Φέτα βαρελίσια ή του τενεκέ; Από την εποχή που οι γιαγιάδες την ξετύλιγαν από τον τενεκέ μέχρι τη σημερινή διεθνή παρουσία της σε σαλάτες και fusion δημιουργίες ανά τον κόσμο, η φέτα διατηρεί το ελληνικό της στίγμα αναλλοίωτο.
Η φέτα προστατεύεται από καθεστώς ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης), που σημαίνει πως για να ονομαστεί ένα λευκό τυρί, φέτα πρέπει να παραχθεί αποκλειστικά από πρόβειο ή μίγμα πρόβειου και ως 30% κατσικίσιου γάλακτος, του οποίου η παραγωγή και η ωρίμανση να είναι στην Ηπειρωτική Ελλάδα και τον νομό Λέσβου. Το γάλα απαγορεύεται να έχει προσμίξεις από αγελαδινό ή σκόνη, αλλά οφείλει να έχει ελάχιστα λιπαρά 46% και να ωριμάσει τουλάχιστον 2 μήνες σε άλμη.
Με πάνω από 600 τυροκομεία να την παράγουν στη χώρα, έτσι δεν είναι ένα ομοιογενές προϊόν. Μπορεί να είναι κρεμώδης ή πιο σφιχτή, αλμυρή ή ελαφρώς υπόξινη.
Αν και παλιότερα υπήρχε η πεποίθηση πως η φέτα ωρίμαζε καλύτερα και γινόταν πιο γευστική μέσα στο ξύλινο βαρέλι, η αλήθεια είναι πως και το τυρί του μεταλλικού δοχείου είναι εξίσου καλό, καθώς το σημαντικό δεν είναι το πού θα ωριμάσει αλλά ο τρόπος παρασκευής της, δηλαδή η ποιότητα του γάλακτος και η διαδικασία παστερίωσης, πήξης και ωρίμανσης.
Από αυτούς τους παράγοντες, άλλωστε, εξαρτάται και η γεύση της, αν είναι πιο πικάντικη ή αν έχει πιο απαλό προφίλ, αν είναι πιο σκληρή ή πιο μαλακή. Στην πραγματικότητα, στην ερώτηση ποια φέτα να επιλέξουμε, η απάντηση είναι αναλόγως το γούστο σας και για ποια χρήση την προορίζετε.
