Στη γη της Ηλείας, των Ατλαντίδων και του Δάρδανου
Σε Καϊάφα και Κρέστενα με θέα τον Κυπαρισσιακό Κόλπο
Μπορεί να έχουν περάσει περίπου δύο δεκαετίες από την πρώτη επίσκεψη, ωστόσο οι αναμνήσεις από τις περιοχές της Ηλείας παραμένουν έντονες και ευχάριστες, ενώ η επιστροφή συνοδεύεται πάντα από ένα πλατύ χαμόγελο. Ο κόσμος της Ηλείας συνυφασμένος με το κλέος της Αρχαίας Ολυμπίας δίνει το ιστορικό βάθος, όσο το έδαφος με τους πλούσιους καρπούς του προσθέτει το γεωπράσινο χρώμα. Από την άλλη, το Ιόνιο Πέλαγος με το γαλάζιο του να δένει τη σύνθεση των δύο κόσμων και να σας προσφέρει απλόχερα το μπουκέτο των υδάτινων εκείνων στιγμών που θα σας κάνουν να χαλαρώσετε και να διασκεδάσετε με τους σωστούς όρους και στη δέουσα δοσολογία μεταξύ ηρεμίας και κοσμοπολιτισμού.
Αυτή την ευκαιρία να βιώσετε το πλούσιο υλικό μιας χαλάρωσης γήινης και μιας θάλασσας περιπετειώδους είναι που δίνει μια διαδρομή που συνδέει τον οικισμό του Καϊάφα, με την κωμόπολη των Κρεστένων. Μια διαδρομή που μπορεί να καλυφθεί μέσα σε λίγες ημέρες, προσβάσιμη εύκολα από τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας, ανοικτή σε μεμονωμένους επισκέπτες, οικογένειες και παρέες και ικανή να ικανοποιήσει κάθε γούστο στο πλαίσιο μιας απόδρασης 48 ή και περισσότερων ωρών.
Ξεκίνημα από το νησί και τη λίμνη του Καϊάφα. Φθάνοντας κανείς στον τόπο δεν μπορεί παρά να αισθανθεί δέος μπροστά στην ομορφιά που απλώνεται μπροστά του. Κι αυτό γιατί η ανοιχτόχρωμη άμμος, οι θίνες, τα πεύκα του δάσους και η φερώνυμη λίμνη με τα ιαματικά νερά που ενώνεται με τη θάλασσα διαμέσου ενός καταπράσινου πορθμού, συνθέτουν ένα σκηνικό που παραπέμπει περισσότερο σε εικαστική παρέμβαση παρά σε φυσικό τοπίο.
Σε αυτό τον τόπο, κυρίαρχη είναι και σκιά του μύθου, καθώς στην περιοχή σύμφωνα με τους θρύλους γεννήθηκαν οι Ατλαντίδες και ο Δάρδανος, πατέρας του Πριάμου, βασιλιά της Τροίας, ενώ ο Κένταυρος Χείρων λαβωμένος από το -δηλητηριασμένο- βέλος του Ηρακλή, κατέφυγε στην πηγή των Ανιγρίδων ώστε να πλύνει την πληγή του, δίνοντας εν πολλοίς την εξήγηση για την ιδιαίτερη οσμή των ιαματικών νερών που τώρα πια ξέρουμε ότι οφείλεται στην περιεκτικότητα των υδάτων σε υδρόθειο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η λίμνη αποτελεί το δεύτερο σπουδαιότερο υδροβιότοπο της περιοχής μετά το Εθνικό Πάρκο Κοτυχίου-Στροφυλιάς, φιλοξενώντας ψάρια, χέλια, νερόφιδα, χελώνες, ενώ όσο καλοκαιριάζει κάνουν την εμφάνισή τους τα αποδημητικά πουλιά.
H λίμνη αποτελεί εκτός των άλλων και αθλητικό κέντρο πολλών υγρών σπορ όπως π.χ. θαλάσσιου σκι. Έτσι, με ήπιες κλιματολογικές συνθήκες η λίμνη Καϊάφα είναι ιδανική ως χώρος προπόνησης Ελλήνων και ξένων ναυταθλητών. Δεδομένου ότι ο οικισμός βρίσκεται πάνω στην νησίδα της Αγίας Αικατερίνης στο μέσο της λίμνης μην περιμένετε κάποια ιδιαίτερη πρόβλεψη ως προς την εστίαση. Επομένως, κάντε τα κουμάντα σας για τις προμήθειες σε νερό, καφέ και σνακ προτού ξεκινήσετε για το δεύτερο σταθμό του ταξιδιού σας, τα Κρέστενα.
Ένα τέταρτο απόσταση από τον Καϊάφα, τα Κρέστενα έλκουν το όνομά τους από κάποια θρυλική θηλυκή φιγούρα, εξού και οι ντόπιοι λένε πάντα «η Κρέστενα». Όπως και να ‘χει, το μέρος βρίσκεται σε ειδυλλιακή τοποθεσία, ανάμεσα σε δάση από βελανιδιές και κυπαρίσσια, στο δρόμο προς την Αρχαία Ολυμπία. Αξίζει εδώ μια στάση στην πλατεία του χωριού, με τα πανέμορφα μαγαζιά της να φτιάχνουν το ιδεώδες σκηνικό για μια γευστική στάση.
Τίτλος: Μοναδικό αξιοθέατο η Παναγιά της Σμέρνας
Το ορεινό χωριό Σμέρνα του νομού Ηλείας, στην Πελοπόννησο, βρίσκεται στην κορυφογραμμή του βουνού Λαπίθα, σε υψόμετρο 650 μέτρων, με απέραντη θέα προς το Ιόνιο. Το χωριό πυρπολήθηκε από τον Ιμπραήμ στις 7 Σεπτεμβρίου του 1825 και στα δυτικά του, ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου -ή Παναγιά η Σμερνιώτισσα- αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα της περιοχής. Ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου βρίσκεται ριζωμένος μέσα στα απόκρημνα βράχια ενός βουνού και χαρίζει απλόχερα στον επισκέπτη, μια θέα που κόβει την ανάσα. Πολλοί χαρακτηρίζουν το ναό ως το «μπαλκόνι» του Θεού. Είναι ένα μοναδικό θρησκευτικό μνημείο με τεράστια επισκεψιμότητα, ενώ μέσα στον επιβλητικό βράχο, στο εσωτερικό του, θα βρει κανείς δεκάδες εικόνες της Παναγίας τις οποίες έχουν προσφέρει οι πιστοί ως τάματα. Η παράδοση λέει πως την περίοδο της Τουρκοκρατίας ένας βοσκός βρήκε μέσα στα βράχια, που αργότερα «φώλιασε» ο ναός, την εικόνα της Παναγίας.
O Ναός της Αθηνάς Μακίστου στο Μάζι
Κοντά στο σημερινό χωριό Σκιλλουντία, νότια του ποταμού Αλφειού, βρίσκονται τα απομεινάρια του ναού της Αθηνάς, αφιερωμένος από τους κατοίκους της αρχαίας Μακίστου στη κοινή τους θεά και θεά όλων των Ελλήνων. Η πόλη Μάκιστος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, αποτελούσε τμήμα της εξάπολης που ίδρυσαν οι Μινύες στην Ηλειακή Τριφυλία και πρέπει να αναζητηθεί πλησίον του ναού. Μακιστία επίσης ονομαζόταν και η ευρύτερη περιοχή την οποία διαφέντευε η πόλη και οι οποίες, σύμφωνα με τον Στράβωνα, τόσο η πόλη, όσο και η περιοχή είχαν ερημωθεί στα ελληνιστικά χρόνια. Το αρχαίο νεκροταφείο του 4ου αι. π.Χ. με ταφές διαφόρων τύπων που συναντά ο επισκέπτης επί της επαρχιακής οδού, σε κοντινή απόσταση από το ναό της Αθηνάς, ανήκε πιθανότατα στην Μάκιστο. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, δεν έχουν με βεβαιότητα ταυτιστεί κάποια αρχαιολογικά κατάλοιπα με την πόλη αυτή, ενώ σύμφωνα με κάποιους μελετητές, η αρχαία Μάκιστος πρέπει να αναζητηθεί στον σημερινό αρχαιολογικό χώρο Σαμικού και την περιοχή του Καϊάφα.
Όλα τα viral video εδώ.
