Η Λίμνη Ισμαρίδα, ή Λίμνη Μητρικού, ή Μάνα, βρίσκεται στον νομό Ροδόπης, εντός του Εθνικού Πάρκου Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης και αποτελεί έναν από τους σημαντικούς υγροτόπους της ευρύτερης περιοχής. Το συγκεκριμένο ευρύτερο οικοσύστημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι συντηρεί στα ενδιαιτήματά του πλούσια χλωρίδα και πανίδα, με χαρακτηριστικό την παρουσία σπάνιων και απειλούμενων υδρόβιων πτηνών. Η λίμνη Ισμαρίδα είναι σχετικά μικρή, με επιφάνεια περίπου 3,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Βρίσκεται σε υψόμετρο 3 μέτρων, έχει μέγιστο μήκος 2,4 χιλιόμετρα, μέγιστο πλάτος 1,7 χιλιόμετρα και μέγιστο βάθος 1,5 μέτρο. Η επιφάνεια της λίμνη καλύπτεται σχεδόν τελείως από το νεροκάστανο, ένα προστατευόμενο είδος ελοφυτικής βλάστησης που το συναντάμε και ως νεροτρίβολο ή τριβολοκρατέλα. Το επιστημονικό του όνομα είναι Trapa natans. Περιμετρικά της λίμνης συναντάμε εντυπωσιακούς καλαμιώνες.
Στη λίμνη εκβάλλει στα βόρεια ο ποταμός Βοσβόζης, ή Μπος Μπος. Στα ανατολικά τη λίμνης περνάει ο ποταμός Λίσσος ή Φιλιουρής, ο οποίος όμως καταλήγει στο Θρακικό πέλαγος. Στη λάσπη του βυθού της Ισμαρίδας ζουν γαστερόποδα, ελασματοβράγχια, δακτυλιοσκώληκες και άλλοι μικροί οργανισμοί, σημαντική πηγή τροφής για τα παρυδάτια είδη ορνιθοπανίδας. Παρά την περιορισμένη έκτασή της αποτελεί σημαντικό πέρασμα για τα μεταναστευτικά πουλιά, διότι ο εκτεταμένος καλαμιώνας της παρέχει προστασία από τα αρπακτικά και το κρύο. Η λίμνη παλαιότερα με το νερό και τα ψάρια της αποτελούσε πηγή ζωής για τον πληθυσμό των γειτονικών οικισμών, και για τον λόγο αυτό, την ονόμαζαν παλαιότερα Μητρικού ή Μάνα. Σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως για άρδευση και λιγότερο για αλιεία. Να σημειωθεί πως είναι η μοναδική λίμνη αμιγώς γλυκού νερού της Θράκης.
Η λίμνη είναι σχετικά μικρή, με επιφάνεια περίπου 3,4 τετραγωνικά χιλιόμετρα
Ιδιαίτερα πλούσια είναι και η ιχθυοπανίδα της λίμνης, με 37 καταγεγραμμένα είδη, από τα οποία ένα, η γελάρτζα, είναι ενδημικό της περιοχής, ενώ άλλα πέντε είδη είναι ενδημικά των Βαλκανίων (η βιργιάνα, ο σύρτης, το γυφτόψαρο, το πετροχείλι και η πέστροφα του Νέστου). Από τα υπόλοιπα είδη υπάρχουν επτά με εμπορική σημασία όπως το γριβάδι, το χέλι, η τσιπούρα, ο κέφαλος, το κεφαλόπουλο, το μυξινάρι και το λαυράκι. Στη λίμνη παλαιότερα αλιευόταν σε μεγάλες ποσότητες το γριβάδι και το χέλι. Στην Ισμαρίδα έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα περισσότερα από 233 είδη πουλιών από τα οποία τα 118 είδη φωλιάζουν εδώ. Μεταξύ αυτών είναι η βαλτόπαπια, ένα είδος χαρακτηρισμένο από την IUCN, ως «απειλούμενο με εξάλειψη» παγκοσμίως. Έχουν παρατηρηθεί επίσης και τα είδη λαγγόνα, χαλκόκοτα, χουλιαρομύτα, πορφυροτσικνιάς, μικροτσικνιάς, για τα οποία ο καλαμιώνας της λίμνης και τα γύρω υγρολίβαδα αποτελούν ζωτικό ενδιαίτημα για την επιβίωσή τους αφού τα χρησιμοποιούν για τροφοληψία, αναπαραγωγή ή και διαχείμαση. Στη λίμνη έχει παρατηρηθεί και η βίδρα, είδος χαρακτηρισμένο ως «σχεδόν απειλούμενο» από την IUCN.
Πανδαισία από λίμνες στο Δέλτα του Έβρου
Μέσα στο Δέλτα του Έβρου βρίσκονται οι λίμνες Νυμφών, Σκέπη, Τσεκούρι, Σπίτια, Γυναίκα. Πρόκειται για λίμνες γλυκού νερού, που δημιουργήθηκαν από τα νερά που καλύπτουν το νοτιοανατολικό τμήμα του Δέλτα κατά τη διάρκεια περιοδικών πλημμυρών τους χειμερινούς μήνες. Εκτός αυτών υπάρχουν και λιμνοθάλασσες Μονολίμνη ή Παλούκια, η Δράνα ή Δράκοντος και η λιμνοθάλασσα Λακί ή Αυγανών. H μικρή υψομετρική διαφορά του δέλτα του ποταμού Έβρου από την επιφάνεια της θάλασσας και οι μεγάλες εποχικές διακυμάνσεις στην ροή των νερών του, έχουν ως αποτέλεσμα να πλημμυρίζει η περιοχή από τις Φέρες μέχρι τη θάλασσα, δηλαδή ανάμεσα από τους δύο βραχίονές του δέλτα. Λόγω αυτού του φαινομένου σχηματίζονται μόνιμες ή εποχικές λίμνες, οι κυριότερες των οποίων είναι των Νυμφών, η Σκέπη, το Τσεκούρι, τα Σπίτια και η Γυναίκα. Εκτός των λιμνών με γλυκό νερό σχηματίζονται και λιμνοθάλασσες όπως η Δράνα, το Λακί και η Μονολίμνη.
Το φράγμα της Γρατινής και το βυζαντινό τείχος
Η Γρατινή είναι ένα χωριό περίπου 13 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Κομοτηνής, με πληθυσμό περίπου 271 κατοίκους. Σε 1,5 χιλιόμετρα βορειοδυτικά υπάρχει το φράγμα της Γρατινής ύψους 45 μέτρων και χωρητικότητας 18 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων νερού. Το φράγμα αυτό εξυπηρετεί το θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο της ΔΕΗ στη βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής. Σήμερα σώζονται στο λόφο βόρεια του χωριού λίγα ερείπια από το οχύρωμα της Βυζαντινής Γρατιανούπολης τα οποία πιθανολογούνται ότι χτίστηκαν το 14ο αιώνα. Το τείχος του αποτελείται από αργούς λίθους, κονίαμα, θραύσματα πλίνθων και ακατάστατη πλινθοδομή, και ακολουθεί ακανόνιστη διαδρομή. Από Β προς Ν το φρούριο έχει μήκος άνω των 250 ποδιών, ενώ διέθετε έναν κυκλικό πύργο στο ανατολικό τείχος. Αξιοθέατο είναι επίσης το Εξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής που βρίσκεται ανάμεσα από τα ερειπωμένα οχυρώματα του κάστρου. Δίπλα στο εξωκλήσι υπάρχει μια μεγάλη τετράγωνη δεξαμενή κινστέρνα με κυλινδρικούς θόλους.
Διαβάστε επίσης: Το κρυμμένο διαμάντι της Θράκης
Όλα τα viral video εδώ.
