Ντιέγκο Μαραντόνα: Η πολιτική πράξη ενός γκολ – Η μέρα που έγινε… Θεός
Η Εθνική Αργεντινής έφτασε στη Βαρκελώνη στις 12 Ιουνίου του 1982. Εφυγε από το Μπουένος Αϊρες και ο Λουίς Σεζάρ Μενότι, µε όλο το τεχνικό επιτελείο και τους παίκτες του, συµπεριλαµβανοµένου του 21χρονου Ντιέγκο Αρµάντο Μαραντόνα, θεωρούσε πως η χώρα του νικούσε τους Βρετανούς στον πόλεµο για τις Μαλβίνες.
Η επική κόντρα της Εθνικής Αργεντινής µε τους Αγγλους
Η προπαγάνδα στο στρατιωτικής κατοχής κράτος δεν επέτρεπε να φανερωθεί ότι οι διεθνείς έµαθαν την παραµονή του παιχνιδιού τους µε το Βέλγιο για την πρεµιέρα των οµίλων στο Παγκόσµιο Κύπελλο του 1982: πως δηλαδή οι στρατιωτικές δυνάµεις της Βρετανίας συνέτριβαν τις αντίστοιχες της Αργεντινής στις Μαλβίνες ή, όπως αναγνωρίζεται το µέρος στην Ευρώπη, τα νησιά Φόκλαντ.
Μία ηµέρα µετά, µια οµάδα που είχε στις τάξεις της τον προπονητή µε τον οποίο κατέκτησε το τρόπαιο της προηγούµενης διοργάνωσης και αρκετούς παίκτες από εκείνο το συγκρότηµα, όπως ο Μάριο Κέµπες, ο Ντανιέλ Πασαρέλα, ο Ντανιέλ Μπερτόνι και ο Ουµπάλδο Φιλιόλ, µε την προσθήκη του νεαρού Μαραντόνα, που θεωρείτο ο πλέον φέρελπις ποδοσφαιριστής παγκοσµίως, ηττήθηκε 1-0 από το Βέλγιο µε το γκολ του Ερβιν Βάντενµπεργκ στο 62’.
Η Αργεντινή προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο, αλλά εκεί γνώρισε δύο ήττες, από την Ιταλία µε σκορ 2-1 και από τη Βραζιλία, οιονεί πρωταθλήτρια κόσµου και, εντέλει, µια από τις τρεις «βασίλισσες χωρίς στέµµα» στο παγκόσµιο ποδόσφαιρο, µε σκορ 3-1. Ενας εκνευρισµένος Μαραντόνα, που είχε φάει άφθονο ξύλο καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης, κλώτσησε τον Μπατίστα στα αχαµνά στο 85’ και αποβλήθηκε. Το πρώτο Παγκόσµιο Κύπελλο του «ντίες» τελείωσε µέσα στην ντροπή. Οταν οι διεθνείς επέστρεψαν στην Αργεντινή, νόµιζαν ότι βρίσκονταν σε άλλη χώρα. Ηταν τέτοια η κατάσταση µε τις Μαλβίνες, ένα αρχιπέλαγος στον Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό, µέρος της Παταγονίας, που ο Οσβάλδο Αρντίλες, ο οποίος δεν βρισκόταν καν στην αποστολή της εθνικής οµάδας για το Παγκόσµιο Κύπελλο, ζήτησε να φύγει από την Τότεναµ και εστάλη δανεικός στη γαλλική Παρί Σεν Ζερµέν.
Οι Αργεντινοί κράτησαν µανιάτικο ότι οι Βρετανοί αποφάσισαν ετσιθελικά να κατακτήσουν ένα µέρος από τα εδάφη τους. Ηταν η σειρά της ζωής να αναλάβει να ενορχηστρώσει το µέγιστο των ποδοσφαιρικών δραµάτων και, εν είδει αρχαιοελληνικής τραγωδίας, να ανοίξει τη λεωφόρο για µια όχι ακριβώς σύννοµη κάθαρση. Οι Μαλβίνες στριφογύριζαν στο µυαλό των Αργεντινών την τετραετία έως το Παγκόσµιο Κύπελλο του 1986, στο Μεξικό, και τα τερτίπια των σταυρωµάτων έφεραν την Αγγλία στον δρόµο της στα προηµιτελικά της διοργάνωσης. Προπονητής της οµάδας ήταν, πια, ο Κάρλος Μπιλάρδο, αλλά το συγκρότηµα ήταν προσωποκεντρικό: σε µια προπόνηση λίγο πριν από το Παγκόσµιο Κύπελλο, ο Πασαρέλα αποκάλεσε τον Μαραντόνα «ναρκοµανή», αρνήθηκε να κάνει προπόνηση ξανά µαζί του και αποκλείστηκε από το αντιπροσωπευτικό συγκρότηµα. Ο Μαραντόνα ήταν ο ηγήτωρ εκείνης της οµάδας, ένας ποδοσφαιριστής γύρω από τον οποίο οι συµπαίκτες του περιστοιχίζονταν.
Διαβάστε περισσότερα στα parapolitika.gr
