Η «μικροαπιστία» και πως την ανακαλύπτετε
Η σκιώδης πλευρά της ψηφιακής επικοινωνίας. Η «μικροαπιστία» και γιατί διαταράσσει τις σχέσεις
Υπάρχει μια αυξανόμενη τάση όπου ορισμένοι άνθρωποι ερμηνεύουν τις διαδικτυακές αλληλεπιδράσεις, ιδίως αυτές που περιλαμβάνουν μηνύματα με emojis όπως καρδούλες, ως δημιουργία ενός συναισθηματικού δεσμού που ξεπερνά τα όρια της απλής φιλίας ή επαγγελματικής συναναστροφής. Αυτή η λεπτή, συχνά κρυφή, μορφή αλληλεπίδρασης έχει λάβει τον όρο «microcheating», δηλαδή «μικροαπιστία».
Ένα απλό «like» σε μια φωτογραφία συναδέλφου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή μια φαινομενικά αθώα ανταλλαγή μηνυμάτων στο εταιρικό chat. Για πολλούς, αυτές οι ψηφιακές αλληλεπιδράσεις αποτελούν μια συνηθισμένη και αδιάφορη πτυχή της καθημερινότητας. Ωστόσο, η οπτική αυτή δεν είναι καθολική και αποκτά ιδιαίτερη σημασία όταν οι ενέργειες αυτές γίνονται συστηματικές.
Αν και ο όρος της «μικροαπιστίας» δεν είναι καινούργιος, η επαναφορά του στο προσκήνιο αποδίδεται στην ευρεία διάδοση της τηλεργασίας, σύμφωνα με τον Γούλιαμ Σρέντερ, ψυχαναλυτή και ιδιοκτήτη των συμβουλευτικών κέντρων «Just Mind» στο Ώστιν του Τέξας. «Οι άνθρωποι έχουν περισσότερες “ψηφιακές σχέσεις”, επομένως δημιουργείται περισσότερος χώρος για αυτό», εξηγεί ο Σρέντερ. «Σε αυτό το περιβάλλον εργασίας από το σπίτι, μπορεί να συμβεί ακόμα πιο εύκολα, επειδή είναι πραγματικά χαμηλού “κινδύνου”».
Ασαφής ο ορισμός για την «μικροαπιστία»
Τι ακριβώς όμως συνιστά «microcheating»; Πρόκειται για συμπεριφορές που βρίσκονται ένα βήμα πριν από μια ολοκληρωμένη σωματική ή συναισθηματική σχέση, και χαρακτηρίζονται από μυστικότητα και απροθυμία ανοιχτής συζήτησης με τον σύντροφο.
Εκτός από τις κρυφές συνομιλίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η «μικροαπιστία» μπορεί να περιλαμβάνει πολύωρες τηλεφωνικές επικοινωνίες με έναν συνάδελφο, την κοινοποίηση προσωπικών λεπτομερειών της σχέσης σας σε τρίτους, ή ακόμα και την αλλαγή της εμφάνισής σας όταν γνωρίζετε ότι θα συναντήσετε συγκεκριμένα άτομα.
Σύμφωνα με την Άμπι Μέντκαλφ, ψυχολόγο στο Μπέρκλεϊ της Καλιφόρνια, ένα απλό «like» ή ένα σχόλιο σε μια φωτογραφία μπορεί να φαίνεται αθώο. Ενώ πολλά ζευγάρια μπορεί να μην δίνουν σημασία σε τέτοιες ενέργειες, η Μέντκαλφ τονίζει ότι δεν υπάρχει ένας ενιαίος κανόνας για όλες τις σχέσεις. «Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στις σχέσεις», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Αυτό εξαρτάται από τις προτιμήσεις».
Ωστόσο, ακόμη και αν μια συγκεκριμένη ψηφιακή αλληλεπίδραση δεν έχει συζητηθεί ρητά, μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα εάν ο σύντροφος δεν την εγκρίνει, δεν την γνωρίζει, ή δεν θα την ενέκρινε αν την γνώριζε. «Είναι απάτη αν στον σύντροφό σου δεν του αρέσει, ή δεν το ξέρει ή δεν θα του άρεσε αν το γνώριζε», επισημαίνει η ψυχολόγος.
Ο Σρέντερ προσθέτει ότι κάθε σχέση οριοθετείται από κανόνες, κάποιοι εκφρασμένοι και άλλοι υπονοούμενοι. Στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή, η «γκρίζα ζώνη» αυτών των ορίων έχει διευρυνθεί σημαντικά. Ιδιαίτερα για ζευγάρια που γνωρίστηκαν μέσω διαδικτυακών εφαρμογών γνωριμιών, είναι ζωτικής σημασίας να συζητηθεί και να συμφωνηθεί τι σημαίνει «αποκλειστικότητα» στην ψηφιακή τους ζωή, όπως η διακοπή επικοινωνίας με άλλους χρήστες ή το follow αγνώστων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η σαφής επικοινωνία και η αμοιβαία κατανόηση των ορίων αποτελούν τον θεμέλιο λίθο για την αποφυγή παρεξηγήσεων και πιθανών πληγών στη σχέση.
