Στα μαγικά νερά της Χαλκίδας: Γιατί επιβάλλεται ένα Σαββατοκύριακο -τουλάχιστον- στην καρδιά της Εύβοιας (εικόνες)
Αν δεν πας με αμάξι, προφανώς δεν θ’ αντιμετωπίσεις πρόβλημα πάρκινγκ (το κυκλοφοριακό «βρίθει» και εκεί), όπερ σημαίνει πως στη διάθεσή σου είναι από περιποιημένα, οικονομικά ξενοδοχεία μέχρι υπερλουσάτα, πλην όμως «τσουχτερά».
Μόνο κολυμπώντας (από Αθήνα) δεν έχω επισκεφτεί τη Χαλκίδα… Έχω μελετήσει την παλίρροια και την άμπωτη δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές και μονίμως τις βρίσκω συναρπαστικές, κάθε φορά με «διάθεση» να μου αποκαλύψουν νέες τους πτυχές. Χαλκίδα, βέβαια, δεν είναι μόνο θάλασσα – αν και τι φιλόξενη θάλασσα… Είναι και πόλη – και τι πόλη… Πάντα σφύζει από ζωή η πρωτεύουσα της Εύβοιας.
Αξιοθέατα
Σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο, 4 χλμ. μακριά, στον Άγιο Μηνά, αυτό τον καιρό νιώθεις σαν Ροβινσώνας Κρούσος. Περίπου. Πρόκειται για παραθαλάσσιο θέρετρο όπου θα γευτείς, ό,τι θαλασσινό και ψαρικό τραβάει η όρεξή σου και ευτυχώς, δεν πλημμυρίζει από κόσμο. Από την άλλη, «χάνομαι χωρίς ελπίδα, μέρα νύχτα στη Χαλκίδα» τραγουδούσε ο Μανόλης Λιδάκης κι αν χαθείς σεργιανίζοντας στα στενάκια της, θα είναι για ελάχιστα λεπτά αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη… Ρώμη, κοινώς στο λιμάνι με τη δημοφιλή περαντζάδα για ντόπιους και τουρίστες. Προ κορωνοϊού, café-bars κι εστιατόρια ήταν κατάμεστα, αν έβρισκες θέση, έκανες το σταυρό σου. Μετά, όλα σίγησαν «πνιγηρά» όπως θα έλεγαν οι Χαλκιδαίοι, μιας και τα «ήσυχα νερά» δεν συμβαδίζουν με τη φυσιογνωμία τους. Βέβαια, από την άνοιξη επανήλθαν στα κανονικά τους. Με άλλα λόγια, γίνεται χα-μός από κόσμο. Κυριολεκτικά!
Επόμενη στάση, στην παλιά γέφυρα (του ’62) πάνω απ’ το κανάλι του Ευρίπου: Επιχειρώντας ν’ αποκωδικοποιήσεις την κίνηση των νερών, θα εκπλαγείς. Αλλάζουν κατεύθυνση ανά 6 ώρες και αν είσαι τυχερός, θα πετύχεις τη μετάβαση από το ένα στάδιο στο άλλο: τα νερά μένουν για 8′ σταθερά και στη συνέχεια ρέουν αντίστροφα. Το μαγικό αυτό φαινόμενο συνδέεται με τη θέση του φεγγαριού και την επίδρασή του στον υδάτινο όγκο. Και τι ωραία που έχουμε οσονούπω πανσέληνο (σ.σ. μεθαύριο, στον άξονα Κριού-Ζυγού, για την ιστορία).
Οπωσδήποτε θα επισκεφτείς και το βενετσιάνικο κάστρο του 1204, αλλιώς το κάστρο του Καράμπαμπα και θα συνεχίσεις με το κόκκινο αρχοντικό της οικογένειας Μάλλιου, τις μαρμάρινες λεπτομέρειες και τ’ αετώματα: Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες θαυμάζουν την τεχνική του Κωνσταντίνου Φλέγγου, που κατόρθωσε να το προσαρμόσει κατά τέτοιον τρόπο στο βράχο ώστε να βρέχεται από τρεις πλευρές. Θα χαζέψεις φυσικά το τριώροφο δημαρχείο με τις μπαρόκ επιρροές, το Λαογραφικό Μουσείο και το ρωμαϊκό υδραγωγείο, αλλιώς τις Καμάρες τις οποίες αξίζει να φωτογραφήσεις ιδίως όταν σουρουπώνει: Η φωταγώγησή τους είναι κουκλίστικη.
Στέγη
Αν δεν πας με αμάξι, προφανώς δεν θ’ αντιμετωπίσεις πρόβλημα πάρκινγκ (το κυκλοφοριακό «βρίθει» και εκεί). Αυτό, συνεπακόλουθα, σημαίνει πως στη διάθεσή σου είναι από περιποιημένα, οικονομικά ξενοδοχεία μέχρι υπερλουσάτα, πλην όμως «τσουχτερά». Βέβαια, δηγοί, για να μην παιδεύεστε με το παρκάρισμα, καταλύστε, εφόσον βεβαίως είναι εφικτό, εκτός πόλης.
Φαγητό/Shopping
Κρεατολιχουδιές, θαλασσινά, τσιπουρομεζέδες, διεθνείς γεύσεις… Οι ταβέρνες και τα εστιατόρια της Χαλκίδας δεν υστερούν σε τίποτα των αθηναϊκών. Φεύγοντας, αναζήτησε βουνίσιο μέλι απ’ τον Άγιο Ιωάννη Ρώσο και λευκά ξηρά σύκα Κύμης – σήμα κατατεθέν της Εύβοιας!
