Η Αφρική χωρίζεται στα δύο: Η γέννηση ενός νέου ωκεανού

Η Αφρική χωρίζεται στα δύο: Η γέννηση ενός νέου ωκεανού. Μια νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει τους «παλμούς» του μάγματος που σπρώχνουν τις ηπείρους και αλλάζουν τον χάρτη της Γης.

Ένα κοσμογονικό γεωλογικό φαινόμενο συμβαίνει κάτω από την Αφρική, το οποίο αλλάζει αργά αλλά σταθερά τη μορφή της ηπείρου. Σύμφωνα με μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Geoscience, στην περιοχή του Αφάρ, στη βορειοανατολική Αφρική, ισχυρά ρεύματα μάγματος ανεβαίνουν από τα βάθη του πλανήτη σε «παλμούς», σπρώχνοντας τις τεκτονικές πλάκες προς αντίθετες κατευθύνσεις και ανοίγοντας τον δρόμο για τη δημιουργία ενός νέου ωκεανού.

Η περιοχή του Αφάρ είναι μοναδική, καθώς εκεί συναντώνται τρία μεγάλα γεωλογικά ρήγματα. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι παλμοί του μάγματος, οι οποίοι τροφοδοτούν τα ηφαίστεια και επιταχύνουν τη διάνοιξη του εδάφους, φέρουν συγκεκριμένες χημικές «υπογραφές». Αυτές οι υπογραφές λειτουργούν σαν κωδικοί, αποκαλύπτοντας τον τρόπο με τον οποίο το μάγμα αλληλεπιδρά με τις πλάκες.

Η έρευνα έδειξε ότι η συχνότητα και η ένταση των παλμών εξαρτώνται από την ταχύτητα διαχωρισμού των πλακών. Για παράδειγμα, στην Ερυθρά Θάλασσα, όπου οι πλάκες απομακρύνονται γρήγορα, οι παλμοί είναι πιο συχνοί. Αντίθετα, στο κεντρικό ρήγμα της Αιθιοπίας, όπου η κίνηση είναι πιο αργή, οι παλμοί εμφανίζονται πιο αραιά. Αυτό το εύρημα εξηγεί τις διαφορές στην ηφαιστειακή και σεισμική δραστηριότητα μεταξύ των περιοχών.

Οι ερευνητές συνέλεξαν πάνω από 130 δείγματα ηφαιστειακών πετρωμάτων και, μέσω χημικών αναλύσεων και υπολογιστικών μοντέλων, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ένας ενιαίος, αλλά ακανόνιστος, πυλώνας μάγματος τροφοδοτεί και τα τρία ρήγματα. Τα χημικά «μοτίβα» που βρέθηκαν στα δείγματα σχηματίζουν λωρίδες, παρόμοιες με γραμμωτούς κώδικες, οι οποίες εκτείνονται κατά μήκος των ζωνών διάρρηξης.

Αυτό το φαινόμενο αποτελεί ένα «παράθυρο» στο μέλλον της Γης, καθώς μας δείχνει πώς οι ήπειροι μπορούν να διασπαστούν και να δημιουργηθούν νέοι ωκεανοί. Παρά το γεγονός ότι η διαδικασία αυτή θα διαρκέσει εκατομμύρια χρόνια, η μελέτη παρέχει μια ζωντανή εικόνα του πώς οι γεωλογικές δυνάμεις διαμορφώνουν τον πλανήτη. Η καλύτερη κατανόηση αυτών των κινήσεων μπορεί να βοηθήσει και στην πρόβλεψη φυσικών καταστροφών, όπως σεισμών και ηφαιστειακών εκρήξεων.

Η έρευνα αναδεικνύει τη σημασία της διεπιστημονικής συνεργασίας και ανοίγει τον δρόμο για νέα ερωτήματα σχετικά με τη φύση των παλμών του μάγματος, την ταχύτητα της διάνοιξης και τις συνέπειές της στην επιφάνεια της Γης.