Θαύμα στην έρημο: Το MIT «βγάζει» νερό από τον αέρα ακόμα και στην Κοιλάδα του θανάτου! Ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης (MIT) κατάφεραν το αδιανόητο: δημιούργησαν έναν υψηλής τεχνολογίας συλλέκτη ικανό να συγκεντρώσει νερό απευθείας από τον αέρα, ακόμη και στις πιο αφιλόξενες συνθήκες, όπως στην Κοιλάδα του Θανάτου, την πιο ξηρή έρημο της Βόρειας Αμερικής. Αυτή η πρωτοποριακή εφεύρεση αποτελεί ένα κολοσσιαίο βήμα προς την παροχή ασφαλούς και προσβάσιμου πόσιμου νερού σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, καθώς λειτουργεί οπουδήποτε υπάρχουν υδρατμοί στον αέρα, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Nature Water.

Ο νέος συλλέκτης νερού είναι κατασκευασμένος από ένα υλικό-κλειδί: την υδρογέλη, ένα υλικό με εξαιρετικά υψηλή απορροφητικότητα νερού. Αυτή η υδρογέλη είναι κλεισμένη μεταξύ δύο στρώσεων γυαλιού, δημιουργώντας ένα σύστημα που μοιάζει με ένα παράθυρο. Η λειτουργία του είναι απλή και ευφυής:

• Τη νύχτα, η συσκευή απορροφά παθητικά υδρατμούς από την ατμόσφαιρα.
• Κατά τη διάρκεια της ημέρας, χάρη σε μια ειδική επίστρωση που διατηρεί το γυαλί δροσερό, το απορροφημένο νερό συμπυκνώνεται στο γυαλί.
• Το υγρό νερό στη συνέχεια στάζει από το γυαλί και συλλέγεται αυτόματα σε ένα σύστημα σωλήνων, έτοιμο για χρήση.

Ένα ακόμη εντυπωσιακό χαρακτηριστικό της συσκευής είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει διαμορφωθεί η υδρογέλη. Έχει λάβει ένα ειδικό σχήμα, μια σειρά από θόλους που μοιάζουν με περιτύλιγμα συσκευασίας με φούσκες (bubble wrap), οι οποίοι φουσκώνουν όταν απορροφούν υδρατμούς. Αυτή η έξυπνη διαμόρφωση αυξάνει την επιφάνεια του υλικού, μεγιστοποιώντας έτσι την ποσότητα νερού που μπορεί να συγκρατήσει, καθιστώντας τον σχεδιασμό πολύ πιο αποδοτικό από προηγούμενες προσπάθειες.

Οι ερευνητές δοκίμασαν τη νέα συσκευή για μια εβδομάδα στην Κοιλάδα του Θανάτου, μια περιοχή που εκτείνεται σε τμήματα της Καλιφόρνια και της Νεβάδα των ΗΠΑ. Το σημείο επιλέχθηκε στρατηγικά, καθώς είναι ένα από τα πιο ζεστά μέρη στον κόσμο και το πιο ξηρό μέρος της Βόρειας Αμερικής. Ακόμη και σε αυτές τις ακραίες συνθήκες, ο συλλέκτης παρήγαγε περίπου 1/4 με 2/3 ενός φλιτζανιού νερού κάθε μέρα (57 – 161,5 χιλιοστόλιτρα). Σε πιο υγρές περιοχές, η συσκευή αναμένεται να παράγει σημαντικά μεγαλύτερες ποσότητες νερού. Αυτό που την καθιστά επαναστατική είναι ότι δεν χρειάζεται ηλεκτρική ενέργεια για τη λειτουργία της, καθιστώντας την ιδανική για απομακρυσμένες και αναπτυσσόμενες περιοχές.

Ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που έλυσαν οι ερευνητές του MIT αφορά την ποιότητα του συλλεχθέντος νερού. Τα άλατα λιθίου, τα οποία προστίθενται στην υδρογέλη για να αυξήσουν την απορρόφηση του νερού, συνήθως διαρρέουν στο νερό, καθιστώντας το μη πόσιμο χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Το νέο σχέδιο του MIT περιλαμβάνει έναν σταθεροποιητή αλατιού που ονομάζεται γλυκερόλη, ο οποίος μειώνει τη διαρροή σε επίπεδα κάτω του 0,06 ανά ποσοστιαία μονάδα – ποσότητα που είναι εντός των ορίων της αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας για πόσιμο νερό.

Αν και ο συλλέκτης που δοκιμάστηκε δεν παράγει αρκετό νερό για να καλύψει τις ανάγκες ενός ολόκληρου νοικοκυριού, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η χρήση οκτώ συλλεκτών διαστάσεων 1 x 2 μέτρα θα μπορούσε να είναι αρκετή για να καλύψει τις ανάγκες νοικοκυριών σε περιοχές όπου δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε πόσιμο νερό. Η εφεύρεση αυτή προσφέρει μια ρεαλιστική και βιώσιμη λύση στην παγκόσμια κρίση νερού, φέρνοντας την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον σε εκατομμύρια ανθρώπους.