Αγωνία στην καλντέρα των Φηρών: Δουλεύοντας στο «φρύδι» του ηφαιστείου
Η ιστορία ενός ζευγαριού από τη Ρουμανία που εργάζεται στην καλντέρα των Φηρών τα τελευταία 30 χρόνια
Η απόκοσμη ερημιά των Φηρών θυμίζει νησί της άγονης γραμμής μέσα στο καταχείμωνο. Η Σαντορίνη, αν και, όπως αναφέρουν οι κάτοικοι, λίγο πολύ αδειάζει από τα τέλη Νοεμβρίου μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου, παρουσιάζει μια εικόνα αποκαρδιωτική. Η συνήθως πολύβουη καλντέρα είτε στην Οία, είτε στο Ημεροβίγλι, είτε στα Φηρά, δεν είχε παρά ελάχιστους επισκέπτες.
Οι περισσότεροι, τα τετράποδα που έκαναν την περαντζάδα τους, προσπαθώντας παράλληλα να προφυλαχτούν από το κρύο που φέρνει ο βοριάς. Η καλντέρα όμως εξακολουθεί να φιλοξενεί και κάποιους εργαζόμενους, οι οποίοι προσπαθούν να «τρέξουν» τις επιχειρήσεις τους, εν μέσω των αλλεπάλληλων σεισμικών ακολουθιών.
Ανάμεσα σε αυτούς τους λιγοστούς είναι ένα ζευγάρι ρουμανικής καταγωγής. Η Ντόνα και ο Ντάνιελ βρίσκονται στη χώρα μας και συγκεκριμένα στη Σαντορίνη τα τελευταία 30 χρόνια. Τα περισσότερα στην καλντέρα.
«Είναι περίεργο, γιατί όλη μου τη ζωή φοβόμουν τη θάλασσα και ξαφνικά βρέθηκα μέσα στη μέση της», λέει σε άπταιστα ελληνικά ο Ντάνιελ, ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, ο οποίος βοηθά τη σύζυγό του Ντόνα στη διαχείριση ενός ξενοδοχείου.
«Χθες βράδυ τα χρειαστήκαμε», αναφέρει η Ντόνα στην «ON time». «Ο Ντάνιελ ανέβασε 19 πίεση όταν έγινε ο σεισμός», προσθέτει. Ήταν το πρωί της επομένης των 5,2 Ρίχτερ (5/2) που αναστάτωσαν όλο το νησί. Ένας βρυχηθμός που για όλους προμήνυε τα χειρότερα.
Το πρωινό της Πέμπτης 6 Φεβρουαρίου, η Ντόνα έκανε προσπάθειες προκειμένου να μεταφέρει μια οικογένεια από την Ταϊβάν από το ξενοδοχείο της σε ένα άλλο, όταν τη συναντήσαμε.
«Είναι πενταμελής οικογένεια. Δεν μπορώ να τους κρατήσω άλλο εδώ. Δεν κλείσαμε μάτι όλη νύχτα από την ανησυχία μας γι’ αυτή την οικογένεια», είπε η Ντόνα την ώρα που πλήρωνε από το υστέρημά της τη νέα κράτηση.
«Εκείνοι μου λένε πως δεν ανησυχούν, πως μένουν μόνιμα στο Τόκιο της Ιαπωνίας πλέον και έχουν συνηθίσει. Δεν μπορώ όμως να αναλάβω τέτοια ευθύνη», εξήγησε η Ντόνα. Νωρίτερα είχε μιλήσει με το Δήμο Θήρας, καθότι το ξενοδοχείο της βρισκόταν εκτός της «ασφαλούς ζώνης» στην καλντέρα. «Έχω εμπειρία από σεισμούς, αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό. Κάθε λίγο και λιγάκι κουνιόμαστε. Δεν σταματάει, να ησυχάσουμε».
Ο εφιάλτης στο Βουκουρέστι
Το ζευγάρι έχει δύο παιδιά, γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα. Σπουδάζουν και οι δύο για να γίνουν γιατροί. Ο ένας παθολόγος, ο άλλος οδοντίατρος. Μένουν στην Αθήνα. «Τουλάχιστον τα παιδιά μου είναι ασφαλή», είπε η Ντόνα, που δεν ήθελε να φύγει από το νησί. Οι υποχρεώσεις τρέχουν, τα ενοίκια, οι προμηθευτές. Παρά τους σεισμούς, υπάρχουν ακόμη κρατήσεις και λιγοστές ακυρώσεις. Μετά τα μέτρα που έλαβε ο δήμος και η Πολιτική Προστασία, δεν ξέρει πώς να το χειριστεί.
Όλα, όμως, της φέρνουν άσχημες αναμνήσεις. Ήταν πολλά χρόνια πριν, όταν έζησε ένα πολύ μεγάλο σεισμό στο Βουκουρέστι: «Ήταν το 1977. Ζούσα με την οικογένειά μου όταν μας χτύπησε ο Εγκέλαδος. Ήμασταν στο σπίτι μας στο Βουκουρέστι, όταν έγινε ο σεισμός. Έφτασε τα 7,4 Ρίχτερ. Ήταν πολύ δύσκολα τότε, είχαμε κομμουνισμό. Πάνω από 1.500 άνθρωποι πέθαναν. Ο πατέρας μου έσωσε τη μητέρα μου στο παρά ένα. Χαλάσματα έπεφταν πάνω στα κεφάλια μας», περιέγραψε τις ανεξίτηλες εικόνες από το συμβάν.
Λίγο πριν από τον αποχαιρετισμό, μέσα στην αβεβαιότητα, έκανε δεύτερες σκέψεις. «Ίσως να πάω για λίγο να δω τα παιδιά μου. Μία εβδομάδα; Ίσως. Δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει όλο αυτό εδώ. Όπως όλοι, ανησυχούμε και εμείς. Μακάρι τα πράγματα να πάνε καλά, όχι μόνο για εμάς, αλλά για όλους τους ανθρώπους στο νησί. Είναι και αυτοί οικογένειά μας», αναφέρει.
Αβεβαιότητα, αγωνία, κρυφοί φόβοι, προβληματισμός. Αυτά κυριαρχούν στην καρδιά σχεδόν 5.000 κατοίκων που παρέμειναν στο νησί, παρά τα τερτίπια του Εγκέλαδου. Ακόμη και οι πιο γενναίοι στην ουσία κρύβουν τις ανησυχίες τους. Ωστόσο, αυτές εκφράζονται, ξεπετάγονται μαζί με τους ίδιους, όταν σηκώνονται κάθε βράδυ από τα κρεβάτια τους.
Άλλωστε, αυτό δεν συμβαίνει μονάχα μία φορά. Υπήρχαν βράδια που η αλληλουχία ήταν εντυπωσιακή. Τα ξημερώματα της Πέμπτης, ένας χτύπος: 4,3 Ρίχτερ. Ακολούθησε ένα δεύτερος μέσα σε πέντε λεπτά: 4,8. Ένας τρίτος έπειτα από 18 λεπτά: 4,4. Οκτώ συνολικά δονήσεις άνω των 4 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Άλλες έξι δονήσεις από τις τέσσερις το ξημέρωμα μέχρι τις έξι το πρωί. Λίγο πάνω από τα 3,5 Ρίχτερ. Έφτασαν να τις χαρακτηρίζουν… αμελητέες.
Αποστολή στη Σαντορίνη: Σπύρος Δαρσινός
*Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ONtime Σαββατοκύριακο (8/2)
