Στη δημοσιότητα δόθηκε ένα ακόμη σοκαριστικό ηχητικό ντοκουμέντο από το βράδυ της ανεπανάληπτης τραγωδίας στα Τέμπη. Ένας νεαρός προσπαθεί με αγωνία να εξηγήσει στην τηλεφωνήτρια του 112 τι και που είχε συμβεί, χωρίς ο ίδιος να μπορεί να προσδιορίσει το μέγεθος της καταστροφής στα Τέμπη.
Πρόκειται για έναν 19χρονο, ο οποίος με αγωνία αναφέρει πως έχει τραυματιστεί στο κεφάλι και ζητά απεγνωσμένα βοήθεια. Το ηχητικό είναι διάρκειας τριών λεπτών και ο νεαρός καλεί βοήθεια για τον ίδιο αλλά και για τους συνεπιβάτες του στα Τέμπη. Η τηλεφωνήτρια συνδέει τους τραυματίες με την Πυροσβεστική και ξεκινά ο αγώνας για τη διάσωση των επιβατών.
Το ηχητικό ήρθε στην επιφάνεια στο δελτίο ειδήσεων της περασμένης Παρασκευής (21/2) από τον ΑΝΤ1.
Παράλληλα, στο ρεπορτάζ του τηλεοπτικού σταθμού αναφέρεται ότι ο ανακριτής είχε ζητήσει την ψηφιακή αναπαράσταση του δυστυχήματος για να αποκτήσει σαφέστερη εικόνα.
Οι συγκλονιστικοί διάλογοι
Στο πρώτο απόσπασμα η τηλεφωνήτρια να προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί.
Υπάλληλος: Γραμμή έκτακτης ανάγκης, θέση 174. Μ’ ακούτε; Παρακαλώ…
Επιζών: Παρακαλώ
Υπάλληλος: Ναι, τι συμβαίνει;
Επιζών: Εκτροχιάστηκε το τρένο που πήγαινε στη Θεσσαλονίκη.
Υπάλληλος: Τι έχει γίνει;
Επιζών: Εκτροχιάστηκε το τρένο που πήγαινε στη Θεσσαλονίκη… τράκαρε, δεν έχω καταλάβει τι έχει γίνει… έχει πάρει φωτιά… εγώ έχω βγει έξω…
Υπάλληλος: Πού είσαστε τώρα;
Επιζών: Δεν έχω καταλάβει το σημείο. Λίγο μετά τη Λάρισα. Λίγο μετά τη Λάρισα είμαστε.
Υπάλληλος: Λίγο μετά τη Λάρισα, πόσα άτομα είσαστε;
Επιζών: Πάρα πολλά… όλο το τρένο έχει καταστραφεί, εγώ έχω βγει έξω και έχουν βγει και άλλοι και προσπαθούμε να βγούμε…
Η υπάλληλος του τηλεφωνικού κέντρου δεν έχει πληροφορηθεί ακόμη για το δυστύχημα, ενώ και ο τραυματίας προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί. Κάποιο παιδί που είναι δίπλα του, του ζητά το τηλέφωνό του.
Υπάλληλος: Στη Λάρισα είστε;
Επιζών: Λίγο μετά από εκεί, λίγο μετά τη Λάρισα, έχω χτυπήσει το κεφάλι μου και τρέχει αίμα…
Υπάλληλος: Εσείς είστε μόνος σας;
Επιζών: Όχι, είμαστε πάρα πολλοί… Εσύ λογικά θα είμαστε μαζί, σε έχω αφήσει κινητό, φιλαράκο μου, μέχρι τότε δεν μπορώ να βοηθήσω. Ένα τηλέφωνο, ένα να πάρω και εγώ θέλω μετά…
Υπάλληλος: Περιμένετε, τους έχω καλέσει όλους. Περιμένετε…
Επιζών: Ναι, τρέχει αίμα από το κεφάλι μου…
Στη συνέχεια η υπάλληλος ενημερώνει και συνδέει τον 19χρονο με την Πυροσβεστική.
Υπάλληλος: Ναι, Πυροσβεστική για ένα εκτροχιασμένο τρένο λέει ο κύριος.
Τηλεφωνικό κέντρο Π.Σ.: Τρένο;
Υπάλληλος: Κύριε, μιλήστε λίγο παρακαλώ…
Επιζών: Ναι, ναι, τι να πω;
Υπάλληλος: Μιλήστε με την Πυροσβεστική.
Επιζών: Ναι, να σας πω, τι θέλετε να γνωρίζετε;
Τηλεφωνικό κέντρο Π.Σ.: Ναι, πείτε μας.
Υπάλληλος: Κύριε, αναφέρετε λίγο το πρόβλημα. Το πρόβλημα ξανά, τι έχει συμβεί;
Επιζών: Ναι, κάτι έχει γίνει και δεν ξέρω αν έχει εκτροχιαστεί ή αν τρακάραμε, μάλλον έχει εκτροχιαστεί και έχει φωτιά.
Τηλεφωνικό κέντρο Π.Σ.: Πού έχει πιάσει; Πού; Πού ακριβώς είναι;
Υπάλληλος: Πού έχει πιάσει φωτιά, σας κάνω αντιστροφή, τώρα σας κάνω αντιστροφή.
Επιζών: Ναι, προσπαθώ να περάσω απέναντι…
Ο 19χρονος βγαίνει από το φλεγόμενο τρένο.
Τηλεφωνικό κέντρο Π.Σ.: Έχετε βγει έξω, δηλαδή είστε επιβάτης από το τρένο;
Επιζών: Ναι, έχω βγει έξω, αλλά υπάρχει κόσμος μέσα.
Ο ΑΝΤ1 ανέφερε στο ρεπορτάζ του ότι ο 19χρονος κατάφερε να βγει από τα βαγόνια και στη συνέχεια ανέβηκε στον παράδρομο της Εθνικής Οδού στα Τέμπη. Από εκεί κατέγραψε με το κινητό του όσα συνέβαιναν λίγα λεπτά μετά την μοιραία σύγκρουση.
Στην κατάθεσή του είχε πει ότι, όταν μιλούσε με το 112, άκουγε φωνές που καλούσαν σε βοήθεια:
«Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος, σαν βόμβα. Αρχικά πετάχτηκα μπροστά, γιατί καθόμουν σε θέση κατά τη φορά του τρένου και μετά όλοι οι επιβάτες πεταγόμασταν δεξιά και αριστερά, ανάλογα με την κλίση που πήρε το βαγόνι από τη σύγκρουση. Αμέσως έσβησαν τα φώτα όπως είχε πάρει κλίση το βαγόνι και είχαν σπάσει τα τζάμια από το παράθυρο του βαγονιού. Έβλεπα κάτω χώμα από αυτό το παράθυρο. Πηδήξαμε κάτω στο έδαφος από ύψος περίπου δύο μέτρων. Πριν πηδήξω από το βαγόνι, από την πόρτα του κουπέ είδα τη φωτιά. Θυμάμαι ότι η μητέρα φώναζε για το μικρό παιδάκι».
