Η σπάνια γενετική πάθηση του Χίτλερ
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα ευρήματά τους παρέχουν πλέον μια γενετική βάση στις ιστορικές αναφορές περί αναπτυξιακής διαταραχής, καθώς αποκαλύπτουν πως ο δικτάτορας πιθανόν να έπασχε από το σύνδρομο Κάλμαν, μια σπάνια γενετική πάθηση που συνδέεται με ατελή εφηβεία και σοβαρές ορμονικές ανωμαλίες.
Η συζήτηση για τα σωματικά προβλήματα του Χίτλερ είχε ενταθεί μετά τη δημοσίευση του βιβλίου «Hitler’s Last Day: Minute by Minute» των ιστορικών Τζόναθαν Μάγιο και Έμμα Κρέιγκι. Οι ιστορικοί, βασιζόμενοι σε ιατρικά αρχεία από τη φυλάκισή του στο Λάντσμπεργκ το 1923, κατέγραφαν ότι ο ηγέτης των Ναζί υπέφερε από υποσπαδία του πέους (πάθηση όπου η ουρήθρα δεν βρίσκεται στην άκρη του οργάνου) και δεξιά κρυψορχία (ατροφία όρχεος). Οι παθήσεις αυτές υποτίθεται ότι προκαλούσαν στον Χίτλερ μικροφαλία και δυσκολίες στην ούρηση.
Για τη νέα αυτή έρευνα, η γενετίστρια Τούρι Κινγκ και η ομάδα της κατάφεραν να ταυτοποιήσουν και να αλληλουχίσουν ένα δείγμα DNA που αποδόθηκε στον Χίτλερ. Το δείγμα λήφθηκε από ένα κομμάτι υφάσματος ποτισμένο με αίμα, το οποίο είχε διασώσει ένας Αμερικανός στρατιώτης από τον καναπέ όπου ο δικτάτορας φέρεται να αυτοκτόνησε. Η ανάλυση επιβεβαίωσε, μέσω DNA συγγενή, την πλήρη αντιστοιχία στο χρωμόσωμα Υ, ενώ παράλληλα έδειξε ότι ο Χίτλερ δεν είχε εβραϊκή καταγωγή. Το πιο σημαντικό γενετικό εύρημα ήταν η αποκάλυψη μιας μετάλλαξης στο γονίδιο PROK2, η οποία έχει συσχετιστεί με το σύνδρομο Κάλμαν. Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι αυτή η γενετική ανωμαλία θα μπορούσε να εξηγήσει τις ενδείξεις ατροφίας των γεννητικών οργάνων και των ορμονικών διαταραχών που αναφέρονται στα ιστορικά ιατρικά αρχεία.
Ωστόσο, το ντοκιμαντέρ έχει προκαλέσει αντιδράσεις στη Βρετανία. Ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι οι παραγωγοί υπερβάλλουν, επιχειρώντας να συνδέσουν το σύνδρομο Κάλμαν με πιθανά ψυχιατρικά προβλήματα, ΔΕΠΥ ή αυτισμό. Οι επικριτές επισημαίνουν ότι τέτοιες θεωρίες αποτελούν μια μορφή «γενετικού ντετερμινισμού», δηλαδή την λανθασμένη αντίληψη ότι η γενετική προδιαθέτει απευθείας για συγκεκριμένες συμπεριφορές ή ψυχικές ασθένειες. Μάλιστα, υπενθυμίζουν ότι παρόμοια επιχειρήματα είχαν χρησιμοποιηθεί από τους ίδιους τους Ναζί στο πλαίσιο της «φυλετικής επιστήμης» και της προπαγάνδας περί «καθαρότητας του αίματος».