Νίτσα Μαρούδα: Η αιώνια ξανθιά τσαχπίνα του κινηματογράφου
Νίτσα Μαρούδα: Η αιώνια ξανθιά τσαχπίνα του κινηματογράφου. Η πεθερά του Βαγγέλη Μεϊμαράκη επέλεξε την απομόνωση
Νίτσα Μαρούδα: Η αιώνια ξανθιά τσαχπίνα του κινηματογράφου. Η Νίτσα Μαρούδα κατείχε μια μοναδική θέση στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, συνδυάζοντας την τσαχπινιά και την εντυπωσιακή εμφάνιση με μια αναγνωρίσιμη φυσιογνωμία, που συνδέθηκε άρρηκτα με τη θρυλική Finos Film. Η Ελένη Μαρούδα, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, αφιέρωσε την καρδιά της στο θέατρο από τα παιδικά της χρόνια, υπηρετώντας το με αφοσίωση μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η απόφασή της να αποσυρθεί από την υποκριτική ήταν συνειδητή και αμετάκλητη. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, μετά το γάμο της κόρης της έθεσε οριστικό τέλος στην καριέρα της, χωρίς ποτέ να το μετανιώσει.
Η προσωπική της ζωή παρέμεινε αυστηρά προστατευμένη. Έζησε στα βόρεια προάστια, έχοντας ως συντροφιά την κόρη και τα εγγόνια της. Η Νίτσα Μαρούδα κατάφερε να μείνει στη μνήμη του κοινού ως μια αιώνια νέα, γεμάτη φρεσκάδα και ζωντάνια, καθώς μετά την οριστική της αποχώρηση από τον καλλιτεχνικό χώρο, το 1980, και μέχρι το θάνατό της στις 11 Νοεμβρίου 2022 απέφυγε κάθε δημοσιότητα. Δεν φωτογραφήθηκε ποτέ και έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις. Έτσι, η εικόνα που είχε ο κόσμος για εκείνη παρέμεινε αυτή μιας χαρούμενης και ζωηρής κοπέλας με εντυπωσιακό σινιόν και ένα βλέμμα γεμάτο απορία.
Μια σπάνια εξαίρεση στον κανόνα της σιωπής της υπήρξε πριν από κάποια χρόνια, όταν μίλησε στην εφημερίδα «Freddo» για το γαμπρό της Βαγγέλη Μεϊμαράκη, κατά την περίοδο που ήταν υποψήφιος για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας. Για τουλάχιστον 22 χρόνια, η Ελένη Μαρούδα είχε δημιουργήσει μια αξιόλογη καριέρα στον κινηματογράφο, κατακτώντας το κοινό με την αθωότητα των ματιών της και την ελκυστική της παρουσία. Γεννημένη στην Πάτρα το 1935, συμμετείχε σε πολλές ταινίες κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70, τη λεγόμενη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου.
Διαβάστε επίσης:
Καίτη Πάνου: Η πρώτη πρωταγωνίστρια της Finos Film
Σπούδασε υποκριτική στη σχολή μουσικού θεάτρου Θεοφανίδη και η πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση ήταν στην ταινία «Το Αγρίμι» του Κώστα Καραγιάννη το 1960. Συνολικά, έπαιξε σε 37 ταινίες, συνεργαζόμενη με όλα τα μεγάλα ονόματα του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής. Η τελευταία της ταινία ήταν το 1980, με τίτλο «Υποψήφιοι βουλευτές και βουλευτίνες», ενώ η τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν το 1982 στη σειρά της ΥΕΝΕΔ «Κομμωτήριο – Ιστορίες του σεσουάρ». Μια από τις πιο χαρακτηριστικές της ατάκες είναι η ερώτηση «Θέλετε ένα περγαμόντο;» στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής». Παντρεύτηκε τον Συμεών Κολοκοτά και απέκτησαν μία κόρη, την Ιωάννα. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 87 χρόνων.
