Βρέθηκε το μαρμάρινο κεφάλι του αγάλματος του Ηρακλή – Σημαντική αρχαιολογική ανακάλυψη στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων
Ένα τεράστιο μαρμάρινο ανδρικό κεφάλι, το οποίο ανήκει στο άγαλμα του «Ηρακλή των Αντικυθήρων», που φιλοξενείται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, είναι ανάμεσα στα εντυπωσιακά νέα ευρήματα που ήρθαν στο φως κατά την υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στο Ναυάγιο των Αντικυθήρων. Πρόκειται για τη δεύτερη περίοδο της έρευνας που πραγματοποίησε η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα στο εντυπωσιακό ναυάγιο που χρονολογείται από το 2ο τέταρτο του 1ου αιώνα και στο οποίο ανακαλύφθηκε, κατά το παρελθόν, ο περίφημος Μηχανισμός των Αντικυθήρων, το αρχαίο τέχνεργο, το οποίο λειτουργούσε ως αναλογικός, μηχανικός υπολογιστής και όργανο αστρονομικών παρατηρήσεων.
Το κεφάλι, το οποίο είναι του τύπου Farnese, του λεγόμενου «Ηρακλή των Αντικυθήρων», πιθανόν να ανήκει στο ακέφαλο άγαλμα αρ. 5742 το οποίο βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, το οποίο ανελκύστηκε από τους σφουγγαράδες το 1900. Από την παραμονή του στη θάλασσα καλύπτεται από θαλάσσιους οργανισμούς, ενώ η επιφάνεια του μαρμάρου έχει υποστεί διάβρωση.
Παράλληλα, εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα δύο ανθρώπινα δόντια που βρέθηκαν προσκολλημένα πάνω σε συμπαγές συσσωμάτωμα με ίχνη χαλκού. Αναλύοντας το γενετικό υλικό, οι ειδικοί θα εξαγάγουν συγκεκριμένα συμπεράσματα σχετικά με το φύλο και την ηλικία του ανθρώπου στον οποίον ανήκαν.
Επιπλέον, βρέθηκε μια μαρμάρινη βάση με ένα άγαλμα από το οποίο σώζονται μόνο τα δύο γυμνά κάτω άκρα ανδρικής μορφής. Το συγκεκριμένο έργο ωστόσο είναι καλυμμένο με ένα παχύ στρώμα θαλάσσιου επίπαγου (κρούστας), οπότε δεν είναι εμφανή τα χαρακτηριστικά του.
Η υποβρύχια έρευνα έφερε επίσης στο φως πολλά αντικείμενα από την εξάρτυση του πλοίου μεταξύ των οποίων ο μολύβδινος στύπος ξύλινης άγκυρας, καρφιά από σίδερο και χαλκό και πολλά ακόμη, η ακριβής ταυτότητα των οποίων θα προκύψει μετά από ειδική ακτινογραφία στην οποία θα υποβληθούν.
Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων ανακαλύφθηκε το 1900 από μια ομάδα σφουγγαράδων οι οποίοι το προσέγγισαν κάνοντας καταδύσεις στην περιοχή. Το βυθισμένο πλοίο ήταν ρωμαϊκή ορκάς χωρητικότητας περίπου 300 τόνων, τυπικό δείγμα των βαρέων ιστιοφόρων που χρησιμοποιούνταν κατά το 2ο-1ο αι. στο εμπόριο μεταξύ της ιταλικής χερσονήσου, του κυρίως ελλαδικού χώρου και της Μικράς Ασίας.
Το πρώτο εύρημα που ήρθε το φως ήταν το μπρούτζινο χέρι ενός αγάλματος, ενώ δύο χρόνια αργότερα θα αποκαλυφθεί πως ένα από τα τέχνεργα που ανακτήθηκαν, ένα μπρούντζινο αντικείμενο ενεπίγραφο με ενσωματωμένο γρανάζι, ήταν ο περίφημος μηχανισμός – αστρολάβος των Αντικυθήρων. Χρειάστηκε να περάσουν 75 ολόκληρα χρόνια από την πρώτη εκείνη έρευνα, μέχρι το φθινόπωρο του 1976, που κατέφθασε εκεί ο Γάλλος αξιωματικός Ζακ-Ιβ Κουστό και ανέσυρε πλήθος νέων ευρημάτων.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΟΝ ΤΙΜΕ στις 21/6
