σαν να το έχω πάθει κι εγώ. Επομένως ήταν αυθόρμητο να θέλω να την στηρίξω δημόσια. Δεν το έκανα για να μιλήσω για εμένα αλλά για να την στηρίξω και τελικά όλο αυτό λειτούργησε σαν ένα κύμα με πολλή αγάπη.»
