Mindfulness ή ασκήσεις ενσυνειδητότητας: Τα οφέλη για τα κορίτσια στην εφηβεία
Όπως υποστηρίζει η καθηγήτρια ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Northeastern, Susan Whitfield-Gabrieli οι ασκήσεις ενσυνειδητότητας, ευρύτερα γνωστές ως mindfulness, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων κατάθλιψης και άγχους των εφήβων.
Η ίδια και οι συνεργάτες της διεξήγαγαν στο Κέντρο Βιοϊατρικής Απεικόνισης του Northeastern μελέτη απεικόνισης εγκεφάλου, κατά την οποία οι έφηβοι έκαναν ασκήσεις διαλογισμού και ενσυνειδητότητας, καθοδηγούμενοι από νευροανάδραση. Η νευροανάδραση δεν χρησιμοποίησε ηλεκτρόδια, αλλά μαγνητικούς τομογράφους, οι οποίοι εστίαζαν σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου.
Διαπιστώθηκε ότι μέσω αυτής της πρακτικής, ηρέμησαν κάποιες περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με κατάθλιψη, άγχος, ΔΕΠΥ και άλλες διαταραχές.
Οι περιοχές του δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας που σχετίζονται με την κατάθλιψη και το άγχος ενεργοποιούνται όταν οι άνθρωποι ανησυχούν για το μέλλον ή νιώθουν συντετριμμένοι από το παρελθόν. Όταν ενεργοποιούνται οι περιοχές του δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας, οι περιοχές του κεντρικού εκτελεστικού δικτύου που σχετίζονται με την ικανότητα διαχείρισης εργασιών και ρύθμισης της διάθεσης εμφανίζουν μειωμένη δραστηριότητα. Ταυτόχρονα με την μείωση της δραστηριότητας του δικτύου προεπιλεγμένης λειτουργίας (DMN), οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η λειτουργία του κεντρικού εκτελεστικού δικτύου (CEN) που σχετίζεται με τον καθορισμό στόχων, την επίλυση προβλημάτων και τη διαρκή προσοχή ενισχύθηκε.
«Οι ασκήσεις ενσυνειδητότητας μας οδηγούν να επικεντρωνόμαστε στο παρόν. Δεν είμαστε εγκλωβισμένοι στο παρελθόν ή το μέλλον. Μόλις οι συμμετέχοντες ξεκίνησαν τις ασκήσεις ενσυνειδητότητας, το δίκτυο προεπιλεγμένης λειτουργίας άρχισε να πέφτει», σχολίασε η Δρ. Whitfield-Gabrieli.
«Η ενσυνειδητότητα μπορεί να βοηθήσει στην καταπολέμηση του άγχους και της κατάθλιψης», δήλωσε χαρακτηριστικά. Η ίδια υποστήριξε, επιπλέον, ότι οι διαθέσιμες μέθοδοι αντιμετώπισης των συμπτωμάτων κατάθλιψης και άγχους, όπως τα αντικαταθλιπτικά και η ψυχοθεραπεία, έχουν ποσοστό επιτυχίας περίπου 30% έως 50%, επισημαίνοντας ότι αυτό δεν είναι αρκετό για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα. «Χρειαζόμαστε εξατομικευμένες παρεμβάσεις, που στοχεύουν εκείνα τα δίκτυα του εγκεφάλου που σχετίζονται με κλινικά συμπτώματα», πρόσθεσε.
