30 δισ. τόνοι χρυσού «κλειδωμένοι» στον πυρήνα της Γης. Γεωχημική ανακάλυψη στα ηφαίστεια της Χαβάης υποδηλώνει ότι ο πυρήνας της Γης εκλύει ίχνη χρυσού, ρουθενίου και άλλων μετάλλων, ανοίγοντας μια «πύλη» επικοινωνίας. Μια επαναστατική μελέτη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Γκέτινγκεν αμφισβητεί την επικρατούσα άποψη ότι ο πυρήνας της Γης είναι ένα χημικά απομονωμένο και ακίνητο σύστημα.

Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο έγκυρο περιοδικό Nature, υποδηλώνει την ύπαρξη ενός γεωχημικού διαύλου επικοινωνίας, ο οποίος μεταφέρει ίχνη εξαιρετικά σπάνιων μετάλλων από βάθος 3.000 χιλιομέτρων προς την επιφάνεια του πλανήτη. Η ανακάλυψη έγινε μέσω της ανάλυσης ηφαιστειακών πετρωμάτων από τα «hotspots» της Χαβάης.

 

 

Germany Discovers a ‘Door’ to 99.999% of Earth’s Gold Reserves, Worth 2.77 Trillion Euros / NOT IN GERMANY https://t.co/YYSTuzYnru via @dailygalaxy

— Open For Business (@alexandru_csiki) August 28, 2025

 

Οι γεωχημικοί μελέτησαν δείγματα βασαλτικών πετρωμάτων από τα ηφαίστεια Κίλαουεα και Λόιχι στη Χαβάη. Χρησιμοποιώντας υπερ-ακριβή τεχνολογία, εντόπισαν ασυνήθιστες ανωμαλίες στα ισότοπα του ρουθενίου ($^{100}$Ru) και του βολφραμίου (W). Αυτές οι ανωμαλίες δεν ταίριαζαν με τη γνωστή σύσταση του γήινου μανδύα, υποδηλώνοντας ότι η ύλη προερχόταν από μια πολύ πιο βαθιά και άγνωστη πηγή: τον ίδιο τον πυρήνα της Γης.

«Όταν ήρθαν τα πρώτα αποτελέσματα, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε κυριολεκτικά “χτυπήσει χρυσό!”», δήλωσε ο Δρ. Nils Messling. Αυτό το εύρημα υποδεικνύει ότι τα ηφαίστεια λειτουργούν σαν «φυσικά παράθυρα», προσφέροντας μας μια μοναδική ματιά στο αθέατο εσωτερικό της Γης.

Ενώ οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πυρήνας της Γης μπορεί να περιέχει έως και 30 δισεκατομμύρια τόνους χρυσού, με εκτιμώμενη αξία περίπου 2,77 τρισεκατομμύρια ευρώ, οι ποσότητες που φτάνουν στην επιφάνεια είναι απειροελάχιστες. «Μιλάμε για ίχνη, όχι για ‘ψήγματα’», ξεκαθαρίζει ο καθηγητής Matthias Willbold. Η αξία της ανακάλυψης δεν είναι οικονομική, αλλά επιστημονική. Αποκαλύπτει ότι ο πυρήνας δεν είναι ένα στατικό, σφραγισμένο σύστημα, αλλά επικοινωνεί με τον μανδύα και την επιφάνεια μέσω ενός γεωχημικού κύκλου που λειτουργεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Αυτή η ανακάλυψη αλλάζει ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη δομή και τις διεργασίες του πλανήτη μας, αποδεικνύοντας ότι η καρδιά της Γης εξακολουθεί να επηρεάζει την επιφάνειά της.