Ολυμπιακός: Η ακραία στοχοποίηση, οι δύο μοναδικοί δρόμοι, η Δικαιοσύνη, ο Ελ Αραμπί και οι μεταγραφές
Ο Ολυμπιακός έχει στοχοποιηθεί. Το διακύβευμα, ξεκάθαρο. Να χάνει βαθμούς όπου είναι δυνατόν. Ή -ακόμη καλύτερα- να χάνει την υπομονή, την ψυχραιμία και το καθαρό του μυαλό. Οσα συνέβησαν στο παιχνίδι με την Κηφισιά, είναι η επανάληψη ενός έργου που έχουμε δει κι άλλες φορές φέτος. Ενός «έργου» που έχει κεντρικό θέμα το «να μην κερδίσει τίποτα ο Ολυμπιακός». Ακόμη κι αν χρειαστεί οι VAR να ξεφτιλιστούν, τοποθετώντας γραμμές που επιβεβαιώνουν την αλλοίωση της πραγματικότητας.
Ακόμη κι αν πρέπει να αποβληθεί ο βασικός του αμυντικός με, δύο κίτρινες κάρτες σε δέκα λεπτά, για δύο φάουλ που το ένα δεν ήταν και το άλλο ήταν απλά ένα δυνατό μαρκάρισμα.
Ο Ολυμπιακός και ένα περιβάλλον γεμάτο σκιές
Ο Ολυμπιακός είναι αναγκασμένος να ζει σε αυτό το τοξικό και γεμάτο σκιές περιβάλλον. Είναι αναγκασμένος να παλεύει για να μείνει όρθιος σε ένα πρωτάθλημα που γίνονται… φιλότιμες προσπάθειες να χαλκευθεί. Που διεθνείς διαιτητές, βοηθοί, ομοσπονδία, συγκεκριμένα συστήματα, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, έχουν στόχο την εξόντωσή του. Είναι αναγκασμένος να πρέπει να φτάσει στα άκρα κάθε αγώνα για να κερδίσει αυτό που δικαιούται. Είναι αναγκασμένος να δέχεται γκολ οφσάιντ, τα οποία κατακυρώνονται εις βάρος του. Γενικώς, πρέπει να συνυπάρξει με την “αλητεία”, την τοξικότητα και τη δουλικότητα του παραποδοσφαίρου.
Οι δύο δρόμοι του Ολυμπιακού σε γήπεδο και δικαστήρια
Ο σύλλογος μπορεί να κάνει μόνο δύο πράγματα, από τη στιγμή που δεν υπάρχει βούληση από πουθενά για αλλαγή της κατάστασης και όσο το «τέρας» αισθάνεται άτρωτο:
1) Από εδώ και πέρα, όλοι στη Δικαιοσύνη. Γιατί θα πρέπει κάποια στιγμή διαιτητές, VAR και όποιος άλλος συμμετέχει σε αυτό το πανηγύρι, να κληθεί να εξηγήσει, πώς είναι δυνατόν να πήρε μια απόφαση που προκαλεί την κοινή λογική. Γιατί αλλοιώνει με τρόπο καταφανή το αποτέλεσμα ενός αγώνα; Γιατί προκαλεί με τις αποφάσεις του ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας;
