Οι… δέκα ζωές του Νικ Κύργιου-Η ζωή του εκτός γηπέδων
Όταν οι άλλοι αθλητές αφιερώνουν -σχεδόν- όλο τους τον χρόνο στο τένις, ο Νικ Κύργιος έχει επιλέξει μια σαφή διάκριση μεταξύ παίκτη και καθημερινού ανθρώπου. Αλλά όταν, στα γήπεδα, το δεύτερο υπερισχύει του πρώτου, τότε-έχει φανεί ότι-το…χάος είναι κοντά.
«Δεν με ξέρετε…»
«Κανείς από εσάς δεν με ξέρει πραγματικά. Δεν περνάτε χρόνο μαζί μου, βλέπετε μόνο τι συμβαίνει στο γήπεδο», είπε ο 27χρονος -ελληνικής καταγωγής-Αυστραλός. «Πραγματικά προσπαθώ να διαχωρίσω τις στιγμές. Εκτός γηπέδου, περνάω καλά με τους φίλους μου, την κοπέλα μου, μετά όταν μπαίνω στο γήπεδο, βάζω τον εαυτό μου σε λειτουργία αγώνα», πρόσθεσε.
Το πρόβλημα είναι-όπως αναφέρει το γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων (AFP) σε σχετική του ανάλυση-, ότι, εκτός γηπέδου, ο τρόπος ζωής του δεν ήταν αυτός που έχουν άλλοι πολύ υψηλού επιπέδου αθλητές, κάτι που πιθανότατα τον εμπόδισε, σύμφωνα με τους άλλους αθλητές του τένις, να έχει μία άλλη περισσότερο επιτυχημένη διαδρομή.
Στο πρώτο του Γουίμπλεντον, το 2014, είχε κερδίσει το Ναδαλ στον 4ο γύρο (7-6, 5-7, 7-6, 6-3), πριν αποκλειστεί στα προημιτελικά από τον Μίλαν Ράονιτς (7-6, 2-6, 4-6, 6-7). Αλλά από τότε είχε παίξει μόνο μία φορά σε προημιτελικούς Grand Slam (Australian Open 2015) και έφτασε μόνο στα ημιτελικά ενός Major φέτος.
Από την παμπ… με Ναδάλ στο Γουίμπλεντον
«Υπήρξε μια φορά που ήρθαν και με πήραν από μια παμπ στις 4 π.μ. για να πάω να παίξω εναντίον του Ναδάλ στον δεύτερο γύρο (του Γουίμπλεντον). Ο μάνατζέρ του έπρεπε να με πάρει από την παμπ στις 4 π.μ…», θυμήθηκε.
Αυτό το διάσημο ματς, το έχασε σε τέσσερα σετ (3-6, 6-3, 6-7, 6-7). Ήταν το 2019, τη χρονιά που, όπως θυμάται, είχε σκέψεις αυτοκτονίας. Αν και φαίνεται να έχει βγει από αυτή τη σκοτεινή περίοδο, δείχνει παρόλα αυτά, στα γήπεδα, «σαν μία χύτρα ταχύτητας έτοιμη να εκραγεί». Όπως φάνηκε και στη πρόσφατη μονομαχία του με τον Στέφανο Τσιτσιπά.
Μία από τις άμυνές του είναι να πει στον διαιτητή ότι είναι το αστέρι που θέλει ο κόσμος και έρχεται να δει..
Χωρίς προπονητή…
«Αισθάνομαι καλά, γαλήνιος, ώριμος. Είμαι ευλογημένος. Νιώθω καλά με τον εαυτό μου», τόνισε πριν αντιμετωπίσει τον Ναδάλ, τονίζοντας τον ρόλο που έπαιξε η μικρή ομάδα που τον συνοδεύει.
Χωρίς προπονητή γιατί «δεν θα ήθελα να ρίξω αυτό το βάρος στους ώμους κανενός» και «κανείς δεν ξέρει το τένις μου όσο εγώ», αλλά με τον ιατρό του που είναι «ένας από τους καλύτερους φίλους», το μάνατζέρ του που «είναι ο καλύτερος φίλος του», και την «καλύτερη κοπέλα όλων των εποχών».
Σε καλό δρόμο (αν και θα πρέπει να εμφανιστεί στο δικαστήριο στην Καμπέρα στις αρχές Αυγούστου για επίθεση), προτιμά να ακονίζει το ανταγωνιστικό του μυαλό παίζοντας μπάσκετ στο σπίτι «με παιδιά που είναι σαν…σκυλιά» δεν έχει αφομοιώσει ακόμη όλους τους κώδικες τένις, και ακόμη λιγότερο εκείνους του πολύ παραδοσιακού All England Lawn Tennis Club που επιβάλλει κυρίως μια σχεδόν εντελώς λευκή στολή.
Όπως κατά την είσοδό του στο γήπεδο, με κόκκινα παπούτσια μπάσκετ, τα οποία αντικαθιστά με λευκά παπούτσια τένις λίγο πριν παίξει. «Κάνω ό,τι θέλω», ισχυρίζεται. «Δεν είμαι υπεράνω των κανόνων, μου αρέσει να φοράω τα Jordan μου. Αν κάποιος μου πει κάτι, την επόμενη φορά θα φορέσω λευκά.»
