Δίκη για το Μάτι: Χωρίς εκπροσώπηση πέντε νεκρά παιδιά
Ο αγώνας του Άρη Χερουβείμ για ν’ αποκτήσουν φωνή πέντε νεκροί νέοι στη δίκη για το Μάτι – Η σκληρή μοίρα των δίδυμων ανιψιών του
Συγκινεί αλλά και συγκλονίζει ο αγώνας του Άρη Χερουβείμ, συγγενούς τεσσάρων θυμάτων στην τραγωδία στο Μάτι το 2018. Ο χαροκαμένος άνδρας, ο οποίος «έχασε» τη μητέρα, την αδελφή του και τις δύο 5χρονες ανιψιές του στην πύρινη λαίλαπα, πασχίζει να αλλάξει η σχετική νομοθεσία προκειμένου οι ανιψιές του ν’ αποκτήσουν νομική εκπροσώπηση στη δίκη για το Μάτι.
Έτσι λοιπόν, δημοσίευσε επιστολή όπου απέστειλε νωρίτερα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ζητώντας την αλλαγή του πλαισίου, που θα επιτρέπει σε συγγενείς «μακρινότερους» του δευτέρου βαθμού, να εκπροσωπούν τους συγγενείς-θύματα. Όπως αναφέρει ο κ. Χερουβείμ στην επιστολή, κατά την έναρξη της δίκης, του αρνήθηκε η εκπροσώπηση των ανιψιών του, καθώς ο βαθμός συγγένειας (3ος) δεν επαρκούσε σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, παρά το γεγονός ότι ήταν ο μοναδικός απομένων στενός συγγενής τους.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι ανήλικες (καθώς και άλλα τρία παιδιά-θύματα της τραγωδίας στο Μάτι) να μην έχουν νομική εκπροσώπηση στη δίκη για το Μάτι. Ο ίδιος είχε ήδη ζητήσει την αναθεώρηση αυτής της διάταξης από τον υπουργό Επικρατείας, Μάκη Βορίδη. Ζητά από τον πρωθυπουργό να συνδράμει στην τροποποίηση του νόμου, ώστε όταν δεν υπάρχει συγγενής έως 2ου βαθμού, να μπορεί να εκπροσωπεί ο εγγύτερος συγγενής ανεξαρτήτως βαθμού.
Θεωρεί αυτή την αλλαγή απαραίτητη για τη δικαίωση των θυμάτων και την αποφυγή παρόμοιων αδικιών στο μέλλον, καθώς είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτο παιδιά-θύματα να μένουν χωρίς εκπροσώπηση και ουσιαστικά να «διαγράφονται» από την πολιτεία.
Αναλυτικά η επιστολή:
«Εκπροσώπηση των αόρατων παιδιών της τραγωδίας στο Μάτι
Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ,
στην εθνική τραγωδία της 23ης Ιουλίου 2018, το μεγαλύτερο έγκλημα από σύστασης του Ελληνικού κράτους, έχασα με τον πιο τραγικό τρόπο όλη την πατρική μου οικογένεια, και συγκεκριμένα, την μητέρα μου Ευπραξία 74 ετών, την αδελφή μου Βασιλική 53 ετών και τις δίδυμες ανιψιές μου Μαρίλια και Εβελίνα 5 ετών.
Από τότε, έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια, γεμάτα πολύ δύσκολες στιγμές για εμένα και την οικογένειά μου, με κομβικό σημείο, την έναρξη της δίκης σε Α’ βαθμό, στις 31 Οκτωβρίου 2022. Εκείνες τις πρώτες στιγμές, στην πρωτόγνωρη για εμάς διαδικασία, κατακεραυνωθήκαμε από την απόφαση της έδρας, ότι δεν μπορώ να εκπροσωπήσω τις ανιψιές μου, καθώς είχα με αυτές 3ο βαθμό συγγένειας.
Στην περίπτωσή μου, όμως, δεν υπήρχε απολύτως κανένας συγγενής, εκτός από μένα. Οι ανήλικες 5χρονες δίδυμες ανιψιές μου, δεν είχαν πατέρα, ούτε πατρικούς συγγενείς. Η μητέρα τους και η μητρική τους γιαγιά, αδελφή και μητέρα μου αντίστοιχα, απανθρακώθηκαν την ίδια στιγμή μαζί τους. Μοναδικός απομένων συγγενής είμαι εγώ, η σύζυγός μου και ο γιος μου. Δυστυχώς όμως για την Ελληνική Πολιτεία, για τον νόμο και για τα δικαστήρια, δεν ήταν επαρκής ο συγγενικός μας δεσμός, ώστε να τις εκπροσωπήσω.
Προσπάθησα επανειλημμένα να αντικρούσω την απόφαση αυτή, χωρίς ευήκοα ώτα όμως, επειδή εφαρμόζεται η σχετική διάταξη, όπως προβλέπεται από τον Ποινικό Κώδικα. Συναντήθηκα δύο φορές, μαζί και με μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Συγγενών Θανόντων και Εγκαυματιών της 23ης Ιουλίου 2018 στην Ανατολική Αττική, του οποίου είμαι και εγώ μέλος, με τον τότε Υπουργό Επικρατείας, κ. Βορίδη, και του έθεσα το αίτημά μου να αναθεωρηθεί αυτή η διάταξη. Το αίτημά μου, είναι απλό και δίκαιο:
“Όταν δεν υπάρχει συγγενής μέχρι 2ου βαθμού, να μπορεί να εκπροσωπήσει τα θύματα, στο Ποινικό Δικαστήριο, ο εγγύτερος συγγενής, ανεξαρτήτου βαθμού.”.
Είναι ουσιώδες ότι, ανάμεσα στα 102 θύματα που αναφέρονται στο Βούλευμα, με το οποίο έχουν διεξαχθεί τόσο η Α’ βαθμού δίκη όσο και η δίκη στο Εφετείο, εκτός από τη Μαρίλια και την Εβελίνα, υπάρχουν άλλα τρία παιδιά, ηλικίας 5, 8 και 20 ετών, που δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν, λόγω της άδικης αυτής διάταξης. Πέντε παιδιά θύματα, δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν στο Ποινικό Δικαστήριο από κανέναν, σαν να μην υπήρξαν ποτέ για την Ελληνική Πολιτεία.
Κύριε Πρωθυπουργέ, δεν μπορώ να αναγνωρίσω καμία συνθήκη νομική ή ηθική, σύμφωνα με την οποία, παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτήν τη χώρα, αλλά είχαν τη δυστυχία να αποβιώσουν με τραγικό τρόπο και με υπαιτιότητα των φορέων και λειτουργών της ίδιας της χώρας, απλώς να διαγράφονται και μαζί να διαγράφεται και η ευθύνη της χώρας απέναντί τους.
Πέρα από την τιμωρία των ενόχων για ό,τι έγινε εκείνο το απόγευμα, ένα είδος δικαίωσης για την οικογένειά μου και των άλλων παιδιών – θυμάτων, είναι να γίνει η αναθεώρηση αυτή, προκειμένου να μην υποστούν και άλλοι Έλληνες πολίτες ότι εγώ, ενώπιον των Δικαστηρίων. Γιατί, παρά τα όσα θεωρούν και πρεσβεύουν οι λειτουργοί της χώρας αυτής, υπάρχουν άνθρωποι που πληγώθηκαν από την απώλεια των οικείων τους και για μια ζωή θα φέρουν βαρύ το φορτίο του μαρτυρίου τους.
Απευθύνομαι, λοιπόν, σε εσάς, για τη συνδρομή σας, ώστε να ευοδωθεί η προσπάθεια αυτή.
Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,
Χερουβείμ Αριστείδης».
