Αξέχαστες μένουν σε κάθε ταξιδιώτη οι επισκέψεις στη δυτική Μακεδονία, όπου η μαγεία της φύσης σε συνδυασμό με τη φιλοξενία των ντόπιων είναι τα κύρια χαρακτηριστικά… Ιδιαίτερα στα Γρεβενά, τα μικρά χωριουδάκια με την απαράμιλλη ομορφιά προσφέρουν μοναδικές στιγμές και εμπειρίες μιας ζωής σε όποιον επιλέξει να περάσει εκεί ένα Σαββατοκύριακο ή ακόμα και περισσότερες μέρες. Ανήκει στη δυτική Mακεδονία και αποτελεί ένα από τα πιο ορεινά σημεία της χώρας.
Ο νομός Γρεβενών συγκροτήθηκε το 1964 με την απόσπαση της επαρχίας Γρεβενών από το νομό Kοζάνης, καθώς και του δήμου Δεσκάτης και των κοινοτήτων Δασοχωρίου και Παρασκευής από το νομό Λάρισας. Ο Aλιάκμονας, το μεγαλύτερο ποτάμι της Eλλάδας (297 χλμ.), περνάει από το νομό και δέχεται τα νερά της βόρειας Πίνδου από τους παραποτάμους του, Bενέτικο, Γρεβενιώτικο και Σταυροπόταμο. Έτσι, υπάρχουν πάρα πολλά γεφύρια μοναδικής κατασκευής. Σχεδόν στο κέντρο του νομού βρίσκεται ο Όρλιακας. Μπορεί η κορυφή του να φτάνει μόνο τα 1.433 μέτρα, αλλά αυτό που εντυπωσιάζει είναι τα απόκρημνα βράχια και οι κατάφυτες πλαγιές. Με το αυτοκίνητο μπορείτε να κάνετε το γύρο του βουνού, ενώ αν έχετε 4×4 μπορείτε να φτάσετε σχεδόν μέχρι την κορυφή του διασχίζοντας δασικούς δρόμους.
Ζιάκας
Η πάλαι ποτέ κοινότητα του Ζιάκα (Τίστα) είναι χτισμένη σε υψόμετρο 900 μέτρων. Βρίσκεται 19 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Γρεβενών και σε αυτήν ανήκουν οι δύο οικισμοί Κρύα Βρύση ή Τίστα και Περιβολάκι ή Πιπινίτσα. Με την εφαρμογή του σχεδίου «Καλλικράτης» εντάχθηκε στο νέο δήμο Γρεβενών. Είναι πατρίδα του ήρωα Θεόδωρου Ζιάκα, από τον οποίο πήρε και το όνομά της, όπως και το περίφημο πέτρινο γεφύρι του Ζιάκα, που χτίστηκε επί Τουρκοκρατίας. Στους πρόποδες του Όρλιακα εκτείνεται το κοινοτικό δάσος του Ζιάκα. Εκεί συναντά κανείς τις πηγές Γκούβα και Σταυράκη Μπαΐρι. Στο δρόμο για τον οικισμό βρίσκεται η πηγή Φτέρη και ανάμεσα στο Περιβολάκι και στον Ζιάκα, στη θέση Μόργιαννη, όπου παλιά οι κάτοικοι είχαν κήπους, υπάρχουν τρεις-τέσσερις πηγές. Η σημαντικότερη απ’ όλες είναι η πηγή της Καλογριάς. Κάποιος θρύλος λέει πως από εδώ έπαιρνε νερό μια καλόγρια, η οποία ζούσε σε μια σπηλιά κοντά στην πηγή, που σήμερα ονομάζεται «κελί της καλογριάς». Η είσοδος της σπηλιάς έχει δύο τρύπες και μέσα σε αυτήν υπάρχουν τρεις μικροί χώροι, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Σε καλή κατάσταση διατηρούνται παλιές εικόνες και άλλα αντικείμενα στη βυζαντινή Εκκλησία των Ταξιαρχών, που κάηκε από τους Γερμανούς και ξαναχτίστηκε το 1968.
Λάβδας
Τριάντα πέντε χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Γρεβενών και σε υψόμετρο 1.050 μέτρων βρίσκεται η κοινότητα Λάβδα, ένας μικρός αλλά πανέμορφος οικισμός με ωραίους πλακόστρωτους δρόμους και πλατεία με τον παραδοσιακό πλάτανο στη μέση. Το χωριό είναι χτισμένο σε καλή θέση και η πρόσβαση στην καταπληκτική φύση της Πίνδου είναι εύκολη. Το δάσος της περιοχής αποτελείται από μαύρη πεύκη, οξιά, άρκενθο, σφένδαμο, δρυς και είναι καταφύγιο για λαγούς, αλεπούδες και αρκούδες. Οι δασόδρομοι που το διασχίζουν διευκολύνουν τους πεζοπόρους να απολαύσουν το τοπίο. Ο οικισμός διαθέτει λαογραφική συλλογή (λειτουργεί όλο το χρόνο), όπου μπορεί να δει κανείς εκθέματα που χρονολογούνται πριν από το 1700.
Η ζωγραφική παλέτα του Όρλιακα
Εκείνο που προκαλεί το θαυμασμό του επισκέπτη είναι ο Όρλιακας. Μη φανταστείτε κανένα βουνό πανύψηλο. Η κορυφή του φτάνει μόνο τα 1.433 μέτρα, αλλά έχει απόκρημνα βράχια και πλαγιές όπου φωλιάζουν πολλά αρπακτικά. Η βλάστηση αφθονεί γιατί υποβοηθείται από το εδαφικό υπόστρωμα του ασβεστόλιθου, τα νερά και τις κλιματολογικές συνθήκες. Ο επισκέπτης μπορεί να δει και να θαυμάσει ταυτόχρονα τα έλατα πλάι πλάι με τις βελανιδιές, τη μαύρη πεύκη και την οξιά, ενώ πιο χαμηλά μπορεί να δει φλαμουριές, κρανιές, πυξάρια, φτελιές, λεύκες, αγριοκερασιές, κέδρα, αγριαχλαδιές, φράξους, σφενδάμια, αγριοπούρναρα και άλλα πολλά. Ειδικά το φθινόπωρο, ο Όρλιακας με όλα αυτά τα φυλλοβόλα είναι σαν ζωγραφική παλέτα, μια γιορτή των χρωμάτων, που σε συνδυασμό με την άγρια ομορφιά της περιοχής σίγουρα αποτελούν κίνητρο για επίσκεψη κάθε εποχή του έτους.
Το πετρόκτιστο Μουσείο Μανιταριών
Το μουσείο άνοιξε τις πύλες του στις 6 Νοεμβρίου 2011. Σε ένα πέτρινο παραδοσιακό κτίριο φιλοξενούνται άγρια φυσικά μανιτάρια, αποξηραμένα, καθώς και γλυπτά, τα οποία ενσωματώθηκαν μέσα σε προθήκες που αποτελούν μικρογραφία της φύσης. Για όλα τα μανιτάρια δίνονται πληροφορίες με πλούσια βιβλιογραφία και οπτικοακουστικό υλικό. Επιπλέον, παρέχεται δυνατότητα για μικροσκοπική εξέταση. Ο χώρος είναι κατάλληλος για σεμινάρια και ημερίδες και μετατρέπεται σε αίθουσα παρουσιάσεων με εκπαιδευτικό και ενημερωτικό περιεχόμενο. Δίνεται έτσι η δυνατότητα σε σχολεία και ομάδες να επισκέπτονται το χώρο και να ικανοποιούν τις μαθησιακές τους αναζητήσεις ως προς τη φύση και το περιβάλλον. Επί σειρά ετών διοργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία η τριήμερη εκδήλωση «Δρόμοι Μανιταριού», ενώ πλέον το μουσείο συμβάλλει στη διοργάνωση της ετήσιας Γιορτής Μανιταριού που πραγματοποιείται κάθε καλοκαίρι στην πόλη των Γρεβενών και προσελκύει το ενδιαφέρον των απανταχού μανιταρόφιλων.
Όλα τα viral video εδώ.
