Άρτα: Με αναπνευστικά ο 41χρονος που έσωσε τα παιδιά
Ο 41χρονος Λεβιάν Γκόγκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο στην Άρτα καθώς αντιμετωπίζει επιπλοκές στην υγεία του
Επιπλοκές έχουν παρατηρηθεί στην υγεία του 41χρονου Αλβανού άνδρα, Λεβιάν Γκόγκα, ο οποίος την περασμένη Τετάρτη (11/6) έβαλε σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή βουτώντας στον ποταμό Άραχθο στην Άρτα. Σκοπός του ήταν να εντοπίσει και να ανασύρει τα δύο παιδιά, τον 14χρονο Σπύρο και τον 12χρονο Νίσι, τα οποία βούτηξαν για να παίξουν και να δροσιστούν αλλά παρασύρθηκαν στο πάτο του ποταμού.
Παρά το γεγονός πως χάρη στην αυτοθυσία του 41χρονου Λεβιάν, δόθηκε μία δεύτερη ευκαιρία στους γιατρούς του Νοσοκομείου στην Άρτα, αλλά και στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ρίο προκειμένου για να σωθούν τα παιδιά, το μοιραίο επήλθε, με αποτέλεσμα όλη η Ελλάδα να βυθιστεί στο πένθος. Τώρα, ο 41χρονος εργάτης, πληρώνει το μικρό τίμημα της αυτοθυσίας του, καθώς εμφάνισε έντονο βήχα. Οι γιατροί του συνέστησαν να κάνει εξετάσεις, ένα νέο που έφτασε στ’ αυτιά του υπουργού Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης όχι μόνο ζήτησε από το ΕΚΑΒ να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο στην Άρτα, αλλά πλέον γίνεται λόγος προκειμένου να δοθεί τιμητικά στον 41χρονο, η ελληνική υπηκοότητα.
Ο Γκόγκα, ή «Λέο» όπως τον φωνάζουν όλοι στο Νεοχώρι Άρτας, δεν είναι διασώστης και δεν είναι κάποιος που επιδιώκει τη δημοσιότητα. Δεν ζήτησε τίποτα, δεν περίμενε κανένα «μπράβο». Την περασμένη Πέμπτη δε, περίμενε τη σειρά του στα επείγοντα του νοσοκομείου Άρτας, καθώς είχε τραυματιστεί στο πόδι μετά την υπερπροσπάθεια που έκανε να σώσει τα δύο παιδιά.
Ο Γκόγκα Λεβιάν είναι μετανάστης από το Μπεράτι της Αλβανίας. Ήρθε στην Ελλάδα πριν από 24 χρόνια, όταν ήταν μόλις 17 ετών. Είχε τελειώσει το γυμνάσιο και άκουγε τότε ότι «στην Ελλάδα είναι καλά». Χωρίς να γνωρίζει τι τον περιμένει, πέρασε τα σύνορα και βρέθηκε στην Αθήνα. Εκεί έκανε όλες τις δουλειές – χωρίς σταθερότητα, χωρίς ασφάλεια, χωρίς ποτέ να διαμαρτυρηθεί. Πάλεψε. Μόχθησε. Και κάπως έτσι, με την επιμονή και την υπομονή που χαρακτηρίζουν τους αθόρυβους ανθρώπους, δημιούργησε μια ζωή από το μηδέν.
Τα τελευταία πέντε χρόνια ζει στην Άρτα με τη γυναίκα του και τα δύο παιδιά τους, δέκα και έξι ετών. Η σύζυγός του έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα και γνωρίστηκαν μέσω προξενιού. Η ζωή τους κυλά ήσυχα. Ένα σπιτικό ταπεινό, καθημερινό, σαν όλα. Μέχρι το μεσημέρι της Τετάρτης.
«Ήμουν στο καφενείο. Ήρθε ένα παιδί με μηχανάκι και φώναζε “βοήθεια, πνίγονται δύο παιδιά στον ποταμό!” Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξα. Πήρα το αυτοκίνητο και πήγα στο σημείο. Μπήκα μέσα από τα καλάμια, έψαξα – δεν έβλεπα τίποτα. Ανέβηκα σε μια βάρκα μαζί με κάποιους άλλους. Βούτηξα μία φορά – τίποτα. Τη δεύτερη φορά πήρα βαθιά ανάσα, βούτηξα πιο βαθιά, περίπου οκτώ μέτρα. Εκεί τον είδα. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο, ακίνητο, με μαυρισμένο πρόσωπο, χέρια και πόδια ανοιχτά. Ήταν σαν να είχε πεθάνει. Το έπιασα, το ανέβασα έξω με το ζόρι. Και τότε άκουσα ότι είχαν εντοπίσει και το δεύτερο. Βούτηξα ξανά, δύο και τρεις φορές. Το βρήκα. Ήταν ανάσκελα στον βυθό. Όταν το ανέβασα, έβγαζε αίμα από τη μύτη και το στόμα. Τρόμαξα», είχε πει.
Δεν ήξερε τα παιδιά. Δεν είχε καμία υποχρέωση να εμπλακεί. Κανείς δεν τον διόρισε διασώστη. Και όμως, έπεσε στο νερό σαν να επρόκειτο για τα δικά του παιδιά. «Το ένα ήταν στην ηλικία της κόρης μου. Δεν με νοιάζει ποιοι είναι, τι ράτσα, τι θρησκεία. Εγώ είμαι ξένος, αλλά είμαι άνθρωπος. Έκανα αυτό που θα έκανε κάθε πατέρας. Μόνο σκέφτομαι τα παιδιά», λέει.
